.jpg)
Abraham
Behrman urodził się w 1876 roku w Tukkum koło Mitawy jako syn Marcusa i Róży. W
wieku 17 lat został wysłany przez rodziców na naukę zawodu do sklepu
kolonialnego. Mimo ciężkiej pracy zdołał znaleźć czas na swoją prawdziwą pasję –
rysowanie. Jak sam mówił „rysunki były jego jedynymi przyjaciółmi”. Po dwóch
latach zrezygnował z kariery kupieckiej. Rodzina zdecydowała, że zostanie
mechanikiem. Jednak i to zajęcie nie satysfakcjonowało go. Zdecydował się przenieść
do Łodzi, gdzie zamieszkał u brata. Na przekór trudnościom finansowym rysował
i, odłożywszy pewną sumę, wyjechał na początku XX wieku do Monachium, gdzie
dzięki wstawiennictwu malarza Antona Azbe rozpoczął naukę w akademii. Przez dwa
lata wykonywał studia i szkice, niektóre z nich sprzedając. Po powrocie do
Łodzi, dzięki pomocy Leopolda Pilichowskiego, zdobył fundusze na dalszy pobyt w
Monachium. 
Nosiwoda na rynku w Kazimierzu nad Wisłą.
W 1910 roku osiadł w Łodzi przy ulicy Piotrkowskiej 81, skąd
wyruszał na artystyczne wojaże: do Barcelony, Marsylii, Algieru i na Majorkę. W
1912 roku miał wystawę indywidualną w Łodzi i eksponował wystawy w Zachęcie.
Angażował się w życie artystyczne miasta. Pełnił funkcję kierownika
Stowarzyszenia Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych (SAiZSP).
Tułacze.
W czasie
I wojny światowej prowadził szkołę artystyczną. W 1918 roku pokazywał swe
dzieła na wystawach SAiZSP w Łodzi. Należał do ugrupowania Srebrny Wóz.
Karnawał.
Po
ogłoszeniu deklaracji Balfoura emigrował do Palestyny, gdzie spędził blisko
cztery lata. Po kolejnych podróżach do Niemiec i Paryża powrócił do Łodzi,
gdzie w latach 1927 i 1935 pokazywał swoje obrazy w Miejskiej Galerii Sztuki.
Jerozolima.
Jego
prace prezentowano między innymi w Palestynie, Nowym Jorku i Hamburgu.
Pejzaż nadmorski.
We
wrześniu 1939 roku wyjechał do Białegostoku i w tamtejszym getcie objął
stanowisko kierownika pracowni kopistów dawnych mistrzów. Zginął w sierpniu
1942 roku podczas likwidacji getta.
Ulica w arabskim mieście.
Jego twórczość obejmuje portret i sceny z
życia Żydów w diasporze, pejzaże, portrety. Prace artysty z okresu monachijskiego cechuje ciemna
kolorystyka, zaś malowane swobodnymi pociągnięciami pejzaże odznaczają się
zdecydowanie jaśniejszą tonacją.
Martwa natura ze śledziem.
źródła:
Irmina Gadowska. Żydowscy malarze w Łodzi w latach 1880-1919.
Strona Domu Aukcyjnego AGRAART
BAEDEKER
POLECA:
Irmina
Gadowska. Żydowscy malarze w Łodzi w latach 1880-1919.
Książka
poświęcona środowisku artystów żydowskich działających w Łodzi na przełomie XIX
i XX wieku. Stanowi próbę podsumowania dotychczasowych badań związanych z tym
zagadnieniem. Autorka charakteryzuje łódzkie życie artystyczne z uwzględnieniem
roli, jaką odgrywali w nim twórcy pochodzenia żydowskiego. W okresie, którego
dotyczy książka, można dostrzec przemiany zachodzące nie tylko w zakresie stylu
czy technik u poszczególnych malarzy, lecz także w sprawach związanych z ich światopoglądem
oraz postawą społeczną i narodową.