Budowę
świątyni rozpoczął w 1932 roku miejscowy przełożony wspólnoty bernardynów o.
Anastazy Pankiewicz. Według projektu architekta Wiesława Lisowskiego wzniesiono
budowlę w stylu modernistycznym, na planie krzyża łacińskiego. Poświęcił ją 30
października 1932 roku bp. Wincenty Tymieniecki.
Kościół pw. św. Elżbiety Węgierskiej, zdjęcie z lat 30. XX wieku.
Klasztor
oo. Bernardynów w Łodzi zawdzięcza swoje powstanie o. Anastazemu
Pankiewiczowi (1882- 1942). O. Anastazy kupił w dzielnicy Doły kilka działek od
właścicieli niemieckich i żydowskich, i z pomocą licznych sponsorów
(szczególnie kanadyjskiej Polonii) wybudował w latach 1932 - 37 na
scalonym terenie 3-piętrowy gmach na klasztor i gimnazjum oraz prowizoryczny,
jednonawowy, kościół.
"Ilustrowana Republika", rok 1932.
We
wspomnianym obiekcie w 1937 roku otwarto prywatne gimnazjum
ogólnokształcące, do którego o. Pankiewicz zaangażował oprócz zakonnego
katechety (o. Walentego Gawła, a potem o. Dionizego Wywrockiego), wyłącznie
nauczycieli świeckich.
"Orędownik", rok 1938.
W
1939 roku podniesiono łódzką rezydencję do rangi konwentu.
"Łódź w Ilustracji", dodatek niedzielny do "Kuriera Łódzkiego", rok 1939.
W
1939 roku Niemcy zajęli bernardyńskie gmachy, a zakonników wysiedlili. W
przerobionym kościele umieścili stajnie i garaże. O. Pankiewicz ukrywał się na
cmentarzu św. Wincentego w pobliżu klasztoru.
W
dniu 6 października 1941 podczas masowych aresztowań księży na terenie Łodzi i
okolic, o. Pankiewicz został aresztowany i wywieziony do obozu przejściowego w Konstantynowie
Łódzkim. 30 października wraz z innymi więźniami konstantynowskiego obozu
został przewieziony do hitlerowskiego obozu koncentracyjnego w Dachau (otrzymał numer
obozowy 28176). Po niespełna siedmiu miesiącach uwięzienia decyzją lekarza
obozowego został umieszczony w grupie inwalidów, po czym wraz z 14-stoma innymi
księżmi katolickimi osadzony w obozie zagłady na zamku Hartheim pod Linzem (obecnie Austria).
Zmarł 20 maja 1942 roku, a jej bezpośrednią przyczyną było obcięcie dłoni przy
zamykaniu burty samochodu i zagazowanie.
13
czerwca 1999 roku o. Pankiewicz został ogłoszony przez Jana Pawła II błogosławionym (w
gronie 108 polskich męczenników II wojny światowej).
Wraz
z odzyskaniem niepodległości w 1945 roku Ojcowie Bernardyni wrócili do
Łodzi. Objęli jednak w gmachu gimnazjalnym tylko sutereny i parter, bo
wszystkie piętra władze polskie przeznaczyły do użytku szkolnictwa państwowego,
zawierając z klasztorem umowę dzierżawną. Tak było do 1989 roku, kiedy Ojcowie
Bernardyni odzyskali budynek.
Parafię przy kościele erygował bp Józef Rozwadowski 20 listopada 1974 roku.
W
budynku klasztornym usytuowano obecnie Kolegium Franciszkańskie św. Antoniego z
Padwy oraz Katolickie Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. bł. O. Anastazego
Pankiewicza, a od niedawna również szkołę podstawową.
Anastazy
Pankiewicz 1882-1942).
Przyszły
święty został ochrzczony jako Jakub Pankiewicz w kościele św. Mikołaja w
Nowotańcu. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Nowotańcu (gdzie
mieściła się siedziba rodzinnej parafii), później do gimnazjum w Sanoku i Lwowie (do
1899). W 1900 roku wstąpił do zakonu bernardynów. W 1904 złożył śluby
wieczyste, po czym 1 lipca 1906 przyjął Święcenia kapłańskie. Po
ukończeniu studiów teologicznych pracował w zespole Kościelno-Klasztornym w Wieliczce,
piastował również urząd kustosza Konwentu Krakowskiego, w latach 1908-1911
pełnił m.in. funkcję magistra nowicjatu zjednoczonej prowincji
bernardyńsko-reformackiej we Włocławku.
