Pomiędzy Krótką i Nawrotem...

Julian Tuwim

(...)

O, siwa mgło! O, srebrna mgło!

O, szara mgło! O, mgło bez końca!

Jakbym przez zadymione szkło

Przyglądał się zaćmieniu słońca:

Gdy się spacerem lekko szło -

O, gęsta mgło! wciąż gęstsza mgło! -

Sto razy tam i sto z powrotem

Pomiędzy Krótką i Nawrotem

Przez welon łez, przez szary szron,

Przez mglistą gazę półwidomą

Znów widzę każdy sklep i dom,
I każde okno w każdym domu.
Przez welon łez, przez szary szron,
Bo gdy tak mgliście jest, to właśnie
Tęsknocie lżej, wspomnieniom jaśniej.

Dziś w Rio dżdżysty polski dzień
I polskie chmury niebo kryją.
Jak okręt-widmo, okręt-cień,
Dziś Łódź wylądowała w Rio.
Jak zawsze, deszcz wyciąga mnie
Na spacer... Avenidą? Nie.
Od Krótkiej do Nawrotu. Potem
Sto razy tam i sto z powrotem. (...)


Kwiaty polskie (fragment)
z: Dialog z pamięcią. Wiersze z Łodzi.