Teodor
Ryder (1881-1944), pianista, dyrygent, pedagog.
(źródło fotografii: Narodowe Archiwum Cyfrowe)
Urodził
się 10 marca 1881 roku w Piotrkowie. Był synem Natana, adwokata, i
Ewy z Orłowskich. Gry na fortepianie uczył się w Piotrkowie, później kontynuował studia muzyczne za granicą.
Chociaż był przede wszystkim profesjonalnym dyrygentem, pozostał przez całe życie odnoszącym sukcesy pianistą. Ukończył też
studia na politechnice w Darmstadcie.
W
latach 1904-1916 pracował jako dyrygent w Szwajcarii, Niemczech i
Francji. Pełnił
funkcję drugiego kapelmistrza Opery
Lyońskiej. W
Lyonie poznał niemiecką sopranistkę
Idę
Voth, która, po przejściu na judaizm, została jego żoną.
Po
ugruntowaniu swojej pozycji muzycznej, w 1916 roku Ryder powrócił
do ojczyzny, został
dyrygentem opery w Teatrze Wielkim (w latach 1916-1918) w Warszawie.
Teodor
Ryder powrócił z prestiżowej posady w operze w Lyonie do Warszawy
w 1916 roku. W tym czasie młody muzyk był u szczytu swojej kariery.
Po kilku latach pracy w Warszawie przeniósł się do Łodzi, gdzie
szybko stał się czołową postacią w bogatym życiu kulturalnym
miasta.
W 1919 roku zamieszkał na stałe w Łodzi, obejmując
kierownictwo artystyczne Towarzystwa Miłośników Muzyki.
Od
1919 roku współpracował jako dyrygent z Łódzką Orkiestrą
Symfoniczną, w 1921 roku przemianowaną na Łódzką Orkiestrę
Filharmoniczną.W
latach 1927-1939 był jej kierownikiem artystycznym.
Najstarsze zachowane zdjęcie Łódzkiej Orkiestry Symfonicznej. Muszla koncertowa w parku im.Staszica w Łodzi, rok 1915.
Łódzka Orkiestra Symfoniczna w muszli koncertowej w Helenowie w sezonie letnim, 1916 rok.
Fot. z zasobu Archiwum Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina.
"Neue Lodzer Zeitung", 1921.
"Rozwój", rok 1922.
"Ilustrowana Republika", rok 1926.
"Ilustrowana Republika", rok 1926.
Oprócz
koncertów muzyki operowej Ryder organizował popularne w Łodzi Wieczory
Operowe.
W
1926 roku został kierownikiem artystycznym Łódzkiego Towarzystwa
Operowego.
"Hasło Łódzkie", rok 1927.
Wiele
czasu poświęcał pracy pedagogicznej, początkowo w szkole
muzycznej Jakuba Wienieckiego, później w Konserwatorium Muzycznym
Heleny Kijeńskiej-Dobkiewiczowej, w którym od 1927 roku prowadził
klasę operową i orkiestrę uczniowską. Dzisiaj dawne Konserwatorium to Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów (od 1945
roku główną siedzibą Akademii jest pałac przy ulicy Gdańskiej
32).
Dawny pałac Karola Poznańskiego przy ulicy Gdańskiej 32.
Przeczytaj w baedekerze:
"Ilustrowana Republika", rok 1938.
Teodor
Ryder współpracował jako dyrygent z łódzką rozgłośnią
Polskiego Radia, prowadząc między innymi poranki symfoniczne
transmitowane w programie ogólnopolskim z sali Teatru Rozmaitości.
Przeczytaj w baedekerze:
"Republika", rok 1923.
"Republika", rok 1925.
Sporadycznie
występował jako dyrygent w niemieckim teatrze „Scala” i w
Polskim Teatrze Miejskim, dyrygował koncertami symfonicznymi
Łódzkiego Żydowskiego Towarzystwa Muzycznego i Literackiego
„Hazomir”.
Akompaniował solistom podczas koncertów
organizowanych przez Dyrekcję Koncertów Alfreda Straucha.
"Ilustrowana Republika", rok 1927.
Alfred Strauch, rok 1925.
Zakład fotograficzny: Fot. "HENRI" Łódź.
(Zbiory Narodowego Archiwum Cyfrowego)
Przeczytaj w baedekerze:
"Ilustrowana Republika", rok 1931.
"Najer Fołksbłat", 1931.
"Najer Fołksbłat", 1933.
"Najer Fołksbłat", 1933.