W
latach 1919-1930 pełnił funkcję gwardiana w kościele św. Bernardyna w
Krakowie, gdzie dokonał remontu świątyni. Następnie przeniósł się do Łodzi,
gdzie był fundatorem klasztoru bernardynów w Kościele i klasztorze pw. św.
Elżbiety Węgierskiej.
Św.
Elżbieta Węgierska, opiekunka ubogich (1207-1231).
Święta Elżbieta przedstawiana jest w stroju królewskim albo z naręczem róż w fartuchu lub koszu. Powstała bowiem legenda, że mąż zakazał jej rozdawać ubogim pieniądze i chleb. Gdy pewnego razu przyłapał ją na wynoszeniu bułek w fartuchu i kazał jej pokazać, co niesie, zobaczył róże, mimo że była to zima. Jej atrybutami są także: kilka monet i różaniec.
Elżbieta
urodziła się w 1207 roku w Bratysławie w rodzinie królewskiej. Jej ojcem był
Andrzej II, król Węgier. Już jako czteroletnia dziewczynka zamieszkała w
Wartburgu i została zaręczona z Ludwikiem IV, późniejszym landgrafem Turyngii.
Mając czternaście lat wyszła za niego za mąż. Miała trójkę dzieci. W 1227 roku,
w czasie wyprawy krzyżowej, umarł jej mąż. To bolesne doświadczenie jeszcze
bardziej otworzyło Elżbietę na życie duchowe i pogłębioną relację z Bogiem.
W wieku dwudziestu lat została wdową, przeniosła się do Marburga,
gdzie ufundowała szpital, w którym sama posługiwała chorym. Z wielką
dbałością opatrywała rany chorym na trąd, leczyła kalekich. Rozdała pokaźną
sumę pieniędzy ubogim i pokrzywdzonym.
W
1228 roku Elżbieta złożyła ślub wyrzeczenia się świata i stała się
tercjarką św. Franciszka. Biedaczyna z Asyżu był dla niej wzorem, dlatego
szpital, który założyła, nosił jego imię.
Zmarła 17 listopada 1231 roku, wyczerpana surowymi pokutami i wytężoną pracą w szpitalu przy posługiwaniu chorym. Zaledwie cztery lata później kanonizował ją papież Grzegorz IX. Do jej grobu przybywali pielgrzymi, którzy otrzymywali łaski cudownego uzdrowienia…
Zmarła 17 listopada 1231 roku, wyczerpana surowymi pokutami i wytężoną pracą w szpitalu przy posługiwaniu chorym. Zaledwie cztery lata później kanonizował ją papież Grzegorz IX. Do jej grobu przybywali pielgrzymi, którzy otrzymywali łaski cudownego uzdrowienia…
Kaplica
pw. bł. Elżbiety Węgierskiej, ulica Sporna 71/73. Widoczna dzwonnica, lata 30. XX wieku (Archiwum Państwowe w Łodzi).
Jest
to obiekt jednonawowy wzniesiony w 1932 roku. Początkowo obiekt był traktowany
jako tymczasowa kaplica, w związku z planami wybudowania w pobliżu dużego
gmachu kościelnego również według projektu Wiesława Lisowskiego.
Kaplica usytuowana jest obok klasztoru. W 1937 roku w części budynku klasztornego uruchomiono
Gimnazjum Męskie ze świecką kadrą nauczającą.
"Głos Robotniczy", rok 1947.
Obecnie mieści się w budynku Szkoła Podstawowa (od 2006 roku), Katolickie Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcące im. bł. Anastazego Pankiewicza.
Część
budynku, w którym uruchomiono w 1937 roku Gimnazjum Męskie stanowiła wyższą pięciokondygnacyjną
część klasztoru oo. Bernardynów. Pierwotnie obiekt wolnostojący w ramach
terenów zielonych otaczających klasztor wraz z budynkiem kościoła.
Budynek
założony na planie prostokąta z półokrągłą wieżą klatki schodowej od strony
ogrodów.
Elewacja
frontowa jest trzynastoosiowa zakomponowana symetrycznie z wejściem głównym
poprzedzonym schodami wachlarzowymi w osi środkowej.
