Przy ulicy Wólczańskiej pod numerem 220 stoi efektowna kamienica z końca XIX wieku, należąca niegdyś do rodziny
Schweikertów.
Dom znajduje się w okolicy, która należy do tzw. imperium przemysłowego rodziny Schweikertów. Kamienica była własnością Oskara, jednego z synów przemysłowca Fryderyka Wilhelma Schweikerta (syna przybyłego w 1800 roku z Wirtembergi do Starowej Góry Jana Jakuba Schweikerta).
Dom znajduje się w okolicy, która należy do tzw. imperium przemysłowego rodziny Schweikertów. Kamienica była własnością Oskara, jednego z synów przemysłowca Fryderyka Wilhelma Schweikerta (syna przybyłego w 1800 roku z Wirtembergi do Starowej Góry Jana Jakuba Schweikerta).
Po śmierci Fryderyka Schweikerta w 1902 roku firmę przejęli synowie Robert, Ludwik i Oskar Schweikertowie. Urodzony w 1865 roku Robert został dyrektorem i prezesem fabryki, natomiast Oskar został dyrektorem technicznym i wiceprezesem. Pod koniec XIX wieku siedziba firmy znajdowała się w eleganckiej kamienicy wzniesionej w 1897 roku przy Piotrkowskiej 147 należącej do Roberta i jego żony Emmy Bennich. W kamienicy projektu Piotra Brukalskiego mieścił się również sklep i hurtownia fabryczna.
Kalendarz Handlowo-Przemysłowy, rok 1910.
Filia firmy znajdowała się także w kamienicy przy Piotrkowskiej 56.
Kalendarz Handlowo-Przemysłowy, rok 1923.
Przeczytaj w baedekerze:
Urodzony
w Pabianicach Fryderyk Wilhelm Schweikert w roku 1865 przeniósł
się do Łodzi i taka data została umieszczona na winiecie jego
przedsiębiorstwa. W 1872 roku założył pierwszą tkalnię przy
Piotrkowskiej 147 zatrudniającą 9 pracowników. W 1882 roku
wybudował fabrykę, która mieściła się przy ulicy Głównej 18,
gdzie funkcjonowała ręczna tkalnia chustek. W 1893 roku kupił
nieruchomość przy ulicy Wólczańskiej 215 (dawniej 199).
Do 1900 roku wzniesiono tu trzypiętrową tkalnię, apreturę, magazyny, maszynownię wraz z kotłownią oraz farbiarnię.
Willa przy ulicy Wólczańskiej 215 znajdująca się na tej samej posesji co fabryka powstała z przebudowy parterowego domu, który w 1893 roku zakupił wraz z działką Fryderyk Wilhelm Schweikert. Projekt rozbudowy był F. Miksa dzięki niemu między innymi dobudowano piętro.
Znaczącą
datą w dziejach przedsiębiorstwa było przekształcenie go w 1898
roku w spółkę akcyjną o nazwie: Towarzystwo Akcyjne Manufaktury
Wełnianej Fryderyka Wilhelma Schweikerta. Po śmierci założyciela
firmy dzieło ojca kontynuowali synowie: Robert i Oskar. Pomiędzy
rokiem 1903 a 1908 dokonano powiększenia terenów należących do
spółki, kupując między innymi nieruchomość przy ulicy
Wólczańskiej 223, na której przed 1914 rokiem wzniesiono okazały
magazyn.
Jubileuszowe wydanie "Lodzer Zeitung", 1863-1913.
Firma
specjalizowała się w produkcji tkanin na ubrania i płaszcze
damskie oraz męskie, a także chustek i pledów wełnianych. W 1928
roku rozpoczęto wytwarzanie wyrobów gumowych, takich jak: kalosze,
śniegowce i tenisówki.
Produkcję
tę zlokalizowano w obiekcie przy Wólczańskiej 223. Pociągnęło
to za sobą zmianę nazwy przedsiębiorstwa na Towarzystwo Akcyjne
Wyrobów Wełnianych i Gumowych F.W. Schweikerta.
"Głos Kupiectwa", rok 1929.
Po
nacjonalizacji istniały tu Zakłady Przemysłu Wełnianego im.
Ludwika Waryńskiego.
Po
1966 roku połączono je z Zakładami Przemysłu Wełnianego im.
Waleriana Łukasińskiego, tworząc Zakłady Przemysłu
Wełnianego „Lodex”. W obiekcie przy Wólczańskiej
223 funkcjonowały Łódzkie Zakłady Obuwia i Wyrobów Gumowych, z
późniejszymi dodatkami „Stomil” i „Fagum-Stomil”.
Obecnie
kompleks dawnej fabryki Schweikerta zajmuje Politechnika Łódzka.
Znajduje się tu między innymi Wydział Inżynierii Środowiskowej
i Ochrony Środowiska (Wólczańska 215) oraz biblioteka (Wólczańska
223). W pałacyku Schweikerta znajduje się między innymi Katedra
Systemów Inżynierii Środowiska i Dziekanat.
OFICJALANA
STRONA POLITECHNIKI ŁÓDZKIEJ:
http://www.p.lodz.pl/index.htm
Wróćmy
do willi przy ulicy Wólczańskiej 220, której właścicielem był syn Wilhelma, Oskar Schweikert.
Kamienica
trzypiętrowa zbudowana w
stylu eklektycznym,
wyróżniająca się wykuszem, na którego szczycie jest umieszczony
mały taras. Do jej budowy została użyta czerwona cegła
klinkierowa, widoczna na pierwszy rzut okiem. Ściana szczytowa z
półokrągłym tympanonem wypełnionym głową kobiecą, oraz
sztukaterią z motywami roślinnymi.
Plany
do realizacji kamienicy zostały zatwierdzone w roku 1896 roku, sporządził
je architekt Franciszek Chełmiński, lub tylko sygnował swoim
podpisem z racji piastowania wówczas stanowiska architekta miasta
Łodzi.
Czytaj
w baedekerze:
W
roku 1902 Schweikert rozbudował swoją kamienicę o dwie oficyny
mieszkalne i budynek gospodarczy. Przedsięwzięcie to realizowano
według planów architekta Dawida Lande.
Czytaj w baedekerze:
"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1912.
Księga adresowa m. Łodzi i województwa łódzkiego 1937-1939.
W
kamienicy przez dłuższy czas funkcjonowało Biuro Pośrednictwa
Zamiany Mieszkań.
źródła:
źródła:
Jacek Kusiński, Ryszard Bonisławaki, Maciej Janik. Księga
fabryk Łodzi.
Polska
Niezwykła https://sklep.polskaniezwykla.pl/
Wikipedia
https://pl.wikipedia.org/
Fot. współczesne Monika Czechowicz
Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.