czwartek, 12 maja 2022

Dawna farbiarnia i wykończalnia Otto Haesslera.


W 1896 roku plac między ulicami Widzewską (ob. Kilińskiego), rzeką Dąbrówką, obecną ulicą Łęczycką i projektowaną wtedy ulicą Siedlecką - kupiła od Markusa Silbersteina - Teresa John, wdowa po łódzkim przedsiębiorcy Józefie Johnie.

"Führer durch Łodz", 1898.

"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1914.


Dwa lata później, w 1898 roku Teresa John sprzedała połowę częściowo zabudowanej budynkami fabrycznymi działki niemieckiemu przedsiębiorcy Ottonowi Haesslerowi, właścicielowi firmy Otto Haessler i S-ka. 

Informator Handlowo-Przemysłowy, rok 1909.

Haessler wybudował na tej parceli fabrykę, apreturę, mieszkania dla majstrów, stajnię i wozownię. Właściciel zatrudniał około 400 robotników.

"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1910.

"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1911.


Ulica Siedlecka 3. Dawna farbiarnia i wykończalnia należąca do niemieckiego przedsiębiorcy Otto Haesslera, później Otto Haessler i S-cy (spadkobiercy: Maria Haessler, Alfred Haessler, Eugenia Kaiserbrecht, Wilhelm Kaiserbrecht).

"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1913.


W okresie międzywojennym zakład był prowadzony przez jego syna Alfreda Haesslera. 

Podręczny Rejestr Handlowy, rok 1926.

(źródło: polona.pl)

"Express Wieczorny Ilustrowany", rok 1937.

"Express Wieczorny Ilustrowany", rok 1937.

"Express Wieczorny Ilustrowany", rok 1937.


W 1948 roku jak większość innych łódzkich fabryk i ta została upaństwowiona, uruchomiono w niej Zakłady Przemysłu Wełnianego im. J. Niedzielskiego. 

Dziennik Urzędowy Zarządu Miejskiego w Łodzi, rok 1946.

"Głos Piotrkowski", rok 1950.


Obecnie w pofabrycznych murach swoje siedziby mają m.in. PPHiU Maltex, Restauracja Fabrykant, Sala Zabaw dla Dzieci "Smocza Kraina".


W 1898 roku od strony ulicy Widzewskiej Otto Haessler wzniósł również willę otoczoną ogrodem, w której zamieszkał. 


Budynek został zaprojektowany w nieoczywistym dla Łodzi stylu szwajcarsko-alpejskim. Dom od frontu posiada strzelistą kopułę i spadzisty dach, dawniej były tu też przeszklone werandy oraz osobne wejście dla służby.


W ogrodzie utworzono staw, a na granicy działki przepływała, obecnie wyschnięta, rzeka Dąbrówka.


Około roku 1910 willa została rozbudowana o wschodnią część.


Po zakończeniu II wojny światowej Hasslerowie wyjechali do Niemiec.

Księga adresowa m. Łodzi 1937-1939.

Spadkobiercy zrezygnowali z roszczeń do nieruchomości przekazując obiekt na rzecz Państwa, zastrzegając jego przeznaczenie na cele społeczne i kulturalne - tak też się stało (choć w początkowym okresie willa była zamieszkana przez pracowników Zakładu Przemysłu Wełnianego im. J. Niedzielskiego). Obecnym użytkownikiem willi po Międzyzakładowym Domu Kultury a następnie Dzielnicowym Domu Kultury jest Ośrodek Kultury Górna.
Przez przeprowadzony w latach 60. XX wieku remont adaptacyjny willi na cele kulturalne jej wnętrze wiele zatraciło z oryginalnego wyglądu.
W 2020 roku willa przeszła kolejny remont: zyskała nowoczesne sale edukacyjne i warsztatowe, zupełnie nową przestrzeń wystawienniczą, garderobę do przechowywania kostiumów i rekwizytów, pracownię informatyczną dla osób słabowidzących i niedosłyszących.


Okazała willa znajdująca się przy ulicy Siedleckiej 1 należała pierwotnie do Otto Haesslera i stanowiąca część jego kompleksu fabrycznego. Willa oraz otaczający ją ogród są charakterystycznym przykładem łódzkiej rezydencji fabrykanckiej i świadectwem łódzkiej przeszłości industrialnej
i włókienniczej. 

Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
oraz strony polona.pl

"Głos Polski", rok 1928.

Fot. współczesne Monika Czechowicz