Dwukondygnacyjna, ale bardzo wielkomiejska kamienica przy Piotrkowskiej 102. Posiada nieco poszerzoną oś centralną z jednokondygnacyjnym wykuszem i stylistykę osadzoną w obrębie renesansu francuskiego.
Jej czerwona klinkierowa cegła kontrastuje z jasnym tynkiem, posiada
belkowanie w porządku doryckim oraz attykę. Jest niemal identyczna
jak kamienica Monitzów przy Piotrkowskiej 106 – obie pięknie flankują
pałac Juliusza Heinzla.
Na
początku lat 90. XIX wieku
nieruchomość
przy Piotrkowskiej 102 była już w rękach "Towarzystwa
Akcyjnego Juluisza Heinzel”.
Jubileuszowe wydanie "Lodzer Zeitung" 1863-1913.
"Łodzianin", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1889.
Na
mocy Protokołu Deklaracyjnego, spisanego w lipcu 1833 roku, plac nr
88 przy ulicy Piotrkowskiej (dzisiaj Piotrkowska 102) objął tkacz
przybyły z Czech, Franciszek
Müller.
Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki tkanek bawełnianych, składającej się z 2 warsztatów, przy której 2 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego jednofamilijnego.
Pan Franciszek rozpoczął budowę domu frontowego, ale dzieła nie ukończył. W październiku 1838 roku Müller sprzedał nieruchomość Ehrenfriedowi Kriegelowi.
W dokumencie Magistratu, spisanym w styczniu 1839 roku, czytamy:
Pan Ehfrenfried Kriegel obowiązanym zostaje na nabytym jako wyżej placu rozpoczętą budowę domu drewnianego frontowego jeszcze w roku bieżącym w zupełności wykończyć, takowy w Towarzystwie Ogniowem zabezpieczyć i w nim fabrykę tkanin bawełnianych w ciągłym utrzymywać ruchu.
Zgodnie z protokołem spisanym w łódzkim Magistracie, w lipcu 1855 roku, Kriegel sprzedał nieruchomość Augustowi Hüttmannowi jr.
Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie dom drewniany mieszkalny pod gontem.
Pod koniec lat 50. XIX stulecia Hüttmann sprzedał nieruchomość Alojzemu Balle. W latach 70. Balle wykupił grunt działki. W 1873 roku stała tu już murowana, lewa oficyna fabryczna.
Przynajmniej
od początku lat 80. XIX stulecia nieruchomość należała do Alberta
Starke,
który wystawił w podwórzu nowe obiekty fabryczne.
Nowy właściciel zobowiązał się do utrzymywania w ciągłym ruchu fabryki tkanek bawełnianych, składającej się z 2 warsztatów, przy której 2 czeladzi użytych będzie, oraz do wystawienia domu drewnianego jednofamilijnego.
Pan Franciszek rozpoczął budowę domu frontowego, ale dzieła nie ukończył. W październiku 1838 roku Müller sprzedał nieruchomość Ehrenfriedowi Kriegelowi.
W dokumencie Magistratu, spisanym w styczniu 1839 roku, czytamy:
Pan Ehfrenfried Kriegel obowiązanym zostaje na nabytym jako wyżej placu rozpoczętą budowę domu drewnianego frontowego jeszcze w roku bieżącym w zupełności wykończyć, takowy w Towarzystwie Ogniowem zabezpieczyć i w nim fabrykę tkanin bawełnianych w ciągłym utrzymywać ruchu.
Zgodnie z protokołem spisanym w łódzkim Magistracie, w lipcu 1855 roku, Kriegel sprzedał nieruchomość Augustowi Hüttmannowi jr.
Na froncie Piotrkowskiej stał w tym czasie dom drewniany mieszkalny pod gontem.
Pod koniec lat 50. XIX stulecia Hüttmann sprzedał nieruchomość Alojzemu Balle. W latach 70. Balle wykupił grunt działki. W 1873 roku stała tu już murowana, lewa oficyna fabryczna.
"Führer durch Łódź", 1893.
Piotrkowska 527, to dzisiaj Piotrkowska 102.
Przeczytaj w baedekerze:
W
1888 roku w miejscu frontowego drewniaka stanęła dwupiętrowa
kamienica według projektu Hilarego Majewskiego.
Albert
Starke (metrykalnie Rudolf Albert Konstanty), syn Augusta
Wilhelma i Julianny
Krystyny Emilii (z
domu Seidel),
z zawodu buchalter, urodził się w 1839 roku, w Rawiczu. W 1863 roku,
już w Łodzi, ożenił się z Ludwiką
Alwiną Florentyną Böhme.
Po utworzeniu Diecezji Łódzkiej kamienica była siedzibą Kurii Biskupiej.
Od
1912 roku w
budynku przy ulicy Piotrkowskiej 102 mieściło się, założone w
1887 roku Międzynarodowe
Biuro Ogłoszeń spółki L. E. Metzl.
Przeczytaj
w baedekerze:
"Rozwój", rok 1912.
"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1913.
"Rozwój", rok 1913.
"Rozwój", rok 1914.
Po
odzyskaniu przez Polskę niepodległości działało tu
nieprzerwanie, aż do wybuchu wojny w 1939 roku Stowarzyszenie
Techników w Łodzi.
Naczelna Organizacja Techniczna Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych (wcześniej Naczelna Organizacja Techniczna, NOT) – to związek stowarzyszeń naukowo-technicznych o tradycji zapoczątkowanej przez założone w 1835 roku w Paryżu Towarzystwo Politechniczne Polskie. W 1890 roku powstała Łódzka Sekcja Techniczna Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu. W okresie największego rozwoju łódzkiego przemysłu w 1902 roku założono Stowarzyszenie Techników, które skupiało około 300 członków.
