Ikarus 260.04 stojący na terenie Politechniki Łódzkiej, wykorzystywany jest do badań
jako Hydrobus.
Ikarusa
260.04 #2373 wyprodukowano i dostarczono do łódzkiego MPK w 1983 roku.
Przydzielono go do zajezdni Helenówek, gdzie 10 października 1983 roku wpisano
na stan z numerem rejestracyjnym LDB 232K. Podczas eksploatacji w MPK wóz
służył tylko na jednej zajezdni, obsługując głównie linie zgierskie.
W
roku 1991 zakończył on służbę liniową, aby rozpocząć inną służbę - służbę
rozwojowi nauki i techniki. W dniu 30 marca 1991 roku skreślono go ze stanu MPK
i trafił na Politechnikę Łódzką, gdzie zaadaptowano go do roli Hydrobusa. Odtąd
należy do Instytutu Pojazdów Politechniki Łódzkiej i odpowiednio zmodernizowany
służył do badań nad innowacyjnym przeniesieniem napędu.
Autobus
posłużył jako prototyp pojazdu z hydrostatycznym układem napędowym, który
posiada m.in. możliwość odzyskiwania energii kinetycznej pojazdu podczas
hamowania oraz jakościową i ilościową redukcję spalin, a także zwiększenie
trwałości silnika i hamulców.
W
autobusie tradycyjny układ przeniesienia zastąpiono układem hydraulicznym. Z
normalnej wersji napędu pozostawiono silnik spalinowy i most napędowy, a
skrzynię biegów i wał napędowy zastąpiono pompą hydrauliczną i zbiornikami -
akumulatorami hydraulicznymi. Silnik spalinowy połączony jest z pompą i pracuje
bądź na biegu jałowym bądź na większych obrotach, pompując przez pompę płyn,
który kierowany jest do zbiorników. Następnie płyn przez skomplikowany system
zaworów sterujących kierowany jest do silnika hydraulicznego. Silnik ten jest
pompą działającą na odwróconej zasadzie - najprościej ujmując działa on tak
jakby pompę napędzała ciecz, a nie pompa pompowała ciecz. Dalej energia
przekazywana jest do kół. Całość realizowana jest w płynny sposób od prędkości
zerowej do maksymalnej, czyli bez konieczności zmian biegów jak w klasycznym
rozwiązaniu.
Jak
wykazała eksploatacja autobusów DAB 11-0860S takie rozwiązanie przeniesienia napędu ma
mniejszą sprawność niż mechaniczne i niesie za sobą większe straty niż
przenoszenie poprzez koła zębate. Zużycie paliwa jest prawie połowę większe niż
w tradycyjnych autobusach. Wady tego rozwiązania sprawiają, że nie wprowadza
się na szerszą skalę tego innowacyjnego układu przeniesienia napędu.
Z
zewnątrz oprócz napisów nic nie zdradza specjalnego przeznaczenia autobusu.
Górna część wozu nadal jest kremowa, dół podmalowano minią. Na burcie widnieją
napisy: HYDROBUS, INSTYTUT POJAZDÓW POLITECHNIKA ŁÓDZKA oraz REXROTH - nazwa
producenta urządzeń zastosowanych w prototypie.
W
środku pojazdu zamontowano urządzenia pomiarowe, ale ogólny wystrój nie zmienił
się. Na oknach i kabinie widnieją oznaczenia, i opisy wozu liniowego MPK z
przełomu lat 80. i 90.
źródło:
Fot. Monika Czechowicz
