Choć parafia została erygowana już 7 czerwca 1915 roku przez biskupa Stanisława Zdzitowieckiego ordynariusza włocławskiego, to pierwsza wojna światowa oraz kryzys ekonomiczny spowodowały, że budowę świątyni można było zacząć dopiero w 1936 roku.
Kościół został wybudowany według projektu Stanisława Uleyskiego w
latach 1949-1956. W latach 1970–1995 założono żelbetonowe sklepienie w nawie
głównej, sklamrowano ściany boczne kościoła i założono 5 ściągów wewnętrznych,
gdyż sufit groził zawaleniem, ściany zaś rozchyliły się od pionu około 10
centymetrów. Po zakończeniu wszystkich prac remontowych kościół został
poświęcony dnia 12 kwietnia 1987 roku przez biskupa Jana Kulika.
Jest to kościół trzynawowy na planie krzyża łacińskiego, którego ramiona
tworzą dwie kaplice w stylu nawiązującym do bazylik starochrześcijańskich. W
prezbiterium jest ołtarz główny, wykonany w konwencji soborowej. Dwa ołtarze
boczne poświęcono Najświętszemu Sercu Jezusowemu i Matce Boskiej
Częstochowskiej. Dolną część budynku zdobi 6 witraży przedstawiających polskich
błogosławionych i świętych, kanonizowanych przez papieża Jana Pawła II, a górną 27 witraży o tematyce religijnej.
W 1981 roku, w boczną ścianę koscioła wmurowana została tablica upamiętniająca śmierć harcerzy ŁDH im. gen. Pułaskiego, zamordowanych przez nazistów w czasie II wojny światowej.
Za Kościołem znajduje się Zakrystia i żelbetonowa dzwonnica o wysokości
16 metrów, zharmonizowana z architekturą kościoła, zawieszono na niej 3 dzwony.
Przed wejściem głównym do świątyni stoi pomnik przedstawiający papieża
Jana Pawła II.
