W
1908 roku przy ulicy Podleśnej 22 (dziś Skłodowskiej-Curie) stanęła świątynia mariawitów
pod wezwaniem Przenajświętszego Sakramentu. Kościół wybudowano w rekordowym
tempie, bo… zaledwie w ciągu 22 dni! (pomiędzy 8 listopada 1907 roku, kiedy
położono kamień węgielny, a 1 grudnia tegoż roku, kiedy oddano świątynię do
użytku).
Oczywiście
prace wykończeniowe trwały jeszcze w 1909 roku.
Kościół mariawitów pw. Przenajświętszego Sakramentu.
Fot. ze zbiorów Parafii Starokatolickiej Mariawitów.
Obiekt
neogotycki nawiązywał swą architekturą do niezwykle wówczas popularnego na
ziemiach polskich stylu zwanego „gotykiem wiślano-bałtyckim”.
Dominującym
elementem jest smukła wieża z hełmem iglicowym.
Wnętrze
świątyni podzielono na trzy nawy rzędami kolumno głowicach korynckich. Nawy
boczne przykryte są płaskim stropem, zaś nawę główną podwyższono i nakryto
drewnianym, kolebkowym sklepieniem. Prezbiterium po bokach posiada aneksy z
umieszczonymi na piętrach salkami, do których wiodą schody znajdujące się za
prezbiterium.
W
1926 roku miejscowy duszpasterz mariawicki ks. Edward Marks wraz ze wspólnotą
przeszli do Kościoła rzymskokatolickiego. Zmieniono wówczas wezwanie świątyni
na Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i oddano do administrowania
ojcom jezuitom, jako kościół filialny parafii Matki Boskiej Zwycięskiej.
W
czasie II wojny światowej (w latach 1940-1945) kościół ponownie był
administrowany przez mariawitów, a po zakończeniu okupacji hitlerowskiej po raz
drugi przejęty został przez jezuitów.
Strona
parafii:
Od
początku lat 90. ubiegłego stulecia w kościele duszpasterstwo prowadzi
duchowieństwo diecezjalne, a od 1993 roku kieruje nim ks. Waldemar Sondka.
Obecnie
jest to kościół rektoralny, przy którym funkcjonuje Duszpasterstwo Środowisk
Twórczych. Oficjalna strona:
Świątynia
jest nazywana kościołem artystów. Nie bez przyczyny, bowiem funkcjonuje tam
galeria, organizowane są koncerty i spektakle teatralne. Niedzielne msze św.
skupiają twórców, którzy czynnie uczestniczą w liturgii – aktorzy, śpiewacy,
muzycy ozdabiają nabożeństwa swoją twórczością.
Największym wydarzeniem jest coroczny Festiwal Kultury Chrześcijańskiej.
Przy
świątyni ma siedzibę teatr Logos oraz Europejskie Centrum Kultury (strona: TUTAJ). Jest to
miejsce spotkań środowisk twórczych, naukowych i intelektualnych.
Strona teatru: TUTAJ.
Teatr
Logos zaczął działać w 1987 roku z inicjatywy ks. Waldemara Sondki. Do tej pory
przygotował wiele spektakli premierowych i zagrał między innymi takie
przedstawienia jak „Przypowieść”, „Dekalog”, „oratorium Oświęcimskie”, „Mały
Książę”.
Innym
przykładem budowli sakralnej zbudowanej w stylu „gotyku wiślano-bałtyckiego” jest
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy placu Kościelnym. Przeczytaj:
Przeczytaj
jeszcze:
Fot.
Monika Czechowicz
Wycinek prasowy pochodzi ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.
źródła:
Marek
Budziarek. Świątynie Łodzi.
Ryszard
Bonisławski, Joanna Podolska. Spacerownik łódzki.
BAEDEKER
POLECA:
Marek Budziarek. Świątynie Łodzi.
Łódź
– ziemia obiecana wielu narodów stała się istnym tyglem wyznaniowym. Do
obecnych tu przez wieki katolików i żydów dołączyli w XIX wieku m.in.
luteranie, prawosławni, mariawici, baptyści. Przez kolejne dekady łódzka
mozaika wyznaniowa stawała się coraz bogatsza. Przed II wojną światową trzy
największe wyznania – katolicy, żydzi, protestanci – posiadały po kilkaset
tysięcy wiernych. Obecnie ponad 90% ludności miasta stanowią katolicy. W
książce Marka Budziarka zostały zaprezentowane świątynie i domy modlitw,
należące do większości wyznań działających w granicach administracyjnych
dzisiejszej Łodzi. Autor wspomina także o nieistniejących obiektach, prezentuje
krótko ich historię. Opis świątyń każdego wyznania został poprzedzony
informacją o danej wspólnocie.