Fot. Monika Czechowicz
wtorek, 29 listopada 2022
poniedziałek, 28 listopada 2022
Niewolnica Isaura w Łodzi.
"Odgłosy", rok 1985.
Wszystko
zaczęło się niepozornie. Lew Rywin, szef Poltelu, czyli Centralnej
Wytwórni Programów i Filmów Telewizyjnych, wyjechał w 1984 roku
na targi telewizyjne w Cannes, gdzie miał za zadanie zakupić na
potrzeby Telewizji Polskiej jakąś zapchajdziurę do wieczornej
ramówki na wtorek. W Cannes
polskie stoisko ustawiono obok brazylijskiego. Ponieważ Rywin nie
zawarł podczas targów żadnej umowy, postanowił dogadać się z
sąsiadami. W ten sposób Niewolnica Isaura trafiła do Polski i 19
lutego 1985 roku wyemitowano pierwszy odcinek.
"Dziennik Łódzki", 19 lutego 1985 roku.
Produkcję tę zaliczano do tzw. oper mydlanych popularnych wówczas w
Ameryce Południowej.
Tytułową rolę powierzono debiutującej w
filmie 19-letniej Lucélii Santos, a jej prześladowcą i zarazem
wielbicielem był serialowy Leoncio, czyli 45-letni Rubens de Falco.
Lucélia Santos, włśc. Maria Lucélia dos Santos
- urodzona w 1957 roku w Santo André, brazylijska aktorka i filmowiec.
Zasłynęła na arenie międzynarodowej dzięki występowi w telenoweli Rede Globo "Niewolnica Isaura" (Escrava Isaura, 1976) na podstawie scenariusza powieści Bernardo Guimarãesa Escrava Isaura, która była nadawana w ponad 80 krajach. W 1976 roku scenarzysta Gilberto Braga i reżyser telewizyjny Herval Rossano zaangażowali ją do roli głównej bohaterki niewolnicy Isaury/Elwiry, którą grała od 11 października 1976 roku do 5 lutego 1977. Serial ten odniósł największy sukces spośród wszystkich telenoweli w historii.
(źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/)
Rubens
de Falco, właśc. Rubens de Falco da Costa (urodzony w 1931 roku w São Paulo, zmarł w 2008 roku w São Paulo)
- brazylijski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. W Polsce znany przede wszystkim z telenoweli "Niewolnica Isaura" jako czarny charakter Leôncio Almeida, właściciel niewolników. W 2004 roku zagrał w serialu o tym samym tytule dona Almeidę, ojca Leôncia. Zaczął swoją karierę w lokalnym teatrze. W 1955 roku dołączył do grupy "Os Jograis" z São Paulo, zadebiutował na dużym ekranie w filmie "Apassionata" (1952). Zmarł São Paulo na atak serca z powodu zatoru, w wieku 76 lat.
(źródło:https://pl.wikipedia.org/wiki/)
Fabuła
filmu opowiada o dramatycznym życiu białej niewolnicy Isaury w
Brazylii pod koniec XIX wieku. Od emisji pierwszego odcinka słupki
oglądalności systematycznie rosły, osiągając poziom ponad 80%.
"Dziennik Łódzki", rok 1985.
Serial
często poprzedzały konferencje prasowe ówczesnego rzecznika rządu,
Jerzego Urbana. Naród, chcąc nie chcąc, w oczekiwaniu na film
musiał obejrzeć jeszcze wystąpienie rzecznika.
Do
czasopisma „Kobieta i Życie” przychodziły listy od fanek, m.in.
o takiej treści: Mój mąż pije i jest jak Leoncio.
"Dziennik Łódzki", rok 1985.
Gazety
donosiły również o oszuście, który zbierał po wsiach i
miasteczkach pieniądze na wykupienie Isaury z rąk prześladowcy. Powstały
też piosenki i wierszyki spisywane na kartkach, które Polacy
wymieniali między sobą z wielką ekscytacją.
"Dziennik Łódzki", rok 1985.
Wkrótce odnotowano w
Polsce nowe imię: Isaura – nadane w wersji oryginalnej 28 razy, a
w spolszczonej – Izaura – 38 razy.
"Dziennik Łódzki", rok 1985.
Nic
więc dziwnego, że po emisji ostatniego odcinka prezes Komitetu ds.
Radia i Telewizji oficjalnie zaprosił głównych aktorów do Polski.
Przylecieli w ostatnich dniach maja 1985 roku. Trasa wizyty
przebiegała przez Warszawę, Łódź, Skierniewice, Katowice,
Sosnowiec i Kraków.
"Dziennik Łódzki", rok 1985.
Wyjątkowa
była wizyta w Łodzi, mieście o bogatej filmowej tradycji.
