Julia Lewalt-Jezierska. Nauczycielka, właścicielka jednej z najstarszych pensji dla dziewcząt w Łodzi.

"Rozwój", rok 1898.

Julia Lewalt-Jezierska urodziła się w 1840 roku. W prowadzonej przez nią w Łodzi pensji zatrudniona była tylko polska kadra pedagogiczna o najwyższych kwalifikacjach zawodowych i etycznych.
Jezierska bardzo dbała o wysoki poziom nauczania, ale też o rozwój duchowy swoich podopiecznych i kształtowanie w nich postaw patriotycznych.

"Łodzianin", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1893.

"Łodzianin", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1893.

Od 1893 roku prowadzona przez nią placówka była szkołą czteroklasową. Jej siedziba znajdowała się w kamienicy przy ulicy Kamiennej 10 - obecnie jest to ulica Włókiennicza. 

"Rozwój", rok 1900.

Szkoła przygotowywała do nauki w gimnazjum. W programie nauczania znalazły się zajęcia między innymi z arytmetyki, geografii Rosji, historii powszechnej czy języka polskiego. Zagadnienia dotyczące dziejów Polski czy literatury ojczystej z obawy przed wizytami rosyjskich inspektorów, „przemycano” na lekcjach z innych przedmiotów.

"Łodzianin", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1903.

Jezierska znana była również ze swojej dobroczynności – wspierała ubogich w zdobywaniu wykształcenia płacąc za ich naukę. Wychowanką jej pensji była między innymi Adela z Krukowskich, czyli matka Juliana i Ireny Tuwim. 

"Rozwój", rok 1906.

Julia Lewalt-Jezierska zmarła w 1910 i została pochowana jest na Starym Cmentarzu przy ulicy  Ogrodowej, a jej pomnik nagrobny ufundowany został przez pedagogów i uczennice z prowadzonej przez nią szkoły.

"Czas", kalendarz informacyjno-adresowy, rok 1907.

Źródło: Muzeum Miasta Łodzi
Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.
Fot. współczesne Monika Czechowicz

Przeczytaj w baedekerze:

baedeker łódzki: O nauczycielkach, damach klasowych, freblankach - ... i o szkolnictwie dla dziewcząt w Łodzi na przełomie XIX i XX wieku.