W 1878
roku majstrowie tkaccy Juliusz Albrecht i Józef Gampe założyli spółkę, której
przedmiotem była produkcja na krosnach mechanicznych towarów różnego typu
(głównie bawełnianych) oraz ich sprzedaż.
"Łodzianin", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1893.
(stara numeracja ulicy Piotrkowskiej 581/2, to dzisiaj nr 208/210)
Fabryka
znajdowała się przy Piotrkowskiej 208/210, na nieruchomości kupionej przez
Józefa Gampego od Jana i Pawła Ramischów. Sąsiadowała ona z zakładami Karola Hoffrichtera,
teścia Gampego.
Rozwój
dobrze prosperującej firmy ograniczał brak miejsca na długiej i wąskiej
działce.
Manufaktura Bawełniana Gampe i Albrecht S.A. przy ulicy Piotrkowskiej 210.
(zbiory NAC)
Juliusz Albrecht Józef Gampe
W
1893 roku przedsiębiorcy kupili plac u zbiegu ulicy Żeromskiego i
Rembielińskiego (dawniej ulica Pańska i Nowo-Radwańska).
W
1894 roku uruchomiono tu dużą trzypiętrową przędzalnię bawełny i tkalnię, którą
następnie rozbudowano w latach 1898 i 1911. Podobnie jak poprzednio przy
Piotrkowskiej, fabryka sąsiadowała z zakładami Hoffrichtera.
Jubileuszowe wydanie "Lodzer Zeitung", 1863-1913.
Jeszcze
przed I wojną światową założyciele przedsiębiorstwa zmarli (Juliusz Albrecht w
1907 roku, a Józef Gampe w 1912). Schedę po nich przejęli ich synowie Ludwik
Albrecht i Karol Gampe. W 1913 roku przekształcili firmę w spółkę akcyjną o
kapitale zakładowym w wysokości 1 mln 750 tys. rubli. Przedsiębiorstwo miało
wtedy przędzalnię, tkalnię oraz bielnik i zatrudniało przeszło 1200 robotników.
Dysponowało też własnymi składami w Petersburgu, Moskwie, Odessie i Rostowie.
W
starej siedzibie, traktowanej jako centrala firmy, drukowano i farbowano
tkaniny produkowane w filii.
"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1914.
Podczas
I wojny światowej produkcję poważnie ograniczono. Po 1918 roku firma odbudowała
swoją pozycję na rynku. Jej kierownictwo tworzyli wówczas prezes Adolf Laube,
Leon Albrecht – dyrektor oraz Zygmunt Hoffrichter. Produkowano tkaniny bawełniane
surowe, farbowane, bielone, kołdry oraz przędzę bawełnianą i odpadkową.
W
latach kryzysu ekonomicznego 1929-1935 przedsiębiorstwo wykazywało straty. Zmieniono
wówczas jego nazwę z Towarzystwa Akcyjnego Manufaktury Bawełnianej Gampe i
Albrecht na Manufakturę Bawełnianą Gampe i Albrecht.
Dziennik Urzędowy Komisariatu m. Łodzi, rok 1919.
"Ilustrowana Republika", rok 1929.
W
1938 roku wywłaszczono część gruntów fabryki w związku z przedłużeniem ulicy
Żeromskiego.
Podczas
II wojny światowej przedsiębiorstwo produkowało na potrzeby gospodarki III
Rzeszy.
Po 1945 roku zostało połączone z dawną fabryką Hoffrichtera, jako
Państwowe Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Stanisława Kunickiego, z późniejszym
dodatkiem „Maltex”.
"Lodzer Zeitung", rok 1940.
Dawne
budynki fabryczne już nie istnieją – przy Piotrkowskiej wznoszą się bloki
Śródmiejskiej Dzielnicy Mieszkaniowej, obiekty przy ulicy Rembielińskiego
zostały wyburzone, a dzisiaj znajduje się tu, niedawno otwarte, kolejne w Łodzi
– po Galerii Łódzkiej, Manufakturze i Porcie Łódź – duże centrum handlowo-rozrywkowe
o nazwie Sukcesja.
Nowy obiekt wpisuje się w dość rozległe osiedle Politechniki
Łódzkiej, a dokładnie naprzeciw niego, po drugiej stronie alei, stoi nowy
budynek Targów Łódzkich i hala sportowa.
Obiekt
stylizowany na „pofabryczny” jest jedynie rekonstrukcją fragmentu istniejącej
tu niegdyś przędzalni i tkalni bawełny wspólników: Juliusza Albrechta i Józefa
Gampe.
Strona Sukcesji TUTAJ
Przeczytaj
jeszcze:
Fot.
współczesne Monika Czechowicz
Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego i Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.
Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego i Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.
źródła:
Jacek
Kusiński, Ryszard Bonisławski, Maciej Janik. Księga fabryk Łodzi.
BAEDEKER
POLECA:
Jacek Kusiński, Ryszard Bonisławski,
Maciej Janik. Księga fabryk Łodzi.
Książka
ta nie jest zwykłym albumem ukazującym fabryczną Łódź z lotu ptaka. Już sama
perspektywa wykonanych zdjęć zmusza czytelników do nowego spojrzenia na miasto.
Powoli odnajdujemy znane sobie miejsca, dostrzegając równocześnie mnóstwo
szczegółów, których wcześniej nie byliśmy wstanie zaobserwować. Każda strona
przynosi kolejne odkrycia i niespodzianki. Dzięki zestawieniu zdjęć
współczesnych z archiwalnymi, mamy okazję przekonać się jak wiele się w Łodzi
zmieniło i ocenić, czy są to zmiany korzystne. Dla ułatwienia nam zadania żółtą
linią obwiedziono granice działek, na których prezentowane fabryki się znajdują
lub znajdowały.
Każde fotograficzne ujęcie fabryk opatrzone zostało krótkim rysem historycznym, prezentującym twórcę i dzieje zakładu, który w tych budynkach pierwotnie funkcjonował. Dzięki temu otrzymujemy niezwykłą kronikę losów przemysłowej Łodzi.
Każde fotograficzne ujęcie fabryk opatrzone zostało krótkim rysem historycznym, prezentującym twórcę i dzieje zakładu, który w tych budynkach pierwotnie funkcjonował. Dzięki temu otrzymujemy niezwykłą kronikę losów przemysłowej Łodzi.