Ta piękna, wielkomiejska kamienica powstała w latach 1911-1914. Wybudował ją dla swojej rodziny architekt Wolf Szereszewski.
"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1912.
Budynek pozostawał własnością rodziny Szereszewskich do 1937 roku.
Księga adresowa m. Łodzi, 1937-1939.
Potem nieruchomość kupiła Helena Spielvogel.
Dwuosiowe części boczne są niemal pozbawione dekoracji. Dekoracje skupiają się w środkowej partii budynku. Wykusz posiada trzy dekoracyjne fryzy, z których środkowy ma wyraźnie żartobliwy charakter. Znajdują się tam putta dźwigające girlandę i usiłujące przytwierdzić ją do ściany budynku.
W górnej części wykuszu możemy dojrzeć motywy dekoracyjne – kosze z owocami symbolizującymi dostatek i powodzenie.
Ponad wykuszem znajduje się dużych rozmiarów okno termalne, a jeszcze wyżej dekoracja w postaci nagich młodzieńców trzymających wieniec z liści laurowych.
Po bokach wykuszu znajdują się dwa ryzality, przypominające wieże. W płycinach międzyokiennych mają dekoracje w formie tarczy herbowych, a nad oknami trzeciego piętra dekorację stiukową z klęczącymi nagimi młodzieńcami podtrzymującymi girlandy biegnące do centralnie umieszczonej tarczy herbowej.
W 1945 roku nieruchomość przeszła w ręce miasta. Obecnie ma tu siedzibę między innymi Łódzka Izba Przemysłowo-Handlowa, znajdują się tu także mieszkania prywatne.
W 2003 roku budynek został gruntownie wyremontowany.
W 2003 roku budynek został gruntownie wyremontowany.
Źródła:
Michał Domińczk, Artur Zaguła. Typologia łódzkiej kamienicy.
Gazeta Wyborcza http://lodz.wyborcza.pl