Miał
tu również swoją siedzibę Polski Związek Inżynierów
Budowlanych…
Naczelna Organizacja Techniczna Federacja Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych (wcześniej Naczelna Organizacja Techniczna, NOT) – to związek stowarzyszeń naukowo-technicznych o tradycji zapoczątkowanej przez założone w 1835 roku w Paryżu Towarzystwo Politechniczne Polskie. W 1890 roku powstała Łódzka Sekcja Techniczna Oddziału Warszawskiego Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu. W okresie największego rozwoju łódzkiego przemysłu w 1902 roku założono Stowarzyszenie Techników, które skupiało około 300 członków.
"Przegląd
Włókienniczy", rok 1925.
"Łódź
w Ilustracji", dodatek niedzielny "Kuriera Łódzkiego",
rok 1932.
Przeczytaj
w baedekerze:
"Głos Poranny", rok 1931.
"Głos Poranny", rok 1931.
"Głos Poranny", rok 1933.
"Głos Poranny", rok 1933.
"Głos Poranny", rok 1933.
"Głos Poranny", rok 1933.
"Głos Poranny", rok 1933.
"Dziennik Łódzki", rok 1964.
Przeczytaj w baedekerze:
- czytaj w baedekerze:
To
jeden z najbardziej znanych łódzkich lokali, którego sława sięga
daleko poza granice Łodzi. Na kilku piętrach można słuchać
muzyki, a także oglądać fotografie wykonane przez członków grupy
artystycznej Łódź Kaliska. Obowiązkowa jest wizyta w damskiej
toalecie! :)
Pub Łódź Kaliska nazywany był swego czasu filią PWSFTViT. Upatrzyli go sobie studenci i wykładowcy szkoły filmowej, choć teraz już się to zmieniło.
Pub Łódź Kaliska nazywany był swego czasu filią PWSFTViT. Upatrzyli go sobie studenci i wykładowcy szkoły filmowej, choć teraz już się to zmieniło.
Pub
zagrał w „Alei gówniarzy”, jako miejsce spotkania przyjaciół,
w trakcie którego pada toast: Żeby Londyn należał do naszych
dzieci!
W
tym samym podwórzu działała także jedna z najpopularniejszych
łódzkich dyskotek „Port West”. Przed wejściem do tego lokalu
młodzież z „Alei gówniarzy” gra w trambambulę (łódzkie
określenie na popularne „piłkarzyki”). To samo miejsce pojawia
się w filmie „Thr3e” - przed dyskoteką dochodzi do porwania
wychodzącego z lokalu Henry’ego.
"Aleja Gówniarzy", rok 2007.
Reżyseria Piotr Szczepański, scenariusz Piotr Szczepański.
(źródło fotografii: Filmweb)„Thr3e”, rok 2006.
Reżyseria Robby Henson, scenariusz Alan B. McElroy.
(źródło fotografii: Filmweb)
Przy Piotrkowskiej 102 mieści się Galeria Fotografii Łódzkiego Towarzystwa Fotograficznego im. Eugeniusza Hanemana.
W podwórzu mieści się Foto Cafe. Powstało w 2004 roku. Nad wejściem do
głównej sali wisi łacińskie motto: Amicorum omnia
sunt communia (Wśród przyjaciół wszystko jest wspólne). Miejsce,
gdzie organizowane są spotkania, koncerty a także pokazy filmów
alternatywnych i show slajdy. Klientelę stanowią głównie
pasjonaci filmu i fotografii.
Przy
Piotrkowskiej 102 znajduje się siedziba Fundacji Ulicy Piotrkowskiej.
Galeria
6. dzielnica. Kameralna galeria sztuki i klubokawiarnia przy Piotrkowskiej 102, miejsce debat, spotkań artystycznych, wystaw i koncertów.
"Rozwój", rok 1900.
Kalendarz Handlowo-Przemysłowy, rok 1909.
Kalendarz Handlowo-Przemysłowy, rok 1910.
"Rozwój", rok 1919.
"Rozwój", rok 1919.
"Rozwój", rok 1919.
Informator m. Łodzi z kalendarzem na rok 1920.
Kalendarz Kościuszkowski, rok 1920.
"Rozwój" rok 1922.
"Republika", rok 1924.
"Republika", rok 1924.
"Ilustrowana Republika", rok 1926.
"Ilustrowana Republika", rok 1927.
"Orędownik", rok 1938.
Źródła:
Michał Domińczak, Artur Zaguła. Typologia łódzkiej kamienicy.
Historia ulicy Piotrkowskiej w Łodzi. Ulica Piotrkowska w Łodzi. Historia Łodzi przemysłowej lat 1824-1939.
Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński. Ulica Piotrkowska. Spacer pierwszy.
Joanna Podolska, Jakub Wiewiórski. Spacerownik. Łódź filmowa.
Maciej Kronenberg, Krzysztof Olkusz. Przewodnik po filmowej Łodzi.
Michał Domińczak, Artur Zaguła. Typologia łódzkiej kamienicy.
Historia ulicy Piotrkowskiej w Łodzi. Ulica Piotrkowska w Łodzi. Historia Łodzi przemysłowej lat 1824-1939.
Sławomir Krajewski, Jacek Kusiński. Ulica Piotrkowska. Spacer pierwszy.
Joanna Podolska, Jakub Wiewiórski. Spacerownik. Łódź filmowa.
Maciej Kronenberg, Krzysztof Olkusz. Przewodnik po filmowej Łodzi.
Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
oraz strony Filmweb
Przeczytaj w baedekerze: