środa, 4 grudnia 2024

Bogusław Sochnacki - aktor teatralny i filmowy, zawsze łódzki.

Bogusław Sochnacki (1930-2004)
- aktor teatralny, filmowy i telewizyjny oraz pedagog.
"Odgłosy", rok 1975.

Urodził się w 1930 roku w Katowicach. Ale w Łodzi skończył szkołę aktorską, a w 1957 roku zamieszkał w naszym mieście na stałe. Grał najpierw w Teatrze Satyry, potem w Teatrze im. Stefana Jaracza, a w 1963 roku związał się z Teatrem Nowym, gdzie stworzył pamiętne kreacje.

(źródło fotografii: Boguslaw Sochnacki)

Bogusław Sochnacki urodził się 14 października 1930 roku w Katowicach. Był aktorem filmowym, telewizyjnym i teatralnym. Miał na swoim koncie kilkadziesiąt ról filmowych i ponad 150 teatralnych. Debiutował na planie filmu „Dwie brygady”, będąc na pierwszym roku Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej w Łodzi, którą ukończył w 1953 roku. W tym samym roku zaangażował się do Teatru Ziemi Rzeszowskiej, gdzie pracował do roku 1957. Jego ostatnią rolą zagraną w tym teatrze była rola poety w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Hugona Morycińskiego (rok 1957).

"Dziennik Łódzki", rok 1958.

W 1957 aktor przeniósł się do Łodzi i zaangażował do Teatru Satyry (1957–1958) i Teatru im. Stefana Jaracza, gdzie grał do sezonu 1962–1963. 

"Dziennik Łódzki", rok 1960.

W 1960 zagrał rolę Jana w „Pierwszym dniu wolności” Leona Kruczkowskiego.

"Odgłosy", rok 1960.

"Odgłosy", rok 1961.

Filmoteka Narodowa/ Archiwum "Dziennika Łódzkiego"

"Dziennik Łódzki", rok 1962. 

"Odgłosy", rok 1962.

"Odgłosy", rok 1962.

W 1963 roku Bogusław Sochnacki został aktorem Teatru Nowego w Łodzi, gdzie stworzył najznaczniejsze swoje teatralne kreacje, m.in. Nicka w „Marii Stuart” Juliusza Słowackiego (1963),
kapitana w „Indyku” Sławomira Mrożka (1964), bohatera w „Kartotece” Tadeusza Różewicza (1967)...

"Odgłosy", rok 1967.

"Odgłosy", rok 1969.

 ...sędziego Durejkę w „Pierścieniu Wielkiej Damy” Cypriana Kamila Norwida (1968), Dantona w „Sprawie Dantona” Stanisławy Przybyszewskiej (1970), Delamarche'a w „Ameryce” Franza Kafki (1971)...

"Dziennik Łódzki", rok 1971.

"Odgłosy", rok 1971.

...Rogożyna w ”Idiocie” Fiodora Dostojewskiego, tytułową rolę w dramacie Karola Huberta Rostworowskiego „Judasz z Kariothu” (1972)...

"Odgłosy", rok 1972.

"Dziennik Łódzki", rok 1972.

...Kubusia Fatalistę w widowisku opartym na powieści Denisa Diderota (1974), Hufnagla w „Operetce” Witolda Gombrowicza (1975), Judasza w „Dialogus de passione” w reżyserii Kazimierza Dejmka, Garbusa w dramacie Sławomira Mrożka pod tym samym tytułem (1975)...

"Dziennik Łódzki", rok 1974.

"Odgłosy", rok 1974.

"Dziennik Łódzki", rok 1975.

"Dziennik Łódzki", rok 1975.

"Dziennik Łódzki", rok 1975.

"Dziennik Popularny", rok 1976.

"Odgłosy", rok 1977.

"Dziennik Popularny", rok 1979.

... i Natana w „Sędziach” Stanisława Wyspiańskiego (1978). 

„Dialogus de passione” w reżyserii Kazimierza Dejmka, data premiery 5 marca 1977.
N zdjęciu Bogusław Sochnacki, Róża Czaplewska oraz chór Filharmonii Łódzkiej.
(Fot. Andrzej Brustman, źródło fotografii: Bogusław Sochnacki - Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi /Archiwum Aktorów)

W 1972 roku Bogusław Sochnacki został laureatem plebiscytu "Łodzianin Roku".

