piątek, 30 września 2022

MURAL EXPO 2020. Dubai


Mural na ścianie kamienicy przy ul. Jaracza powstał w ramach kampanii promującej udział Polski w Wystawie Światowej i jej temat przewodni: „Łącząc umysły, tworzymy przyszłość”. Z tej okazji we współpracy z artystami i ilustratorami stworzono murale w trzech polskich miastach: Łodzi, Katowicach i Warszawie.
Murale na terenie Polski stanowią jeden z istotnych elementów promocji udziału Polski w Wystawie Światowej Expo 2020 w Dubaju, podnosić świadomość polskiego społeczeństwa o Wystawach Światowych oraz wyrażać hasło polskiej ekspozycji – „Creativity inspired by nature”. Dzięki stworzeniu murali oraz prowadzonej komunikacji w ramach tego działania, przewiduje się dotarcie z informacją o uczestnictwie Polski na Expo 2020 Dubai do większego grona odbiorców oraz zainteresowanie tą tematyką osób, które wcześniej nie interesowały się w znaczący sposób Expo. Dodatkowo, twórcy murali zostali zaproszeni do grona Ambasadorów udziału Polski w Expo 2020. Dzięki swojej aktywności w ramach prac nad powstawaniem murali będą promowali udział Polski w Wystawie Światowej.


Światowa Wystawa odbywała się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich od 1 października 2021 roku do 31 marca 2022. Województwo Łódzkie brało w niej udział w dniach 6-10 listopada.
Za organizację udziału Polski na Expo 2020 Dubai odpowiadała Polska Agencja Inwestycji i Handlu.


Marcin Budziński, dyrektor kreatywny WAKEUPTIME, koordynator i wykonawca murali Expo:
Udział w promowaniu Polski na arenie międzynarodowej, podczas Wystawy Światowej Expo 2020 Dubai to dla mnie duże wyróżnienie, a zarazem wielka frajda. Nie zawsze mam do czynienia z tematami tak ciekawymi i tak fajnymi projektami, które niejako sam mogę zainicjować. Na pewno największe wyzwanie stanowiła koordynacja całego procesu: dobór artystów, stworzenie i trzymanie się briefu kreatywnego, a zarazem pogodzenie go z wytycznymi urzędów miast, następnie masa wyzwań związanych z logistyką i pogodą. Malowanie zostaje na koniec – to już sama przyjemność.
Podczas procesu twórczego, artyści zostali poproszeni o zwrócenie uwagi na następujące wytyczne dotyczące ich projektów i uwzględnienie takich aspektów jak: promocja Polski na Expo 2020 Dubai oraz samego wydarzenia; nawiązania do ekspozycji wewnętrznej, estetyki i architektury Pawilonu Polski; ujęcia w ciekawy sposób motto polskiego udziału w Expo – „Polska. Kreatywność inspirowana naturą”. Warunkiem akceptacji projektów, było ich odpowiednie „wpisywanie się” w przestrzeń miejską, nie naruszając jej pierwotnej estetyki. Bardzo ważne było również pokazanie związków między Polską a Bliskim Wschodem zgodnie z tematem Expo 2020 Dubai – „Łącząc umysły, tworzymy przyszłość”.
Aby zadbać o środowisko i klimat w miastach, przy tworzeniu murali użyto farb pochłaniających smog.


Adam Quest, ilustrator, twórca projektu muralu Expo w Łodzi:
Realizacja projektu Expo 2020 Dubai jest swoistym wyróżnieniem oraz kolejnym zwieńczeniem mojej twórczości. Jest niejako spełnieniem marzeń wielu artystów. Każdy z nas pragnie trafić ze swoim przekazem do jak najszerszego grona odbiorców. W tym przypadku nie dość, że powyższy plan spełniony jest w 100%, to sam przekaz, jakim jest promowanie Polski na arenie międzynarodowej dodaje owemu, jeszcze większej wartości. 
Głównym zadaniem, zaprojektowanego przeze mnie muralu, jest ukazanie Polski, Łodzi jako miejsca dynamicznego, gdzie zmiany są częścią naszego codziennego krajobrazu. Lódź, podobnie jak większość polskich miast, kojarzona jest z szarą zwartą zabudową tzw. betonozą, często mocno zakotwiczoną w architekturze PRL-u. Natomiast teraźniejszość, całkowicie owemu zaprzecza. Miasta stają się zielone, ponownie łącząc człowieka z naturą. Zaproponowana ilustracja pokazuje ową renaturyzację, gdzie miasto poza cegłą, asfaltem i cementem jest swoistym siedliskiem fauny i flory. Nieprzypadkowo na ilustracji pojawia się brama Manufaktury. Jej otwarta część pokazuje gotowość metropolii na powrót do korzeni, wspomnianej wcześniej renaturyzacji. Natomiast sadzenie drzewa, jest symbolem chęci pozostawienia kolejnemu pokoleniu, miejsca / planety przyjaznej życiu.”