Podróżującym po Polsce aktorom na sygnale towarzyszyła nie tylko
Milicja Obywatelska, ale i oddziały ZOMO.
"Dziennik Łódzki", rok 1985.
Aktorzy
pojawili się w naszym mieście 26 maja, rozentuzjazmowany tłum
czekał na nich przed Pałacem Sportu przy ulicy Worcella 21 (obecnie
ul. ks. Skorupki). Wejściówek, które były obowiązkowe,
wystarczyło dla 10 tysięcy osób. Gdy niebieski polonez z
oczekiwanymi gośćmi zatrzymał się na placu przed halą, tłum o
mało nie stratował porządkowych.
Jesteśmy zaskoczeni, ale też
i trochę przerażeni, tak aktorzy komentowali reakcje ludzi.
Powodem ich pojawienia się w Pałacu Sportu był m.in. konkurs, jaki
ogłosił „Express Ilustrowany”. Polegał on na wytypowaniu przez
czytelników gazety sobowtórów aktorów. Oni sami nie mogli
powstrzymać się od śmiechu, oglądając swoich naśladowców. Cały
czas przygrywała orkiestra kierowana przez Henryka Debicha,
ówczesnego szefa Orkiestry Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi.
Aktor Leszek Benke wykonał piosenkę skomponowaną specjalnie dla
Lucélii Santos.
Lucélia Santos w towarzystwie dziewcząt, które chciały być jak
Isaura.
Rubens de Falco ze swoim sobowtórem.
Ponieważ
dzień wizyty w Łodzi zbiegł się z Dniem Matki, głównym
bohaterom pokazano priorytetową inwestycję miejską, jaką był,
wówczas jeszcze w budowie, Pomnik Centrum Zdrowia Matki Polki.
Zapoznano ich z kolejnymi etapami budowy, a pracownicy złożyli na
ich ręce… zebrane przez siebie fundusze na tę inwestycję.
Chodziło o to, by aktorzy w imieniu załogi przekazali władzom
województwa zebrane pieniądze, tym samym, podnosząc rangę całego
wydarzenia. Grupa dzieci wręczyła im maskotki oraz bukiety
czerwonych róż…
.jpg)
Dantejskie
sceny działy się na zewnątrz. Napierający na bramę tłum wyłamał
ją i ruszył w stronę aktorów, ci zaś ratowali się ucieczką.
Lucélia Santos zasłabła i dopiero przy pomocy ochrony dotarła do
samochodu.
Milicjanci
zatrzymując najbardziej krewkich i zagorzałych fanów, dowiedzieli
się, że nie wszyscy przyszli tu z miłości do obojga aktorów.
Część z nich lżyła filmowego Leoncia, jeszcze inni pragnęli
wymierzyć mu sprawiedliwość za to, że… prześladował
niewolników 😊
"Niewolnica Isaura" (tyt. orginału Escrava Isaura), brazyliski serial obyczajowy, zrealizowany przez Rede Globo na podstawie powieści Bernardo Guimarãesa, światowa premiera odbyła się w 1976 roku. Serial ten odniósł największy sukces spośrod wszystkich telenowel w historii. Podbił najpierw Amerykę Łacińską, a potem Europę, Afrykę i Azję. Dubbingowane wersje serialu były wyświetlane z powodzeniem w 130 krajach. "Niewolnica Isaura" stała się najczęściej dubbingowanym i emitowanym produktem z gatunku telenoweli na świecie według sondażu amerykańskiego ptogramu Good Morning America.
Koniec
emisji serialu o perypetiach Isaury wywołał masę komentarzy. Jeden
jest znamienny: Nasze życie skończyło się, bo skończył się
serial Niewolnica Isaura – powiedziała tak po emisji
ostatniego odcinka noblistka Wisława Szymborska 😊
źródło:
Anna
Kulik, Jacek Perzyński. Sekrety Łodzi. Część 2.
"Dziennik Łódzki", rok 1985.
Wycinki
prasowe pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w
Łodzi.
Fotografie
pochodzą ze stron:
niedziela, 27 listopada 2022
PRZESTRZENIE INDUSTRIALNE. Wystawa Alicji Habisiak-Matczak w Galerii K🔴ncept.
Alicja Habisiak-Matczak urodziła się w 1978 roku w Piotrkowie Trybunalskim. W latach 1997-2002 studiowała na Wydzale Grafiki i Malarstwa ASP w Łodzi.
W 2002 roku obroniła dyplom z wyróżnieniem w Pracowni Technik Wklęsłodrukowych prof. Krzysztofa Wawrzyniaka. Od 2004 roku zatrudniona na macierzystej uczelni, od 2016 roku jako kierownik Pracowni Technik Wklęsłodrukowych na stanowisku profesora uczelni.
