czwartek, 10 maja 2018

Kamienica Mendla Lejba Briska, ulica Narutowicza 42.


Kamienica została wybudowana na posesji przy ulicy Dzielnej 42 (obecnie ulica Narutowicza 42), będącej na początku XX wieku własnością małżeństwa Emilii i Gustawa Szrejer (Schreer).


"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1902.

Informator handlowo-przemysłowy, rok 1911.

Informator m. Łodzi i województwa łódzkiego, rok 1920.


Projekt kamienicy dla Mendla Leiba Briska wykonał znany łódzki architekt Dawid Lande. Została wybudowana w 1910 roku w stylu zmodernizowanego klasycyzmu, jest swego rodzaju memento dla architektury tradycyjnej.


W latach międzywojennych na tej posesji prowadził działalność Dom Agenturowo-Komisowy, którego właścicielami było małżeństwo Boruch i Emilia Glass. Właściciel prowadził zakład produkcji pluszu i chustek wełnianych od roku 1894.


Architektura kamienicy zachowuje klasyczny język – półkolumny, pilastry, dekoracje w formie panoplii, zwisów z medalionami z ludzkimi głowami – jednak w kondygnacji najwyższej posiada napis świadczący o zmianach, które są już blisko.


Kondygnacja ta zaprojektowana jest w ciekawy sposób. Pięć środkowych osi opracowanych jest bardzo płasko, w sposób nowoczesny, obie osie ryzalitu mają zaś, jak w architekturze klasycznej, opracowanie pełnoplastyczne.


Ponad łukami loggi po lewej i po prawej stronie znajdują się łacińskie słowa tworzące znaną sentencję: Tempora mutantur et nos mutamur in illis, czyli Czasy się zmieniają i my zmieniamy się wraz z nimi…

Źródła:
Michał Domińczak, Artur Zaguła. Typologia łódzkiej kamienicy.
Materiały archiwalne pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.

Fot. Monika Czechowicz