W
marcu 1940 roku Ryder został przesiedlony do getta,
zamieszkał przy ulicy Limanowskiego 30. Wraz z nim do getta trafiła
jego żona, Ida. Odmówiła przejścia na chrześcijaństwo i nie
opuściła męża, mimo że jako Niemka mogła uniknąć pobytu w
getcie (zmarła na terenie getta w 1943 roku).
Limanowskiego 30.
Teodor
Ryder nie zaprzestał w getcie działalności muzycznej i pedagogicznej, uczył
muzyki i śpiewu, występował jako dyrygent koncertów symfonicznych
i akompaniator, członek orkiestry symfonicznej, działającej co
najmniej do stycznia 1942 roku.
Współtworzył
dom kultury przy ulicy Krawieckiej 3 oficjalnie otwarty 1 marca 1941
roku, dawał koncerty fortepianowe, akompaniował (często występował
wspólnie z Bronisławą
Rotsztatówną,
dyrygował orkiestrą symfoniczną).
Orkiestra symfoniczna w getcie łódzkim.
(źródło fotografii: Lodz Ghetto Symphony Orchestra (musiques-regenerees.fr)
Kronika
Getta wspomina o czterech jego kompletnych koncertach w ciągu
następnych dwóch lat, z muzyką Beethovena, Liszta, Mendelssohna,
Pucciniego i Schuberta. Dla uczczenia sukcesu Domu Kultury Ryder i
inni czołowi muzycy getta zorganizowali zimą 1941 roku "koncert
jubileuszowy". Kronika getta
daje wyobrażenie o zbiorowej dumie z tych muzycznych ofert i ich
znaczeniu dla utrzymania morale:
W 1941 roku Dom Kultury wykonał swój setny z serii koncertów. Ten jubileuszowy koncert odbył się w ostatnim dniu roku i poświęcony był recitalowi skrzypcowemu Bronisławy Rotsztatówny z towarzyszeniem maestro [Teodora] Rydera. Program składał się z utworów Bacha, Głazunowa i Mozarta. Oprócz 100 koncertów, dom Kultury, który powstał 1 marca, zaprezentował 85 spektakli rewiowych... odbyły się dwa specjalne pokazy dla dzieci ... Koszt biletu waha się od 30 fenigów, podczas gdy pokazy dla pracowników fabryki kosztują od 20-30 fenigów.
Fot.
Theodor Ryder dyryguje orkiestrą symfoniczną getta łódzkiego w
latach 1940-41.
(YIVO
Institute.http://holocaustmusic.ort.org/places/ghettos/lodz/ryderteodor/)
Ryder
często występował z Bronisławą Rotsztatówną, która przed wojną była
solistką łódzkiej orkiestry symfonicznej, a jednym z najbardziej
udanych wydarzeń muzycznych w getcie był cykl trzech koncertów
Beethovena.
Ostatni
udokumentowany koncert Rydera odbył się w czerwcu 1943 roku, kiedy
wystąpił jako pianista w mieszanym koncercie muzyki instrumentalnej
i pieśni – potem dom kultury zlikwidowano. Od tej pory koncerty
mogły się odbywać w prywatnych mieszkaniach, bądź, półoficjalne,
w siedzibie gettowego resortu papierniczego. W roku 1944 okupanci
skonfiskowali należące do mieszkańców getta instrumenty muzyczne.
Budynek dawnego Domu Kultury przy Krawieckiej 6, znanego łodzianom jako późniejsze kino "Halka", dzisiaj osiedlowy Supersam.
Przeczytaj w baedekerze:
Zarówno
Ryder, jak i Rotsztatówna zostali deportowani do Auschwitz jesienią
1944 roku.
Rotsztatównie udało się przetrwać okropności obozu, po
wyzwoleniu wróciła do Łodzi, by zostać solistką nowej orkiestry filharmonicznej. Teodor Ryder zginął w
sierpniu 1944 roku w Oświęcimiu (Auschwitz-Birkenau).
Źródła:
Andrzej
Kempa, Marek Szukalak. Żydzi dawnej Łodzi. Słownik Biograficzny,
tom I.
J
Baranowski. Łódzkie getto 1940-1944. Vademecum.
I
Fater. Muzyka żydowska w Polsce w okresie międzywojennym.
Rubin.
Żydzi w Łodzi. Teatr Łódzki.
Słownik
Biograficzny Teatru Polskiego. Warszawa 1973
L Dobroszycki, red., 1984. Kronika getta łódzkiego, 1941-1944.
Przeczytaj
jeszcze:
Fot.
archiwalne i wycinki prasowe pochodzą ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego i Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
oraz stron:
"Republika", rok 1924.
"Republika", rok 1924.
"Republika", rok 1924.
"Republika", rok 1924.
Fot.
współczesne Monika Czechowicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz