baedeker łódzki: 12/06/13

Przełomowa data dla łódzkiej kinematografii to rok 1908, kiedy przy ulicy Przejazd 2 (obecnie Tuwima) uruchomione zostało kino Odeon, pierwsze w Polsce, którego budynek wzniesiono z przeznaczeniem na salę kinową.

"Rozwój", rok 1908.

Budynek kina zajął teren podwórka Magazynu Konfekcyjnego Emila Smechela.

"Noue Lodzer Zeitung", rok 1910.

Przed wejściem do kina Odeon.

"Nowy Kurier Łódzki", rok 1911.

"Rozwój", rok 1911.

Widownia kina mieściła 450 miejsc. Wnętrza były bogato zdobione - kryształowe żyrandole, ozdobne plafony, doskonała wentylacja, gazowe ogrzewanie, korkowa posadzka wyłożona puszystymi chodnikami, ciemna boazeria na ścianach i ciemnowiśniowe kotary. Na pierwszym piętrze znajdowały się obite pluszem loże. Pod ekranem ustawiono fortepian.

"Gazeta Łódzka", rok 1913.

"Śmiech", tygodnik humorystyczno-satyryczny, rok 1913.

"Rozwój", rok 1913.

Początkowo kino nazywało się "Odeon". Przed II wojną światową kino kilkukrotnie zmieniało nazwę, m.in. "Gdynia" (rok 1929), "Metro" (rok 1938).

"Łódzkie Echo Wieczorne", rok 1927.

"Dziennik Łódzki", rok 1931.

Do nazwy "Gdynia" powrócono po wojnie, funkcjonowała ona do końca istnienia kina, to znaczy do lat 90. XX wieku.

W "Gdyni" istniało pierwsze w Łodzi kino non stop (lata 80. XX wieku). Po likwidacji kina w budynku mieścił się salon tapet i wykładzin.

Przez wiele lat budynek straszył:

Ale … teraz też nie wygląda dobrze, chociaż jest odświeżony. Dlaczego w takim kolorze..?

Charakterystycznym elementem dekoracyjnym elewacji, jest sowa. W czasach działalności kina, po zmroku, świeciły się jej oczy. W 2007 sowa została wpisana do europejskiej "Księgi nocy" o stworach i potworach (Monster Book). Prezentowane są w niej detale architektury secesyjnej z całej Europy (Polskę reprezentuje jedynie Łódź).