poniedziałek, 15 września 2014

Henoch (Henryk) Barczyński

Henryk Barczyński. Maski.

Henryk Barczyński (w niektórych opracowaniach Barciński) urodził się w Łodzi, w 1896 roku jako syn Szmula, miejscowego krawca i jego żony Sury. Zajmował się malarstwem, ilustratorstwem i grafiką.
Członek grupy Jung Idysz i ZZPAP (Związek Zawodowy Polskich Artystów Plastyków) w Łodzi. W latach 1915-1916 studiował w warszawskiej pracowni Henryka Glicensteina. W 1917 roku wystawił swą pierwszą pracę w Salonie Wiosennym TZSP (Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych), był to "Portret p. S." Uczestniczył w Wystawie Wiosennej (1918) i Zimowej (1919) SAiZSP (Stowarzyszenie Artystów i Zwolenników Sztuk Pięknych).
W 1919 roku wyjechał na studia do Drezna. Po ukończeniu nauki podróżował po Europie. W latach 1927-1933 mieszkał w Berlinie. Potem powrócił do Łodzi, gdzie zamieszkał przy ulicy Drewnowskiej 21. W 1934 roku urządzono indywidualny pokaz jego prac w ŻTKSP (Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych).
Jego losy po wybuchu II wojny światowej nie są znane. Przypuszczalnie zginął w Oświęcimiu lub został rozstrzelany w Łodzi w pierwszych dniach okupacji. 
Tematyka jego prac jest różnorodna, od scen rodzajowych po pejzaże. Dominują w nich wątki z życia codziennego Żydów i motywy zaczerpnięte ze sztuki ludowej.

Henryk Barczyński. Pejzaż wiosenny.

źródło:
Irmina Gadowska. Żydowscy malarze w Łodzi w latach 1880-1919