Początki
łódzkiego ZOO sięgają lat 30. XX wieku, kiedy to w ramach
projektów zagospodarowania włączonego w granice Łodzi Polesia
Konstantynowskiego przeznaczono 20 hektarów na ogród zoologiczny. W
1934 roku na terenie przeznaczonym pod zoo wykonano „urządzenia
parkowe terenów leśnych”. W 1937 roku opracowano dokumentację
techniczną ogrodzenia Ogrodu Zoologicznego, które zostało
wybudowane w drugim półroczu 1938 roku. Od tego momentu datuje się
początek istnienia łódzkiego zoo. Pierwszym zwierzęciem, które
można było zobaczyć w ogrodzie był jeleń Boruta, schwytany w
okolicach placu Reymonta. Przeniesiono tam również zwierzęta
prezentowane do tej pory w parku Poniatowskiego – jelenie, sarny,
łabędzie. Do wybuchu wojny w zoo dzięki otrzymanym darom pojawiło
się łącznie około 50 zwierząt, między innymi daniele, kaczki,
osły, wilki. W okresie okupacji dyrektorem zoo był ówczesny
dyrektor łódzkiej rzeźni. W 1940 roku do zoo trafiły zwierzęta
ze zlikwidowanego zwierzyńca w parku Helenowskim, a w 1941 roku
zakupiono zwierzęta ze spalonego cyrku Hergotta między innymi
wielbłądy, niedźwiedzie brunatne, wilki, lwy, słonia, tygrysa,
osły, hienę. Na początku lat 50. XX wieku ogród powiększono o 7
ha, co pociągnęło za sobą konieczność przesunięcia ulicy
Krzemienieckiej na południowy zachód. Lata 1953-1957 to okres
szybkiego rozwoju ogrodu i licznych modernizacji.
Łódź
w latach 50/60. XX wieku. Fot. Ignacy Płażewski. Zbiory
Muzeum Miasta Łodzi.
Przeczytaj
jeszcze:
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz