31
stycznia 2016 roku dzięki inicjatywie wychowanków Władysława Króla,
legendarnego zawodnika i trenera Łódzkiego Klubu Sportowego, odsłonięto tablicę
na domu, w którym mieszkał najsłynniejszy z ełkaesiaków, przy ulicy Kopernika 61.
28 stycznia 2016 roku minęła 25. rocznica śmierci łódzkiego sportowca i trenera.
28 stycznia 2016 roku minęła 25. rocznica śmierci łódzkiego sportowca i trenera.
Władysław
Król (1907-1991) – polski sportowiec, reprezentant Polski w piłce
nożnej i hokeju na lodzie, trener piłkarski i hokeja, działacz
sportowy i wychowawca.
Urodzony
30 października 1907 w Kijanach koło Nałęczowa w robotniczej rodzinie
Szczepana i Rozalii Tarka, po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej
uczęszczał do Szkoły Rzemiosł w Lublinie, gdzie uzyskał uprawnienia
mechanika (1926). W tym zawodzie pracował kolejno w: Lubelskiej Wytwórni
Samolotów, a po przeniesieniu się do Łodzi w1928 roku, w Fabryce Maszyn Włókienniczych Müllera
i Seidla, a następnie (1931-1946) w Elektrowni Łódzkiej S.A. (jako
mechanik brygadzista).
Po pierwszych sportowych wprawkach w Nałęczowie, rozpoczął zawodnicze życie w lubelskim Wojskowym Klubie Sportowym w 1921 roku, najpierw w piłkarskim
zespole juniorów (mimo, iż jako uczeń objęty był zakazem gry w drużynach
klubowych), a potem, od 1924 roku - seniorów.
Za
namową piłkarza ŁKS Antoniego Kowalskiego dalsze jego losy związane były z Łodzią i Łódzkim Klubem Sportowym (debiut w I zespole 14 marca
1928).
Mecz piłki nożnej Polska - Jugosławia na Stadionie Wojska
Polskiego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Drużyna Polski w składzie:
Spirydion Albański (w czarnej koszulce), Jan Pająk (stoi 6. z prawej), kapitan
reprezentacji Jerzy Bułanow (klęczy 2. z lewej), Józef Kotlarczyk (stoi 2. z
lewej), Jan Kotlarczyk (stoi 4. z lewej), Aleksander Mysiak (stoi 3. z lewej),
Edmund Majowski, Artur Woźniak (klęczy 2. z prawej), Józef Nawrot (stoi 7. z
lewej), Gerard Wodarz (stoi 1. z lewej), Władysław Król, Józef Ciszewski oraz
trener Józef Kałuża (stoi 2. z prawej). Warszawa, rok 1933.
Mecz ŁKS Łódź - Wisła Kraków - Władysław Król przy piłce. Łódź. lipiec 1935 roku.
Wkrótce
Król staje się ulubieńcem kibiców i najlepszym strzelcem w historii klubu (96
bramek w I lidze). W 1932 został wicekrólem strzelców polskiej I ligi,
ustępując jedynie Kajetanowi Kryszkiewiczowi.
W okresie
międzywojennym rozegrał ponad 500 meczów w barwach ŁKS (wliczając
spotkania towarzyskie), w których zdobył 295 goli.
Mecz piłki nożnej Polska - Czechosłowacja na Stadionie Legii w Warszawie.
Drużyna Polski: bramkarz Spirydion Albański (stoi 4. z prawej), Jan Kotlarczyk
(stoi 2. z lewej), Józef Kotlarczyk (stoi 2. z prawej), Władysław Król (stoi 5.
z prawej), Michał Matyas (stoi 3. z prawej), Henryk Martyna (stoi 1. z lewej),
Aleksander Mysiak (stoi 3. z lewej), Józef Nawrot (stoi 1. z prawej), Karol
Pazurek (kuca 1. z lewej), Edmund Majowski, kapitan Jerzy Bułanow (stoi 4. z
lewej). Warszawa, 15 października 1933 roku.
Władysław Król po 300 meczu w barwach ŁKS. Łódź, 20 września
1936 roku.
W piłkarskiej
reprezentacji Polski wystąpił w czterech meczach, zdobywając dwie bramki.
Mecz piłki nożnej Polska – Dania na Stadionie Wojska Polskiego
im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Piłkarze polskiej reprezentacji
przed meczem. Widoczni m.in.: Józef Kotlarczyk (1. z lewej), bramkarz Adolf
Krzyk (2. z lewej), Władysław Szczepaniak, Antoni Gałecki, Erwin Nytz, Ryszard
Piec, Jerzy Piec, Michał Matyas, Longin Pawłowski, Władysław Król, Ernest
Wilimowski (5. z prawej). Warszawa, rok 1937.
"Głos Poranny", rok 1938.
Władysław Król brał
między innymi udział w eliminacjach do Mistrzostw Świata w 1934 roku. Był desygnowany
na Igrzyska w Helsinkach, które miały odbyć się w 1940 roku.
Przez
całą karierę zawodniczą związany z ŁKS Łódź.
Mecz piłki nożnej Warszawa - reprezentacja Polski. Fragment
meczu. Od lewej widoczni m.in.: Kazimierz Rusin, Marian Schaller i Władysław
Król w walce o piłkę. Warszawa, kwiecień 1934 roku.
Okazało
się jednak, że największą pasją jego sportowego życia był hokej
na lodzie. Zainteresował się nim zawodniczo zimą 1929/1930 z chwilą
powstania sekcji ŁKS.
