B jak BONIOWANIE

Boniowanie – dekoracyjne opracowanie lica muru kamiennego przez profilowanie zewnętrznej krawędzi poszczególnych ciosów lub naśladowanie tego tynku. Powstają w ten sposób poziome, a zwykle także i pionowe podziały rowkowe powierzchni. Boniowane bywają całe powierzchnie budynku, poszczególne kondygnacje, cokoły, odcinki ścian, narożniki, kolumny, pilastry i obramienia otworów.

Wewnętrzny dziedziniec pałacu Maurycego Poznańskiego przy skrzyżowaniu ulic Więckowskiego i Gdańskiej. Obecnie siedziba Muzeum Sztuki ms1.

Poszczególne typy boniowania zależne są od układu rowków (płytowy, pasowy), ukształtowania płyt (płaskie, wypukłe) oraz faktury ich powierzchni (polerowana, szlifowana, groszkowana, rustykowa itp.).

Kamienica Karola Kretschmera u zbiegu al. Kościuszki i ulicy 6 Sierpnia.

W powszechne użycie weszło boniowanie w architekturze rzymskiej. W średniowieczu występowało sporadycznie we francuskiej architekturze obronnej XII wieku.

Willa Zygmunta Richtera przy ulicy Stefanowskiego 19. Dzisiaj siedziba Chorągwi Łódzkiej ZHP.

W renesansie boniowanie powróciło we wszystkich formach (głównie w architekturze pałacowej) i występuje nieprzerwanie aż po XX wiek.

Dawny dom redutowo-weselny Mosze i Bilmy Offenbachów przy ulicy Wólczańskiej 5, róg 

1 Maja (dawny pasaż Szulca), dzisiaj siedziba Teatru Lalek Arlekin.

Ulica Solna.

Fot. Monika Czechowicz

źródło:

Słownik terminologiczny sztuk pięknych, pod red. Krystyny Kubalskiej-Sulkiewicz, Moniki Bielskiej-Łach, Anny Manteuffel-Szaroty. Wydawnictwo Naukowe PWN.