Poddasze częściowo
użytkowe doświetlone szczelinowo.
Obiekt
kryty dachem czterospadowym o niewielkim kącie nachylenia połaci. Okna jedno i
dwupoziomowe, dwudzielne. Wertykalizm elewacji podkreślony poprzez ciemniejsze
zabarwienie tynków w partiach podokiennych. Artykulacja horyzontalna poprzez
gzyms podokienny strefy parteru i pas fryzu o ciemniejszym zabarwieniu tynku, w
strefie poddasza, zwieńczony gzymsem.
Współczesna
placówka edukacyjna oo. Bernardynów to kompleks wielu szkół:
Szkoła Podstawowa ze świetlicą edukacyjną (od 2006 roku)
Gimnazjum oo. Bernardynów
Katolickie
Liceum Ogólnokształcące
Ognisko
Muzyczne
Kalendarium:
1930
– przybycie o. Anastazego Pankiewicza do Łodzi
1936 – rozpoczęcie budowy szkoły
1937 – otwarcie Prywatnego Gimnazjum Męskiego pod wezwaniem św. Antoniego
z Padwy
1938 – oddanie do użytku sali gimnastycznej
1939 – aresztowanie większości profesorów; decyzja o zamknięciu szkoły
1940-1946 – przejście budynku w ręce okupantów najpierw niemieckich, następnie sowieckich
1947 – pierwszy egzamin maturalny w państwowej szkole koedukacyjnej – XI LO
Lata 70. XX w. – utworzenie szkoły pielęgniarskiej
1989 – odzyskanie przez oo. Bernardynów budynku szkoły
1990 – przeniesienie z Kalwarii Zebrzydowskiej Niższego Seminarium Duchownego
1995 – przekształcenie NSD w koedukacyjne Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. O. Anastazego Pankiewicza
2000 – otwarcie Gimnazjum OO. Bernardynów im. O. Anastazego Pankiewicza
2002 – zawieszenie działalności Kolegium Franciszkańskiego
2013 – oddanie do użytku kompleksu boisk wielofunkcyjnych
2015 – rozpoczęcie nauki gry na instrumentach muzycznych w ramach powstającej Szkoły Muzycznej I Stopnia
2016 – otwarcie Bernardyńskiej Szkoły Podstawowej
1936 – rozpoczęcie budowy szkoły
1937 – otwarcie Prywatnego Gimnazjum Męskiego pod wezwaniem św. Antoniego
z Padwy
1938 – oddanie do użytku sali gimnastycznej
1939 – aresztowanie większości profesorów; decyzja o zamknięciu szkoły
1940-1946 – przejście budynku w ręce okupantów najpierw niemieckich, następnie sowieckich
1947 – pierwszy egzamin maturalny w państwowej szkole koedukacyjnej – XI LO
Lata 70. XX w. – utworzenie szkoły pielęgniarskiej
1989 – odzyskanie przez oo. Bernardynów budynku szkoły
1990 – przeniesienie z Kalwarii Zebrzydowskiej Niższego Seminarium Duchownego
1995 – przekształcenie NSD w koedukacyjne Katolickie Liceum Ogólnokształcące im. O. Anastazego Pankiewicza
2000 – otwarcie Gimnazjum OO. Bernardynów im. O. Anastazego Pankiewicza
2002 – zawieszenie działalności Kolegium Franciszkańskiego
2013 – oddanie do użytku kompleksu boisk wielofunkcyjnych
2015 – rozpoczęcie nauki gry na instrumentach muzycznych w ramach powstającej Szkoły Muzycznej I Stopnia
2016 – otwarcie Bernardyńskiej Szkoły Podstawowej
OFICJALNA
STRONA SZKOŁY
OFICJALNA
STRONA KAPLICY PW. BŁ. ELŻBIETY WĘGIERSKIEJ
Źródła:
Marek
Budziarek. Świątynie Łodzi.
Joanna
Olenderek. Łódzki modernizm i inne nurty przedwojennego budownictwa. Tom 1,
obiekty użyteczności publicznej.
Wikipedia https://pl.wikipedia.org
Marek Wójtowicz Religia Deon.pl https://www.deon.pl
Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi, Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi oraz stron:
Wikipedia https://pl.wikipedia.org
Fot.
współczesne Monika Czechowicz