Przy dawnej Szosie Rokicińskiej (późniejszej ulicy Rokicińskiej), dzisiaj al. Piłsudskiego 133 stoi budynek wybudowany w stylu pięknej, zgeometryzowanej secesji.
Pierwotnym właścicielem willi było "Towarzystwo Akcyjne Wyrobów Bawełnianych Heinzel i Kunitzer", późniejsza Widzewska Manufaktura, która zapewne wykorzystywała budynek z przeznaczeniem dla któregoś z dyrektorów firmy.
Budynek był przez nią użytkowany do 1945 roku, potem wraz zakładami został upaństwowiony, użytkowany jako biura zakładów przekształconych w Widzewskie Zakłady Przemysłu Bawełnianego "1-go Maja". Następnie przeznaczony na siedzibę widzewskiego Domu Kultury "Widok".
Oficjalna Domu Kultury "Widok" na FB: TUTAJ
W latach 1984-1985 willa została poddana modernizacji i adaptacji wnętrz, kolejny remont przeprowadzono w latach 2000-2001.
Budynek został wybudowany w roku 1910, kilka lat po przyłączeniu wsi Widzew do Łodzi ( w roku 1906), gdzie jest usytuowany (dzisiejsza dzielnica Widzew).
Elewacja frontowa zwrócona jest w stronę ulicy, od zachodniej strony willa sąsiaduje z parkiem, a od strony wschodniej i północnej z zabudową przemysłową i biurową.
Od zachodniej strony willi rozpościera się zieleniec przy ulicy Paryskiej.
Budynek zaprojektowano (niestety, brak informacji o projektancie) na rzucie prostokąta zbliżonego proporcjami do kwadratu, z ryzalitem od południa i niskim aneksem od wschodu.
Budynek murowany, podpiwniczony, piętrowy z wysokim mieszkalnym poddaszem. Posiada łamany (mansardowy) dach. Wnętrza, niestety w wyniku licznych adaptacji pozbawione większości wystroju, tylko częściowo została zachowana stolarka drzwiowa i okienna o cechach secesyjnych oraz dekoracyjne sztukaterie sufitowe.
źródło:
Krzysztof Stefański. Łódzkie wille fabrykanckie.
Prof. dr hab. Krzysztof Stefański jest absolwentem Katedry Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. Od początku lat osiemdziesiątych XX wieku mieszka i pracuje w Łodzi. Zajmuje się architekturą polską XIX i XX wieku - głownie architekturą sakralną i problematyką poszukiwania form narodowych - oraz sztuką łódzką. Przez wiele lat związany z Instytutem Architektury i Urbanistyki Politechniki Łódzkiej, a obecnie z Katedrą Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego. Autor wielu publikacji, w tym kilkunastu książek - między innymi "Stary Cmentarz Ewangelicko-Augsburski w Łodzi" (Łódź 1992), "Jak zbudowaną przemysłową Łódź. Architektura i urbanistyka miasta w latach 1821-1914" (Łódź 2001), "Atlas architektury dawnej Łodzi do 1939 roku" (Łódź), "Architektura XIX wieku na ziemiach polskich" (Warszawa 2005).
fot. Monika Czechowicz