W 2003 roku artystka uzyskała stypendium MKiDN oraz Rządu Włoskiego i odbyła półroczny staż graficzny w Akademii Sztuk Pięknych w Urbino oraz Międzynarodowym Centrum Grafiki KAUS w Urbino.
W 2009 roku uzyskała stopień doktora sztuk pięknych, a w 2015 stopień doktora habilitowanego.
Prowadzi innowacyjne badania nad eksperymentalnymi technikami wklęsłodrukowymi w ramach dotacji z MNiSW, takimi jak akwatinta solna, ferrotinta, nietoksyczne techniki trawione, trawienie elektrolityczne oraz zasosowanie monotypii w druku wklęsłym.
W 2007 roku została laureatką Programu Stypendialnego MKiDN "Młoda Polska", a w 2013 roku została stypendystką Instytutu im. Adama Mickiewicza w Warszawie.
Alicja Habisiak-Matczak jest autorką 33 wystaw indywidualnych w Bristolu, Buenos Aires, Edmonton, Fano, Honkongu, Luksemburgu, Łodzi, Łomży, Rzymie, Urbino, Vaecelli, Vernon, Wageningen i Warszawie. Uczestniczyła w ponad 260 ogólnopolskich i międzynarodowych wystawach grafiki i rysunku. W 2020 roku otrzymała honorową statuetkę "ŁÓDZKIE EUREKA" przyznawaną przez Radę ds. Szkolnictwa Wyższego i Nauki przy Prezydencie Miasta Łodzi.
Bierze udział w międzyanarodowych konferencjach grafiki, m.in. IMPACT'10 (Santander, 2018), IMPACT'11 (Hong Kong, 2021) oraz IMPACT'12 (Bristol, 2022).
W latach 2013-2020 wraz z Guliano Santinim jest inicjatorką i koordynatorką Letnich Międzynarodowych Kursów Grafiki i Tkaniny Artystycznej PATA na macierzystej uczelni.
Alicja Habisiak-Matczak jest opiekunem Koła Naukowego "Eksperymentarium" Studentów Pracowni Technik Wklęsłodrukowych oraz Pracowni Technik Litograficznych (razem z dr Tomaszem Matczakiem), prowadzi także Galerię Grafiki Sudenckiej "Pomiędzy". Jest organizatorką Sympozjów "Flash Drawing Tour" w KAUS w Urbino.
e-mail: alihabis@wp.pl
www.alihabis.com
www.facebook.com/alicja.h.matczak
www.instagram.com/alicjahabisiakmatczak
Galeria K🔴ncept
Łódź, Brama Miasta, ul. Kilińskiego 66.
Fot. Monika Czechowicz
sobota, 26 listopada 2022
OCH OFF / czyli Fabryka Wyrobów Bawełnianych Franciszka Ramischa.
Fotografie budynków z terenów kompleksu Fabryki Wyrobów Bawełnianych w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 138/140, wnętrz fabrycznych, a w nich ujęć grupowych i pojedynczych pracowników, a także portrety współwłaścicieli fabryki.
Franciszek
Ramisch (1856–1932), przemysłowiec łódzki, działacz
gospodarczy, urodził się w Łodzi, był synem Jana, właściciela
tkalni w Łodzi w latach 1850–1869 i Wilhelminy z Schelkopfów.
Rodzina Ramischów w drugiej połowie XIX wieku stworzyła swoistą
enklawę rozciągającą się w obrębie ulic Piotrkowskiej,
Dzikiej-Mikołajewskiej (obecnie Sienkiewicza) i Ewangelickiej
(Roosevelta), gdzie na działkach znajdowały się zakłady oraz
kamienice do nich należące. W 1924 roku powstała spółka akcyjna
- Fabryka Wyrobów Bawełnianych "Franciszek Ramisch" -
zatrudniała tysiąc osób - produkcja firmy ograniczała się do
przędzy bawełnianej, przędzalnia wyposażona była w 23 tysiące
wrzecion cienkoprzędnych i 4520 wrzecion niciarkowych. Zatrudnienie
w 1935 roku wynosiło ok. 500 osób. Po 1945 roku działały tutaj
Łódzka Przędzalnia Przemysłu Bawełnianego i Zakłady Przemysłu
Bawełnianego im. gen. Waltera. Obecnie OFF Piotrkowska. Opis
opracawała Bogumiła Fornalek w Pracowni Digitalizacji WBP im.
Marsz. J. Piłsudskiego w Łodzi.
Franciszek Ramisch
Fot. współczesna Monika Czechowicz
Przeczytaj w baedekerze: