Polskokatolicki kościół pw. Świętej Rodziny funkcjonuje w dawnym kościele baptystów. Skromna architektura świątyni nawiązuje wyglądem do budownictwa barokowego, ale jej fasadę zdobi tylko trójkątny szczyt z wolutowymi spływami i pary pilastrów.
Kościół polskokatolicki powstał w Ameryce Północnej w środowisku polonijnym w odpowiedzi na ekspansywną politykę narodowościową kapłanów irlandzkich i niemieckich. Przechodzili do niego Polacy uprzednio należący do Kościoła rzymskokatolickiego. Nowy kościół należał do Unii Utrechckiej Kościoła Starokatolickiego, posługiwał się w liturgii językiem polskim, dbał o ludzi ubogich, propagował miłość ojczyzny i świadczył bezpłatne usługi duszpasterskie. Po odzyskaniu niepodległości przeszczepiono ideę narodową w katolicyzmie na ziemie polskie.
Kościół funkcjonował pod nazwą Polski Kościół Narodowy, jego struktury powstały w Łodzi w 1927 roku i dzięki podkreślaniu miłości do Polski, propagowaniu ubóstwa Kościoła, otwarciu się na potrzeby wiernych, zdobył w Łodzi duże rzesze wyznawców.
Pierwsze nabożeństwa odbywały się przy ulicy przejazd 73 (dziś ul. Tuwima), a potem przy ulicy Radwańskiej 54. Pierwszą dużą świątynię przejęli od Kościoła baptystów przy ulicy Limanowskiego 60, a później kolejną po braciach morawskich przy ul. Żeromskiego 56 (była tu parafia pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy).
Dzisiaj parafia używa tylko kościoła przy ulicy Limanowskiego. I widzę po stanie elewacji kościoła, że idee otwarcia na potrzeby biednych, ubóstwa Kościoła i świadczenia bezpłatnych posług duszpasterskich są nadal tutaj aktualne - niestety, cieszą się chyba mniejszą popularnością wśród łodzian...
źródło:
Ryszard Bonisławski, Joanna Podolska. Spacerownik łódzki.