"Głos Poranny", rok 1932.
W podwórku tej posesji znajdziemy niepozorny szyld z napisem Tatry - to najstarsze łódzkie kino, działające od 1907 roku.
Nie tylko łódzkie - to najstarsze w Polsce i jedno z najstarszych działających nieprzerwanie w tym samym miejscu kin na świecie.
Kino zostało założone przez Oskara Kulawińskiego i Gustawa Mjunkerai, zajęło dawną salę taneczną i otrzymało nazwę Belle-Vue. Wkrótce zmienił się jego właściciel - Benedykt Zarzycki, który zmienił nazwę kina na Moulin Rouge - od roku 1910. Rozszerzony został także repertuar. Można powiedzieć, że nazwa zobowiązywała - właściciela oskarżano często o to, że repertuar zawiera obrazy pornograficzne. Było to tym bardziej gorszące, że zaledwie dwie posesje dalej znajdowała się jedna z najważniejszych łódzkich świątyń - kościół pw. Podwyższenia św. Krzyża (czytaj TUTAJ).
To właśnie z tej parafii wysyłane były regularnie skargi na nieprzyzwoity repertuar... Ostatecznie właściciel nie został ukarany - zdołał udowodnić, że pokazy odbywają się wyłącznie dla widzów dorosłych, którzy przy wejściu uprzedzani są o treści filmów, a ponadto publiczność damska i męska ogląda je oddzielnie. Bez odpowiedzi pozostaje pytanie, czy repertuar dla pań i panów był odmienny...
"Rozwój", rok 1920.
"Rozwój", rok 1920.
"Republika", rok 1923.
Kolejni
właściciele, Bernard i Julian Firstowie, odbudowali markę i unowocześnili kino,
zmieniając też jego nazwę na „Rakieta”.
"Rozwój", rok 1920.
W
latach dwudziestych kino podupadało, trwając jednocześnie jako „Dolina
Szwajcarska”, a później „Spółdzielnia Pracowników Państwowych”.
"Rozwój", rok 1924.
"Tydzień", rok 1927.
"Najer Fołksbłat", 1929.
"Głos Poranny", rok 1929.
"Republika", rok 1923.
"Głos Poranny", rok 1931.
"Głos Poranny", rok 1932.
"Głos Poranny", rok 1932.
Od początku istnienia kino wyświetlało też dodatkowo filmy w ogrodzie. Było to jedno z pierwszych w Łodzi kin dźwiękowych.
"Głos Poranny", rok 1936.
Po
II wojnie światowej kino nosiło już nazwę Tatry, wpisując się w kanon nazw
łódzkich kin, zresztą położonych bardzo blisko siebie (Bałtyk, Wisła, Gdynia). W podwórzu posesji, poza właściwym kinem, działał niemal od początku letni ogródek kinowy, w którym projekcje filmowe odbywały się tylko podczas cieplejszej części roku.
"Kurier Popularny", rok 1946.
"Kurier Popularny", rok 1946.
Po
upadku komunizmu, zaczęły powstawać multipleksy, a dziesiątki łódzkich kin
zamknięto i przerobiono na sklepy, hurtownie, dyskoteki. „Tatry” się uratowały,
jako jedyne… Prowadzi je pasjonat kina i żywa historia łódzkich kin, Dariusz
Ambroszczyk. Jako jedyne ma jeszcze w ofercie projekcje z taśmy 35mm. Dziś kino
proponuje seanse tylko w okresie od kwietnia do października, ale jest
nadzieja, że powrócą Tatry Letnie.
Z końcem XX wieku kino zaczęło chylić się ku upadkowi.Istnieją jednak w Łodzi entuzjaści tego kina, to dzięki ich staraniom obiekt nie zniknął z kinowej mapy Łodzi - bo przecież jest to najstarsze w naszym mieście, działające od przeszło stu lat w tym samym miejscu kino.
Kino Tatry to prawdziwa historia – dla starszych wspomnienie z dzieciństwa, powrót do czasów, które bezpowrotnie minęły, dla młodszych jedyne taki miejsce, gdzie można poczuć się jak w wehikule czasu.
Strona kina TATRY: http://kinotatry.com.pl/
Fot. współczesne Monika Czechowicz
Fot. archiwalne ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
Fot. archiwalne ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
"Rozwój", rok 1924.
źródło:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz