Andrzej Jocz to twórca, którego prace oddziałują codziennie na tysiące ludzi. Jego rzeźby stały się nieodłącznym składnikiem krajobrazu Łodzi, ale też kilku innych miast. Nie tylko dlatego, że stoją na widocznych miejscach, często obok ruchliwych arterii i że często mają duże rozmiary, ale przede wszystkim dlatego, że przykuwają uwagę oryginalnością, niesamowitością, ale też przyjazną formą, która mimo swej odrębności i wyrazistości, harmonizuje z otaczającą przestrzenią.
Andrzej Mateusz Jocz urodził się w 1941
roku w Wilnie. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w
Łodzi (dyplom z wyróżnieniem w 1966 roku). Od 1966 roku pracuje jako nauczyciel akademicki wAkademii
Sztuk Pięknych im. Władysława Strzemińskiego w Łodzi i
na Politechnice Łódzkiej. Od 1990 profesor Wydziału
Pedagogiczno-Artystycznego w Kaliszu Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.
To Andrzej Jocz jest twórcą "Całorocznego zegara słonecznego" w Parku Staromiejskim, "Czółenek" stojących obok dworca Łódź-Kaliska, "Dzianiny" przy zbiegu ulic Puszkina i Rokicińskiej, "Autonomizmu II" obok skrzyżowania ulic Łaskiej i Zamkowej w Pabianicach, rzeźby "Autonomizm-Dziurawiec" na osiedlu Piaski na Retkini i wielu innych.
Całoroczny
zegar słoneczny w Parku
Staromiejskim w Łodzi (1975):
Dzianina zwana
także Pomnikiem sera przy ulic Rokicińskiej i Puszkina w Łodzi (
wys.9,5m rzeźba z 1992 roku):
Czółenka na skrzyżowaniu alei Mickiewicza i Włókniarzy przed dworcem kolejowym Łódź Kaliska (wys.7,5m rzeźba z 1979 roku):
Fot. Monika Czechowicz
Zobacz jeszcze:
źródło:
Dziennik Łódzki, Paweł Patora
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz