baedeker łódzki: stycznia 2022

poniedziałek, 31 stycznia 2022

HOTEL CENTRUM/ wspomnienie

"Dziennik Popularny", rok 1976.

Hotel został otwarty w 1976 roku w samym sercu miasta, przy ul. Kilińskiego 59/63, naprzeciw dworca kolejowego Łódź Fabryczna.

Lata 70. XX wieku (źródło: http://fotopolska.eu)

"Dziennik Popularny", rok 1976.

Czerwony neon z nazwą hotelu był doskonale widoczny z wielu kilometrów, gdyż wieżowiec wznosił się na wysokość 49 metrów.

"Dziennik Popularny", rok 1976.

Dawniej w budynku istniało patio. Przechodziło się przez nie po wejściu do recepcji. Mieściła się tam piękna fontanna obudowana dużą ilością palm i zieleni. Jak niesie fama niejeden gość próbował w ozdobnym akwenie kąpieli. Podobno „wykąpał” się w niej Jan Himilsbach…

(Fot. wnętrz z dawnej oficjalnej strony hotelu)

"Dziennik Łódzki", rok 1982.

1982

(źródło: http://fotopolska.eu)

(Fot. wnętrz z dawnej oficjalnej strony hotelu)

"Odgłosy", rok 1983.

Hotel ten dawniej spełniał funkcje reprezentacyjne. Lokował w swoich pokojach i apartamentach takie postacie, jak np. premier Leszek Miller, czy ambasadorzy Izraela: Szewach Weiss i David Peleg. Chętnie nocowali tu ludzie sztuki, m.in. francuski kompozytor i piosenkarz Charles Aznavour, łotewski skrzypek Gidon Kremer (goście festiwalu Dialogu Czterech Kultur), a także Ewa Demarczyk, Ewa Bem, Czesław Niemen, członkowie Skaldów, Budki Suflera, zespołu Vox. Spali tutaj również sportowcy. W 2008 roku Centrum i Światowit gościły 200 zapaśników z 16 państw, którzy na dwóch wielkich turniejach ćwiczyli formę przed igrzyskami olimpijskimi w Pekinie.

1983

(źródło: http://fotopolska.eu)

"Dziennik Łódzki", rok 1987.

Od 2001 roku, czyli od chwili, gdy do Łodzi został przeniesiony z Torunia Międzynarodowy Festiwal Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Plus Camerimage, właśnie hotel Centrum stanowił jego zaplecze organizacyjne i noclegowe. Największe gwiazdy zatrzymywały się zwykle na ósmym piętrze, gdzie ulokowano kilka czterogwiazdkowych apartamentów. Jeden z nich został przebudowany na specjalne życzenie amerykańskiego reżysera Davida Lyncha, który nocował w Centrum nie tylko podczas festiwalu, ale w czasie wszystkich wizyt w Łodzi. Za zgodą artysty, pokój nosił jego imię, a ponieważ był także wynajmowany innym gościom, zawsze ciężko było w nim o wolne miejsce. W Centrum, a także w należącej do hotelu restauracji i kasynie, gdzie toczyło się nocne życie festiwalowe, można było spotkać wiele innych gwiazd amerykańskiego i europejskiego kina (aktorów, reżyserów, operatorów), takich jak Willem Defoe, Christopher Doyle, Ralph Fiennes, Ed Harris, James Ivory, Irene Jacob, Janusz Kamiński, Val Kilmer, Laszlo Kovacs, Volker Schlondorff czy Vittorio Storaro.

W 2014 roku, po 38 latach Hotel Centrum przestał przyjmować gości.

Niedługo potem budynek został zburzony...

Fot. z 2012 i 2014 roku Monika Czechowicz

Fot. archiwalne ze strony FotoPolska.eu http://fotopolska.eu/

Wycinki prasowe pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.

Przeczytaj w baedekerze:

Historia łódzkich hoteli, czyli... gdzie tu na kwaterze stanąć?

PIOTRKOWSKA 72. Grand historia Hotelu Grand.

PIOTRKOWSKA 3 – DAWNY HOTEL POLSKI

HOTEL POLONIA PALAST

HOTEL AMBASADOR PREMIUM

Hotel Puro i… Miska.

Hotel „Fabryka Wełny” w Pabianicach. Nowe życie Fabryki rodziny Baruchów.

Łódź, Hotel Savoy i… cały ten jazz!

Tobaco Park - dawna wytwórnia tkanin i wyrobów wełnianych Karola Kretschmera.

HOTEL KLUKAS

Hotel Savoy. Łódź, ulica Traugutta 6.

Hotel Focus, dawna fabryka Juliusza Kindermanna

„Man-Teuffel”, czyli diabeł znad Menu w... Łodzi

Fot. Monika Czechowicz

czwartek, 27 stycznia 2022

Dawna fabryka taśm Emila Wicke.

Fabryka taśm gumowych Emila Wicke, założona w 1887 roku przy ówczesnej ulicy Milscha 28/32 (nr hip. 821), należała od początku do największych fabryk tej branży w kraju.

"Tydzień", rok 1884.

Swój skład (możliwe, że także produkcję) fabryka miała także w Warszawie, jeszcze przed powstaniem budynków fabrycznych przy ulicy Milscha (Milsza) w Łodzi.

"Führer durch Lodz", 1893.

Fabryka zatrudniała 150 robotników, a wartość produkcji w 1893 roku wynosiła 400 tysięcy rubli.

"Führer durch Lodz", 1898.

"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1910.

Po rekwizycjach maszyn i wyrobów w latach I wojny światowej firma podjęła starania o przywrócenie dawnego poziomu produkcji.

"Lodzer Informations und Hause Kalender", 1914.

Podręczny Rejestr Handlowy, rok 1926.

W 1928 roku powołano spółkę akcyjną Tkacko-Gumowa Manufaktura "Emil Wicke", z kapitałem 500 tysięcy złotych, podzielonym na tysiąc akcji.

Tygodnik "Prawda", rok 1928.

"Głos Kupiectwa", rok 1929.

"Ilustrowana Republika", rok 1929.

Nie przyniosło to spodziewanego efektu i w 1930 roku spółka ogłosiła upadłość.

"Ilustrowana Republika", rok 1930.

"Głos Poranny", rok 1930.

"Hasło Łódzkie", rok 1930.

"Ilustrowana Republika", rok 1931.

Postępowanie umorzono w 1933 roku, po zakupie nieruchomości na licytacji przez Kasę Emerytalno-Pożyczkową Pracowników Kolei Elektrycznej Łódzkiej (tramwaje miejskie).

Nowy własciciel wydzierżawił budynki fabryce przędzy glansowanej, tasiem i sznurowadeł, należącej do sukcesorów Arona Kreutzberga. Fabryka produkowała tkaniny podszewkowe, batysty gorsetowe, sznurowadła i tasiemki i zatrudniała 200 robotników.

W 1936 roku fabryka osiągnęła wartość sprzedaży około 700 tysięcy złotych.