LUCJAN DĄBROWSKI - redaktor „Kuriera Łódzkiego” .

W ostatnich dniach 1924 roku do Łodzi dotarła wiadomość, że w Warszawie na skutek tragicznego wypadku zginął pierwszy prezes Syndykatu Dziennikarzy Łódzkich, niegdyś naczelny redaktor „Kuriera Łódzkiego” - Lucjan Dąbrowski.

Lucjan Dąbrowski (1890-1924)

- dziennikarz, publicysta, urzędnik państwowy, współzałożyciel i pierwszy prezes Syndykatu Dziennikarzy Łódzkich, redaktor naczelny „Kuriera Łódzkiego” i „Dziennika Wileńskiego”.

Fotografia wykonana w atelier Romana Borkenhagena, w rogu fotografii widoczny znak: RBŁ (Roman Borkenhagen Łódź), przeczytaj w baedekerze:

PIOTRKOWSKA 102a. Dawny dom Romana Borkenhagena.

Lucjan Dąbrowski urodził się w 1890 roku w Łodzi. Był synem Henryka Dąbrowskiego i Władysławy z domu Ziemniewicz. Był handlowcem. Od 1917 roku pracował w Zarządzie Miejskim w Łodzi, m.in. jako kierownik Wydziału Dobroczynności Publicznej. Był jednym z czołowych działaczy Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Łodzi. Przyjaźnił się z Leopoldem Skulskim. Od 1 sierpnia do 13 grudnia 1919 był redaktorem naczelnym „Straży Polskiej”.

"Straż Polska", 1 sierpnia 1919 roku.

W 1920 roku działał w Sekcji Propagandy II Oddziału Dowództwa Okręgu Generalnego Łódzkiego pod redakcją Konrada Fiedlera, był redaktorem jednodniówki „Ochotnik”, promującej zaciąg do wojska.

Jednodniówka "Ochotnik", rok 1920.

W tym samym, 1920 roku Dąbrowski działał w komitecie organizacyjnym Syndykatu Dziennikarzy Łódzkich, będąc jego przewodniczącym. 14 kwietnia 1921 roku został wybrany pierwszym prezesem organizacji.

"Kurier Łódzki", rok 1920.

Od 15 lutego 1921 roku pełnił funkcję redaktora naczelnego „Kuriera Łódzkiego”. Następnie wyjechał do Wilna, zostając redaktorem naczelnym „Dziennika Wileńskiego” oraz współorganizatorem „Expressu Wileńskiego”.
W latach 1921–1924 Dąbrowski był kierownikiem Inspektoratu Bankowego w Ministerstwie Skarbu w Warszawie. Był również redaktorem, wydawanego w latach-1922–1924 przez Adama Siedleckiego-Kwalczewskiego, „Tygodnika Łódzkiego”.

"Tygodnik Łódzki", rok 1924.

"Tygodnik Łódzki", rok 1924.

28 grudnia 1924 roku, o godzinie 4:20, po powrocie do domu ze spotkania świątecznego (prasa sugerowała, że było to spotkanie z kochanką...), oddał strzał samobójczy z rewolweru w klatkę piersiową w swoim mieszkaniu przy ul. Świętokrzyskiej 35 w Warszawie. Został przewieziony do warszawskiego szpitala św. Rocha, gdzie zmarł po dwunastu godzinach. 

"Echo Warszawskie", 29 grudnia 1924 roku.

"Rozwój", 1 stycznia 1925 roku.

Prawdopodobnie pochowany jest w części rzymskokatolickiej Starego Cmentarza w Łodzi. Na jego pogrzebie przemowę wygłosił ówczesny prezes Syndykatu Dziennikarzy Łódzkich – Czesław Gumkowski.

"Republika", styczeń 1925 roku.

źródła:
Wacław Pawlak. W rytmie fabrycznych syren. Łódź między wojnami.
Lucjan Dąbrowski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Leszek Olejnik. Organizacje dziennikarskie w Łodzi (1916-1939).
Wiesława Kaszubina, Notatki o prasie łódzkiej, „Rocznik Historii Czasopiśmiennictwa Polskiego”.

Wycinki prasowe pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi, Biblioteki Cyfrowej Uniwersytetu Warszawskiego
oraz strony Lucjan Dąbrowski – Wikipedia, wolna encyklopedia