"Odgłosy", rok 1972.

W 1980 aktor powrócił do Teatru im. Stefana Jaracza w Łodzi.

"Dziennik Łódzki", rok 1983.

Jego role na deskach teatrów łódzkich i w Teatrze Telewizji trudno zliczyć, a jeszcze trudniej wskazać wielkie, bo trzeba by wymienić długą listę. Był także Lucjuszem w „Igraszkach z diabłem”, Stańczykiem w „Weselu” Wyspiańskiego, Wernyhorą w „Śnie srebrnym Salomei” Słowackiego, Orgonem w „Świętoszku” Moliera, Marmieładowem w „Zbrodni i karze” Dostojewskiego. Grał gościnnie w Teatrze Polskim w Warszawie, próbował reżyserii („Zaklinacz deszczu” Nasha).

(źródło fotografii: mediaviewer/hqmWOnfZN80MSlAgvVJs3ejUFHo.)

"Odgłosy", rok 1975.

Od 1975 był także wykładowcą Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, gdzie wykładał sceny wierszem i sceny prozą. Zwolennik wierności intencjom autora i głębokiej analizy tekstów. Był zawsze przygotowany do zajęć, które prowadził z wielkim zaangażowaniem, przez co zyskał sobie sympatię studentów, którzy nazywali go „Sochą”. Mówił o sobie, że ten pseudonim oddaje jego charakter – solidność, zaangażowanie, traktowanie zawodu nadzwyczaj serio, bez stosowania taryfy ulgowej.
Ten pseudonim traktuję jako komplement – mówił w jednym z wywiadów. - „Socha" oznacza narzędzie, które było przodkiem pługa i głęboko ryje ziemię. To oddaje mój charakter. Jestem solidny. Niczego nie robię powierzchownie. Nawet najmniejsze zadanie aktorskie traktowałem zawsze bardzo serio, bez taryfy ulgowej.

"Dziennik Łódzki", rok 1964.

To, że na stałe zakotwiczył się w Łodzi, choć wiele razy proponowano mu przeprowadzkę do Warszawy tłumaczył tym, że nie lubi zmieniać miejsca zamieszkania.
Do Rzeszowa jechałem z walizką i z walizką wróciłem - opowiadał w wywiadach. - Ale w Łodzi już zakotwiczyłem na dłużej i bagaży przybyło. Stała obecność w stolicy nie gwarantowała większego sukcesu. Utwierdziło mnie w tym takie zdarzenie. Będąc po nagraniu którejś "Kobry" spotkałem w stolicy kolegę - aktora, który mieszkał tam od lat. Szliśmy ulicą Świętokrzyską. On elegancko ubrany, po warszawsku, ja - tak sobie. Nagle usłyszałem za nami szept jakichś podlotków: Sochnacki, Sochnacki. Wtedy poczułem się bardzo dowartościowany. Pomyślałem sobie o koledze: Zobacz, ty siedzisz w Warszawie i nikt cię nie poznaje.

"Dziennik Łódzki", rok 1972.

"Dziennik Łódzki", rok 1989.

Bogusław Sochnacki na ekranie filmowym i telewizyjnym zagrał kilkadziesiąt ról, a w teatrze ponad 150. W ostatnim sezonie teatralnym można go było oglądać w „Skórze węża” Tennessee Williamsa w reżyserii Mariusza Grzegorzka i „Romeo i Julii” Williama Szekspira w reżyserii Waldemara Zawodzińskiego w Teatrze Jaracza, a także w roli Kalmity w „Chłopcach” Stanisława Grochowiaka w reżyserii Marka Pasiecznego w Teatrze Nowym. Za tę ostatnią otrzymał nagrodę „Srebrnego Pierścienia”. 

"Odgłosy", rok 1990.