Strona artysty na Instagramie:
i na FaceBooku:


Adam Quest jest również autorem muralu w Zgierzu.
Przeczytaj w baedekerze:

W Zgierzu, w sąsiedztwie Starego Młyna powstało malowidło zaprojektowane przez Adama Questa.
Artysta mówi o sobie, że jest sarkastycznym optymistą, który lubi pokazywać ludziom dobrą stronę życia. Stworzył dzieło piękne, nowoczesne i z szacunkiem dla zgierskiej tradycji.
Głowna postać muralu - tkająca kobieta - to hołd dla pań pracujących w przemyśle włókienniczym.
Poznański artysta "wkomponował" tam również znajdujące się w pobliżu elementy krajobrazu - drzewo oraz latarnię.


Źródła:

Przeczytaj w baedekerze:

Fot. Monika Czechowicz

łódzkie poddasze

Fot. Monika Czechowicz

środa, 28 września 2022

Kinder Muster - Model Dziecięcy. Upamiętnienie miejsc na terenie byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego dla dzieci polskich.


Dziewięć rzeźb przedstawi historię obozu dla dzieci przy ulicy Przemysłowej. 
Mają edukować i przypominać historię jedynego w Europie obozu dla niepełnoletnich, który Niemcy założyli w Łodzi w 1942 roku. 


Makieta obozu. 
Można ją obejrzeć w Szkolnym Muzeum w pobliskiej Szkole Podstawowej nr 81 im. Bohaterskich Dzieci Łodzi.

Dwie pierwsze rzeźby, inaugurujące cykl, odsłonięto przy ulicy Górniczej 47 i Brackiej 28. To teren byłego niemieckiego obozu koncentracyjnego dla polskich dzieci przy ulicy Przemysłowej.


Przy ulicy Górniczej mieściło się obozowe atelier fotograficzne, drewniany budynek, na którego poddaszu polskim dzieciom więzionym w niemieckim obozie koncentracyjnym robiono zdjęcia i daktyloskopię (na parterze była izba chorych) - dlatego rzeźba przedstawia dziecięce trepki stojące obok aparatu fotograficznego. 

Przy ulicy Brackiej była przykuchenna obieralnia - tu trepki stoją obok noża i obierek.

Kinder Muster – Model Dziecięcy to projekt rzeźbiarskiej aranżacji drobnych przedmiotów codziennego życia polskich dzieci w niemieckim obozie koncentracyjnym w Łodzi. Rzeźby „Trepki” rozmieszczone w różnych miejscach na terenie dawnego obozu utworzą swoisty szlak historyczny dla zwiedzających. Jedna z rzeźb będzie przedstawiała makietę obozu. Wszystkie powstaną i zostaną umieszczone na ulicach do końca tego roku. 


Autorem cyklu "Model Dziecięcy" jest łódzki rzeźbiarz Marcin Mielczarek, wykładowca Akademii Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi.

Projekty rzeźb
źródło fotografii: 


Projekt realizowany przez Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu, dofinansowany jest ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 


Źródła:
Rzeźby - Projekty - Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu. Niemiecki nazistowski obóz dla polskich dzieci w Łodzi (1942-1945) 
Dziewięć rzeźb opowie historię obozu dla dzieci przy ulicy Przemysłowej (tvp.pl) 


Przeczytaj w baedekerze:
 
Fot. Monika Czechowicz

wtorek, 27 września 2022

Kino Zachęta przy ulicy Zgierskiej.

Budynek dawnego kina Zachęta, ul. Zgierska 26.

