Dawna Fabryka Pluszu Wilhelma Zimmera. Widok od strony ulicy Limanowskiego (dawnej Aleksandrowskiej).
Początki
zakładu Wilhelma Zimmera sięgają pierwszej dekady XX wieku.
W
1910 roku architekt Stefan Lémene sporządził projekt budowy przędzalni i
apretury oraz tkalni pluszu.
W
roku następnym dobudowano komin fabryczny, farbiarnię i kotłownię.
Kominy
fabryczne były i są nadal „wizytówką” naszego miasta. Czy złą? Kojarzyły się
kiedyś z silnym zanieczyszczeniem, dymem i tworzącym się smogiem. Teraz,
te najstarsze, już od dawna nieczynne, zadziwiają swoją urodą. Ceglane, smukłe
lub pękate – już nawet nie górują nad Łodzią, bo przecież przerosły je budynki nowych osiedli i wysokie biurowce.
W
okresie Łodzi przemysłowej istniało w Łodzi kilka firm specjalizujących się w
wykonywaniu fabrycznych kominów. Która wykonała komin dla Wilhelma Zimmera?
Niestety nie wiem, ale być może była to jedna z tych, które reklamowały się w
ówczesnej prasie:
Kalendarz Informator, rok 1923.
Informator Handlowo-Przemysłowy, rok 1912.
Kalendarz Informator, rok 1922.
Dawna fabryka pluszu znajduje się przy obecnej ulicy Limanowskiego 111 i 111a.
Budynek fabryczny jest dobrze utrzymany. Niestety od ulicy Limanowskiego widać go jedynie w sąsiedztwie z rozpadającym się drewniakiem.
Wjazd
na teren byłego zakładu znajduje się także od strony ulicy Sprawiedliwej.
W
dwudziestoleciu międzywojennym na tej posesji działalność prowadziła firma Szai Frydlendera pod nazwą Fabryka Wyrobów Bawełnianych.
Księga adresowa m. Łodzi i województwa łódzkiego, 1937-1939.
Obecnie budynki użytkują
firmy prywatne.
Przed
wybuchem pierwszej wojny światowej, jak na porządnego przemysłowca przystało
Wilhelm Zimmer wystawił dwupiętrową kamienicę na rogu ulicy Aleksandrowskiej i
Sprawiedliwej (obecnie ulica Limanowskiego 115).
Piękna
narożna kamienica, powstała w 1913 roku.
Większość ulic w Łodzi posiada
regularną siatkę opartą na ulicach prostopadłych, dlatego zdecydowana większość
kamienic narożnych w Łodzi ma regularny charakter.
Oś
narożna podkreślona jest wejściem do lokalu użytkowego na parterze. Dzisiaj
znajduje się tu sklep sieci „Żabka”.
Kamienica
ma reprezentacyjny charakter wskazujący na wysoki status społeczny inwestora i
mieszkańców - zdecydowanie różni się od sąsiadującej z nią zabudowy dawnej
ulicy Aleksandrowskiej.
Źródła:
Michał
Domińczak, Artur Zaguła. Typologia łódzkiej kamienicy.
Informator Handlowo-Przemysłowy, rok 1913.
Fot.
archiwalne ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.
Fot. współczesne Monika Czechowicz