Był organizatorem, trenerem zespołu i jak się
okazało, jedynym łódzkim hokeistą okresu międzywojennego, który awansował
do drużyny narodowej (debiut w Krynicy 26 lutego 1934), w której
rozegrał (1934-1939) 19 spotkań i zdobył 3 bramki (ostatni mecz hokejowy
grał w lidze 5 lutego 1950 z Górnikiem Janów).
Reprezentacja Warszawy na mecz z SC
Brandenburg w Katowicach – trzeci od prawej Władysław Król. Grudzień 1934.
Król wystąpił
m.in. w międzynarodowych turniejach w Krynicy, Szwajcarii,
mistrzostwach świata w Pradze (1938) i IO. Obok piłki nożnej
i hokeja - grał także w tenisa. Przez wiele lat (1931-1938) był
w klubie niedościgniony, ale tylko raz (1938) zdobył w singlu
tytuł mistrza Łodzi.
Mistrzostwa świata w hokeju na lodzie w Pradze. Fragment meczu
hokeja na lodzie Polska - Litwa. Widoczni m.in.: Mieczysław Burda i Władysław
Król. Praga, luty 1938 roku.
Władysław Król wielokrotnie
reprezentował Polskę w hokeju na lodzie. W drużynie hokejowej grał od
chwili jej powstania w 1929 roku do 1951. Wystąpił m.in. w turnieju hokeja na
lodzie podczas Igrzysk Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen 1936 oraz
na mistrzostwach świata w Pradze w roku 1938.
Grupa polskich hokeistów przed hotelem podczas Zimowych Igrzysk
Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen. Widoczni m.in.: Mieczysław Kasprzycki,
Adam „Roch” Kowalski, Władysław Król, Władysław Lemiszko, Witalis Ludwiczak,
Czesław Marchewczyk, Henryk Przeździecki, Kazimierz Sokołowski, Józef
Stogowski, Roman Stupnicki, Andrzej Wołkowski, Edward Zieliński. Garmisch-Partenkirchen,
luty 1936 roku.
Polscy
hokeiści na chwilę przed meczem hokeja na lodzie z H. C. Davos. Widoczni m.in.:
Andrzej Wołkowski i Józef Stogowski, Witalis Ludwiczak, Władysław Król,
Mieczysław Burda. Davos, styczeń 1938.
Mistrzostwa świata w hokeju na lodzie w Pradze w lutym 1938
roku. Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie. Stoją od lewej: Adam Kowalski,
Mieczysław Burda, Czesław Marchewczyk, Józef Stogowski, Zbigniew Kasprzak,
Witalis Ludwiczak, Edward Zieliński, Władysław Król, Andrzej Wołkowski.
Pracę
szkoleniowo-trenerską Król rozpoczął od hokeja (1931) doskonaląc swoje
umiejętności poprzez wiele kursów przed i po II wojnie światowej.
W czasie opieki nad hokeistami ŁKS (1931-1962) wyszkolił wielu świetnych
zawodników, a wśród nich olimpijczyków: K. Birulę-Białynickiego, W.
Kosyla, J. Potza.
Obóz treningowy hokeistów w Katowicach. Grupa hokeistów na
lodowisku. Stoją od lewej: Staniszewski, Andrzej Wołkowski, Edward Zieliński,
Kazimierz Materski, Czesław Marchewczyk, Jan Maciejko, Adam Kowalski, Władysław
Król, Witalis Ludwiczak, Kazimierz Sokołowski , Franciszek Głowacki,
Sokołowski. Rok 1935.
"Głos Poranny", rok 1938.
Hokeistów
w Łódzkim Klubie Sportowym Król trenował od początku powstania tej
dyscypliny w klubie. Największe sukcesy to: wicemistrzostwo Polski w 1946
roku oraz brązowy medal wywalczony rok później. W 1953 roku wraz z juniorami
ŁKS Łódź sięgnął po mistrzostwo Polski.
Od
1946 roku po uzyskaniu uprawnień instruktorskich prowadził treningi zespołów
piłkarskich.
"Express Ilustrowany", rok 1949.
Prowadził m.in. drużynę Widzewa Łódź w rozgrywkach II ligi
w latach 1950–1951, by później objąć drużynę ŁKS Łódź i poprowadzić
ją do największych sukcesów w historii klubu. W 1957 klub pod jego wodzą
zdobył Puchar Polski, a w 1958 pierwsze w historii Łodzi Mistrzostwo
Polski. (słynni "rycerze wiosny").
W latach
1949–1950 był trenerem kadry narodowej.
Ukoronowaniem
wieloletniej pracy szkoleniowej z młodzieżą piłkarską był tytuł mistrza
Polski juniorów, który zdobył ŁKS (1962) pod wodzą swojego zasłużonego
piłkarza, hokeisty i szkoleniowca.
Władysław
Król był trenerem i wychowawcą wielu łódzkich sportowców. Był również aktywnym
działaczem społecznym Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej, a także w
Łódzkim Klubie Olimpijczyka oraz w Radzie Programowej Muzeum Sportu i Turystyki
w Łodzi. W 1978 roku został jednym z laureatów konkursu Fair-Play,
organizowanego przez Polski Komitet Olimpijski i redakcję „Sztandaru
Młodych”. Został także doceniony przez łodzian, jako jedna z najważniejszych
postaci w historii miasta, w konkursie „I ty możesz przejść do historii”.
Odznaczony
m.in. Krzyżami: Oficerskim (1979) i Kawalerskim (1972) OOP.
Zmarł
w Łodzi 29 stycznia 1991 roku, pochowany został na Starym
Cmentarzu przy ulicy Ogrodowej.
źródła:
źródła
fot. archiwalnych:
Narodowe
Archiwum Cyfrowe
Fot.
współczesne Monika Czechowicz