"Echo", rok 1928.

"Echo", rok 1928.

Kino Zachęta powstało w 1928 roku. Właścicielami byli Wacław Bulkiewicz i Józef Szulc. Liczyło 580 miejsc.

"Echo", rok 1929.

"Echo", rok 1929.

"Echo", rok 1929.

"Echo", rok 1929.


Kino istniało przez cały okres przedwojenny jako jedno z największych kin Bałut. 

"Hasło Łódzkie", rok 1929.

"Hasło Łódzkie", rok 1929.

"Najer Fołksbłat", 1929.


"Hasło Łódzkie", rok 1930.


"Najer Fołksblat", 1931.

"Najer Fołksblat", 1931.

"Najer Fołksblat", 1931.

"Najer Fołksblat", 1933.


W czasie wojny kino zostało zlikwidowane. Powtórnie zostało otwarte w 1945 roku. Nad jego wejściem wisiał afisz "Po pracy odpoczywaj w kinie".

"Dziennik Łódzki", rok 1945.

W latach 60. XX wieku kino zostało przebudowane. W mającej świetną akustykę sali umieszczono 225 foteli na parterze i 75 na balkonie. Było jednym z najpopularniejszych łódzkich kin. Po przeprowadzeniu remontu Zachęta dołączyła do grupy kin premierowych. 

Kino Zachęta w latach 60. XX wieku
(zbiory Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi)

W latach 1989-1994 było dzierżawione przez Elżbietę Czwarno. Niestety, widzowie wybierali kina lepiej położone i Zachęta przegrała. 
Po jej likwidacji w 1994 roku przez wiele lat w budynku mieścił się klub muzyczny Luka. Dzisiaj obiekt jest zamknięty.

Budynek dawnego kina, rok 2007
(źródło: wikipedia.pl)

Michalina Wisłocka w książce "Malina, Bartek i Jaś" wspomina okres przedwojennej działalności kina:
Wielkiej strategii wymagało wejście do prawdziwego kina z Jasiem. Po pierwsze miał cztery lata i wcale by mu biletu nie sprzedano, po drugie istniała jeszcze jedna rafa, mianowicie bileter sprawdzający bilety przy drzwiach. Dlatego do "Zachęty" chodziliśmy zawsze w kilkoro, cały tłumek wciskał Jasia między siebie, a jedna osoba podawała bilety do skasowania, absorbując uwagę bilitera. Siadaliśmy rzędem, upychając Jasia w środku. W tym czasie wyświetlano przepiękny film pod tytułem "Na Sybir". Opowiadał on o tym, jak panienka z dworu kochała się w studencie socjaliście [...]. Jasio, który uwielbiał filmy o dzielnym kowboju imieniem Tom Mix, siedział cierpliwie. Patrzył i patrzył na to całowanie, aż w końcu się tak wkurzył, że zawołał baranim głosem, a głos miał gruby, na całe kino "Nie lubię takiej dupnej miłości!". Kino zatrzęsło się z uciechy, a pan bileter z latarką skoczył jak oparzony, żeby szukać rozrabiaki. Piorunem wepchnęliśmy Jasia pod krzesło, zwierając szeregi, żeby nie było widać luki, a on siedział cicho.

"Na Sybir" ("Płomienne serca")
(źródło: polona.pl)


Tadeusz Wijata (Łódzki Oddział Filmoteki Narodowej): 
Bałuty były dzielnicą bardzo ubogą w kina. Zachęta - dopóki nie wybudowano Iwanowa - mogła pełnić dla Bałut funkcję głównego ekranu. Kino znajdowało się obok kościoła. Zdarzało mi się, że zaraz po mszy o godz.13 chodziłem do kina na 15. Mieściło się tuż przy przystanku tramwajowym, na zewnątrz była wystawiona gablota z plakatami i fotosami. Czekający na tramwaj ludzie oglądali ją, dzięki czemu byli na bieżąco z repertuarem.

"Echo", rok 1937.
źródło:
Piotr Kulesza, Anna Michalska, Michał Koliński. Łódzkie kina. Od Bałtyku do Tatr.

Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
oraz stron:
https://polona.pl/
wikipedia.pl

Fot. współczesne Monika Czechowicz