Kościół
pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela przy al. Włókniarzy 187 w Łodzi.
Kościół
pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela został wzniesiony w północnej części
trójkątnej działki pomiędzy ulicą Letnią (dzisiaj al. Włókniarzy) i ulicą
Towarową będącą fragmentem lasu miejskiego odciętego od reszty przez wybudowaną
na początku XX wieku linię Kolei Warszawsko-Kaliskiej.
Budynek
zaprojektowany przez architekta Władysława Kwapiszewskiego powstawał w latach
1931-1932. W dniu 25 września 1932 roku obiekt poświęcił bp Wincenty Tymieniecki.
Kilka dni wcześniej przy kościele erygowano samodzielną parafię.
Jest
to kościół trzynawowy o konstrukcji mieszanej (zrębowej i słupowo-ramowej),
zbudowany z bali modrzewiowych na murowanych fundamentach. Ściany pokryte są z
zewnątrz szalówką z desek sosnowych.
W
późniejszych latach z tyłu za prezbiterium dobudowano zakrystię, a po II wojnie
światowej od frontu nad kruchtą dodano kaplicę Matki Boskiej Nieustającej
Pomocy.
Do 1977 roku obiekt miał adres Letnia 10, dzisiaj al. Włókniarzy 187.
Widok od strony zachodniej.
Parafia erygowana w 1932 roku
obejmuje swoim obszarem Koziny, Manię i rejon ulicy Konstantynowskiej do
Krańcowej.
Fot.
archiwalana ze strony archidiecezja.lodz.pl
Strona
parafii:
źródła:
lodz.fotopolska.eu.
Marek
Budziarek. Świątynie Łodzi.
Fot.
Monika Czechowicz