William Szekspir "Najwyborniejsza opowieść o kupcu weneckim", w reżycerii Tadeusza Minca, premiera 1 lutego 1990 roku.
(źródło fotografii: Bogusław Sochnacki - W labiryncie teatru)

Nam łodzianom Bogusław Sochnacki był znany i bliski, bo mogliśmy podziwiać go w wielu wspaniałych kreacjach teatralnych, podziwialiśmy go na deskach naszych łódzkich teatrów. Szerszej publiczności znany był z wielu ról filmowych: grał między innymi zdrajcę Zająca w „Stawce większej niż życie”, Romana Katelbę w „Nocach i dniach”, Grosglucka w „Ziemi obiecanej”. Jedną z ostatnich ról zagrał zaś w serialu „M jak miłość”. Wcielił się w postać Mariana Łagody.

"Miasteczko", rok 1958.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Yokmok", rok 1963.
(źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Troje i las", 1962. 
"Odgłosy", rok 1963.

"Niedziela sprawiedliwości", rok 1965.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl/Muzeum Kinematografii w Łodzi)

"Głos ma prokurator", rok 1965.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl/Muzeum Kinematografii w Łodzi)

"Don Gabriel", rok 1966.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Stawka większa niż życie", rok 1967, odcinek 8.
(źródło fotografii: Filmoteka Narodowa/ Archiwum "Dziennika Łódzkiego")

"Wiktoryna, czyli czy Pan pochodzi z Beauvais?", rok 1971.
(źródło fotografii: Filmoteka Narodowa/Archiwum Jana Rutkiewicza)

"Noce i dnie", rok 1975.
(źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Dziennik Popularny", rok 1975.

"Czerwone i białe", rok 1975.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Karabiny", rok 1981.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Bołdyn", rok 1981.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Soból i panna", rok 1983.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl/Muzeum Kinematografii w Łodzi)

"Nie było słońca tej wiosny", rok 1983.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl/Muzeum Kinematografii w Łodzi)

"Katastrofa w Gibraltarze", rok 1983.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Komediantka", rok 1987.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Rozmowy przy wycinaniu lasu", rok 1998.
(źródło fotografii: FilmPolski.pl)

"Syzyfowe prace", rok 1998.
(źródło fotografii: źródło fotografii: FilmPolski.pl/fot. Dariusz Krysiak)

Odcinek 1 "Jak Rumcajs został rozbójnikiem"
(źródło: You.Tube.pl)
Bogusław Sochnacki był narratorem polskiej wersji czechosłowackiego serialu animowanego dla dzieci „Rozbójnik Rumcajs”.

Fraszka "Na lipę" Jana Kochanowskiego w mistrzowskim wykonaniu Bogusława Sochnackiego.
Fragment filmu "Leśne drzewa", gdzie aktor recytuje wiersze o drzewach Marii Konopnickiej oraz Ignacego Krasickiego, a przysłuchują się temu dzieci.
Sceny zrealizowano w pięknej scenerii arboretum w Gołuchowie.
Leśne Studio Filmowe, Lasy Państwowe.
źródło: You.Tube.pl


Bogusław Sochnacki zmarł 26 lipca 2004 roku w Łodzi. Spoczywa w Alei Zasłużonych na cmentarzu komunalnym na Dołach.


23 kwietnia 2012 odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi.

Źródła:
Bogusław Sochnacki Filmweb
Bogusław Sochnacki – Wikipedia, wolna encyklopedia
Ludwik Benoit, Bogusław Sochnacki i Michał Szewczyk - byli znani w całej Polsce, ale swoje miejsce znaleźli w Łodzi | Dziennik Łódzki
Zmarł Bogusław Sochnacki ::: Artykuły ::: Encyklopedia teatru polskiego
Dariusz Pawłowski. „Zmarł Bogusław Sochnacki – Teatr będzie uboższy”, „Dziennik Łódzki”, 28 lipca 2004, nr 175.

"Odgłosy", rok 1970.

Wycinki prasowe pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.
Fot. archiwalne pochodzą ze stron:
Bogusław Sochnacki - Teatr Nowy im. Kazimierza Dejmka w Łodzi /Archiwum Aktorów

Fot. współczesne Monika Czechowicz

Przeczytaj w baedekerze:
Posted by
Labels: , ,

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)