Być może uczęszczał
do którejś z miejscowych szkół rysunku. Zadebiutował na Wystawie
Wiosennej SMiZSP (Stowarzyszenie Miłośników i Zwolenników Sztuk
Pięknych) w Łodzi w 1918 roku. Pochlebne recenzje skłoniły go
zapewne do podjęcia nauki.
W
1918 roku wyjechał do Rzymu, gdzie kształcił się między innymi u
Henryka Glicensteina.
Na początku lat 20., po powrocie do kraju,
rozpoczął pracę jako nauczyciel rysunku w hebrajskim gimnazjum
„Jabne” przy ulicy Cegielnianej 75 (dziś ulica Jaracza).
W
kolejnych latach odbywał podróże artystyczne do Berlina, Drezna,
Paryża i Wenecji.
Był
członkiem ugrupowania Srebrny Wóz oraz łódzkiego Startu, Grupy
Łodzian i ZZPAP (Związek Zawodowy Polskich Artystów Plastyków).
Prezentował swoje prace na wystawach w Łodzi: Wiosennej i Zimowej (rok 1918), sztuki żydowskiej (1921), indywidualnej (1922), przy ulicy Zachodniej 63 (1925), Grupy Łodzian i Startu (1926), w Miejskiej Galerii Sztuki (1927), Startu przy Piotrkowskiej 74 (1929) i Warszawie: w lokalu Gminy Żydowskiej(w 1921 roku), na Salonie Wiosennym Sztuki Żydowskiej w Żydowskim Towarzystwie Krzewienia Sztuk Pięknych (1928, 1931, 1932), na Ogólnopolskim Salonie Plastyków Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków w Instytucie Propagandy Sztuki (rok 1936). W Krakowie uczestniczył w wystawach: w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych (1929 i 1934), Startu (1930), II Wystawie Plastyków żydowskich (1933), Zrzeszenia Żydowskich Artystów malarzy i Rzeźbiarzy (1934). Ponadto pokazał swoje prace w Kazimierzu Dolnym w 1934 roku, w Noworadomsku, w Wilnie na Wystawie Malarzy Żydowskich w 1935 roku i w Paryżu na Salonie Jesiennym w 1924 roku.
"Głos Poranny", rok 1935.
Dzięki
pomocy Leopolda Pilichowskiego zorganizowano w Londynie indywidualną
wystawę prac artysty w Ben Uri Literary and Art Gallery.
Natan Spigel na wystawie swoich prac w Londynie. Lata 30. ubiegłego
stulecia. Galeria Ben Uri, w tym czasie centrum żydowskiego życia
artystycznego, zakupiła cztery jego dzieła.
Według
Księgi Pamięci Żydów z
Radomska, w latach 30. osiadł w tym mieście wraz z drugą żoną
Haną Fort.
Do
wybuchu II wojny światowej mieszkał w wilii przy ulicy
Strzałkowskiej, którą na rozkaz Niemców musiał opuścić. W
czasie okupacji współpracował z radomskim Judenratem.
Źródła
podają, że przebywał
również w łódzkim getcie, gdzie wykonał wiele rysunków
obrazujących niewolniczą pracę Żydów, nędzę i głód. Prace te
zachowały się i znajdują się obecnie w zbiorach Muzeum
Żydowskiego Instytutu Historycznego.
Zginął
po deportacji do Treblinki, prawdopodobnie w 1942 roku.
Twórczość
Szpigla kształtowała się w kręgu tradycji ekspresjonistycznej,
związanej z grupą „Jung Idysz” i poznańskim „Buntem”. W
pierwszych pracach przeważała tematyka społeczna (np. Wyzyskiwany
czy Nędza) oraz
religijna.
Później malował portrety, pejzaże i martwe natury.
Często stosował technikę akwarelową.
Często
podejmował też tematy związane z gettem.
Jego
twórczość oscylująca między impresjonizmem a niemieckim
ekspresjonizmem, cechowała szczerość i sugestywność.
Niewiele
prac artysty przetrwało wojnę, poniżej prezentuję jeszcze kilka,
warto przypomnieć sobie te pełne uroku akwarele i rysunki, warto
przypomnieć sobie o Natanie Szpiglu, polskim malarzu i rysowniku
żydowskiego pochodzenia, którego losy tragicznie powieliły
historię wielu młodych artystów łódzkich działających i
tworzących w okresie między wojnami.
Źródła:
Irmina
Gadomska. Żydowscy malarze w Łodzi w latach 1880-1919.
Prace
artysty pochodzą ze strony:
oraz
zasobów centralnej Biblioteki Judaistycznej
Wycinek prasowy pochodzi ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.
