Budynek dawnego kina Zachęta, ul. Zgierska 26.
.png)
"Echo", rok 1928.
.png)
"Echo", rok 1928.
Kino Zachęta powstało w 1928 roku. Właścicielami byli Wacław Bulkiewicz i Józef Szulc. Liczyło 580 miejsc.
.png){kind=small}
"Echo", rok 1929.
"Echo", rok 1929.
"Echo", rok 1929.
"Echo", rok 1929.
Kino istniało przez cały okres przedwojenny jako jedno z największych kin Bałut.
.png)
"Hasło Łódzkie", rok 1929.
"Hasło Łódzkie", rok 1929.
"Najer Fołksbłat", 1929.
.png)
"Hasło Łódzkie", rok 1930.
"Najer Fołksblat", 1931.
"Najer Fołksblat", 1931.
"Najer Fołksblat", 1931.
"Najer Fołksblat", 1933.
W czasie wojny kino zostało zlikwidowane. Powtórnie zostało otwarte w 1945 roku. Nad jego wejściem wisiał afisz "Po pracy odpoczywaj w kinie".
"Dziennik Łódzki", rok 1945.
W latach 60. XX wieku kino zostało przebudowane. W mającej świetną akustykę sali umieszczono 225 foteli na parterze i 75 na balkonie. Było jednym z najpopularniejszych łódzkich kin. Po przeprowadzeniu remontu Zachęta dołączyła do grupy kin premierowych.
Kino Zachęta w latach 60. XX wieku
(zbiory Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi)
W latach 1989-1994 było dzierżawione przez Elżbietę Czwarno. Niestety, widzowie wybierali kina lepiej położone i Zachęta przegrała.
Po jej likwidacji w 1994 roku przez wiele lat w budynku mieścił się klub muzyczny Luka. Dzisiaj obiekt jest zamknięty.
Budynek dawnego kina, rok 2007
(źródło: wikipedia.pl)
Michalina Wisłocka w książce "Malina, Bartek i Jaś" wspomina okres przedwojennej działalności kina:
Wielkiej strategii wymagało wejście do prawdziwego kina z Jasiem. Po pierwsze miał cztery lata i wcale by mu biletu nie sprzedano, po drugie istniała jeszcze jedna rafa, mianowicie bileter sprawdzający bilety przy drzwiach. Dlatego do "Zachęty" chodziliśmy zawsze w kilkoro, cały tłumek wciskał Jasia między siebie, a jedna osoba podawała bilety do skasowania, absorbując uwagę bilitera. Siadaliśmy rzędem, upychając Jasia w środku. W tym czasie wyświetlano przepiękny film pod tytułem "Na Sybir". Opowiadał on o tym, jak panienka z dworu kochała się w studencie socjaliście [...]. Jasio, który uwielbiał filmy o dzielnym kowboju imieniem Tom Mix, siedział cierpliwie. Patrzył i patrzył na to całowanie, aż w końcu się tak wkurzył, że zawołał baranim głosem, a głos miał gruby, na całe kino "Nie lubię takiej dupnej miłości!". Kino zatrzęsło się z uciechy, a pan bileter z latarką skoczył jak oparzony, żeby szukać rozrabiaki. Piorunem wepchnęliśmy Jasia pod krzesło, zwierając szeregi, żeby nie było widać luki, a on siedział cicho.
"Na Sybir" ("Płomienne serca")
(źródło: polona.pl)
Tadeusz Wijata (Łódzki Oddział Filmoteki Narodowej):
Bałuty były dzielnicą bardzo ubogą w kina. Zachęta - dopóki nie wybudowano Iwanowa - mogła pełnić dla Bałut funkcję głównego ekranu. Kino znajdowało się obok kościoła. Zdarzało mi się, że zaraz po mszy o godz.13 chodziłem do kina na 15. Mieściło się tuż przy przystanku tramwajowym, na zewnątrz była wystawiona gablota z plakatami i fotosami. Czekający na tramwaj ludzie oglądali ją, dzięki czemu byli na bieżąco z repertuarem.
"Echo", rok 1937.
źródło:
Piotr Kulesza, Anna Michalska, Michał Koliński. Łódzkie kina. Od Bałtyku do Tatr.
Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
oraz stron:
https://polona.pl/
wikipedia.pl
Fot. współczesne Monika Czechowicz