MIKOŁAJEWICE – DREWNIANY KOŚCIÓŁ PW. NARODZENIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY.

Drewniany kościół w Mikołajewicach wzniesiono w roku 1420 i także w tym samym roku została erygowana parafia przez ówczesnego arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja Trąbę. Otrzymała wezwanie Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i świętych apostołów Piotra i Pawła, proboszczem został wybrany przez fundatorów Mikołaj Łuczanowski.

Niewiele wiadomo o wyglądzie i wyposażeniu pierwszego kościoła w Mikołajewicach, ponoć posiadał cztery ołtarze: główny ołtarz świętych Piotra i Pawła oraz ołtarze boczne: Najświętszej Maryi Panny, św., Barbary oraz św. Antoniego. Pod koniec stulecia dobudowano do kościoła kaplicę. Niestety w 1711 roku kościół spłonął. 

Nowy, drewniany kościół został wzniesiony w 1712 roku przez ówczesnego proboszcza Józefa Skalińskiego. 

Pierwotnie kościół był jednonawowy, świątynia podobnie jak poprzednia została zorientowana tzn. zgodnie ze starą tradycją budowania kościołów na linii wschód-zachód. Od zachodu  wejście, od wschodu ołtarz. W latach 70-tych XVIII wieku kościół wymagał remontu. W 1774 roku przeprowadzono jego restaurację, budynek powiększono o jedną czwartą, dobudowując do niego wieżę.

W kolejnych latach powstała murowana, kryta czerwoną dachówką dzwonnica oraz murowana kaplica, której powstanie wpisuje się na lata 80-te XIX wieku.

Czas okupacji był niezwykle trudny dla parafii, aresztowano i wywieziono do Dachau ówczesnego proboszcza księdza Leona Mickiewicza, zamknięto również kościół parafialny, z którego Niemcy wywieźli naczynia liturgiczne, szaty i dzwony. Jedynym zabytkowym przedmiotem była zabytkowa monstrancja, którą przekazano kościołowi w 1958 roku.

Po zakończeniu wojny w 1945 roku nastał nowy proboszcz Jan Kanty Ostrowski, za czasów którego wiele się zmieniło: parafianie  chętnie fundowali potrzebne dla kościoła przedmioty.

Z ofiar parafian zakupiono monstrancję w stylu neogotyckim, naczynia liturgiczne, krzyż na wielki ołtarz, ławki do kościoła. Wielu było indywidualnych fundatorów, którzy min. ufundowali sygnaturkę na prezbiterium, dzwonki harmonijne do mszy, kierce, zegar, żyrandole, haftowane umbrakulum. 

W tym to czasie powstały wewnątrz kościoła malowidła o charakterze szablonowym i indywidualnym – postacie świętych patronów kościoła. Założona została instalacja elektryczna, wyremontowana została północna ściana kościoła, przeprowadzono remont muru otaczającego kościół.

W czasie II wojny światowej Niemcy zabrali dzwony, po wojnie staraniem ks. Olszackiego  zakupiono ze składek parafian trzy  nowe, spiżowe dzwony, które umieszczono na wieży kościoła. 

Ze względu na zbyt ciężką konstrukcję, dzwony zdjęto i umieszczono je w wybudowanej nowej dzwonnicy.

Staraniem proboszcza księdza Olszackiego kościół został wyposażony w roku 1950 w organy- odkupione z kościoła św. Józefa w Łodzi.
Lata 30-te  XX wieku, to czas wzmożonego życia parafialnego, które były ważnym elementem kultury tamtego okresu. Stało się źródłem wiedzy, patriotyzmu i rozrywki. Stanowiło to ważny czynnik integrujący społeczność wiejską.

Obecnie w kościele znajdują się: Ołtarz główny barokowy z początku XVIII wieku z rzeźbami św. Apostołów Piotra i Pawła. W ołtarzu obraz Matki Boskiej Częstochowskiej, zasłaniany obrazem z podobizną św. Mikołaja. W 1888 roku zakupiono dwa ołtarze boczne: Przemienienia Pańskiego oraz św. Walentego. 

W 1880 roku dobudowano kaplicę murowaną, w której znajduje się ołtarz barokowy z 1640 roku z rzeźbami św. Kazimierza i św. Wojciecha oraz obrazem Najśw. Serca Jezusa. Ołtarz ten w 1998 roku poddany został w Toruniu gruntownej renowacji. 
Organy w stylu klasycystycznym. W bocznym ołtarzu (lewa strona) znajduje się obraz Matki Bożej Różańcowej, pochodzący z pierwszej połowy XVIII wieku.

W kościele znajduje się chrzcielnica barokowa, ławka-konfesjonał z obrazem św. Szymona z drugiej połowy XVIII wieku, dwa feretrony z obrazami Przemieniania Pańskiego i Niepokalanego Poczęcia NMP, ludowa figura św. Jana Nepomucena, krzyż barokowy (rzeźba) przy kropielnicy, podstawa pod paschał – barokowa. 

Po prawej stronie kościoła (od głównego wejścia) stoi dzwonnica z 3 dzwonami. Dzwonnica została przebudowana ok. 1954 roku.

Plebania – zbudowana w 1909 roku, murowana i dom parafialny, tzw. organistówka, zbudowana w 1957 roku, gdy proboszczem był ks. Zygmunt Jarczak.

Tuż obok kościoła, w zabytkowym dworku z początku XIX wieku możemy odwiedzić  „Pasiekę pod Jaworem” i kupić doskonały miód.

Pasieka w Mikołajewicach.

www.pasiekapodjaworem.pl

Rzędy uli stojące w ogrodzie i dworek  otoczony starodrzewiem  usytuowane są na przeciwko zabytkowego kościoła. To miejsce przyciąga wielu turystów i zachęca do chwili odpoczynku i zadumy nad przeszłością a przy okazji do skosztowania i zaopatrzenia się w produkty wytworzone przez pszczoły z miejscowej pasieki.

 Dworek w Mikołajewicach - parterowa, murowana budowla wzniesiona została prawdopodobnie na początku XIX wieku przez Bobrownickich, ówczesnych właścicieli wsi. 

Dwór należy obecnie do osoby prywatnej.

Mikołajewice położone są kilka kilometrów na południe od Lutomierska. Z tego miasteczka trzeba kierować się na Janowice. Następnie zgodnie ze znakiem skręcamy w prawo i jesteśmy na miejscu. Dwór i kościół znajdują się tuż przy drodze. 

"Lodzer Zeitung", 1868.

Źródła:

Polska Niezwykła http://www.polskaniezwykla.pl

http://parafiamikolajewice.com.pl

Zamki i pałace województwa łódzkiego http://www.zamkilodzkie.pl/pliki/mikolajewice.htm
Wycinek z łódzkiej prasy pochodzi ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.

Fot. Monika Czechowicz

MAPA GOOGLE