sobota, 30 września 2017

NITZAN MINTZ – MURAL NAPISANY.


Jesienią 2016 roku na zaproszenie Fundacji Urban Forms odwiedziło Łódź troje artystów z Izraela -  Nitzan Mintz, Dede oraz Untay, którzy przyjechali do  Polski w ramach Festiwalu „Energia Miasta”.
Okazało się, że wszyscy artyści mają korzenie w Europie Środkowej i Wschodniej. Dziadkowie Niztan mieszkali w Warszawie, rodzina Dede w Piotrkowie Trybunalskim, a pochodząca z Rumunii babcia Untaya podczas II wojny światowej była więziona w obozie w Auschwitz. Rodzinna historia, ale też świeże spojrzenie na Bałuty, czyli teren, gdzie podczas II wojny światowej mieściło się żydowskie getto, stały się kanwą prac twórców z Izraela, które powstały podczas Festiwalu.
Młodzi streetartowcy Nitzan Mintz, Dede i Untay odnieśli się do historii miejsc, w których pracowali.

UNTAY ( przeczytaj TUTAJ)

DEDE (przeczytaj TUTAJ)


Na  tylnej ścianie zabudowań gospodarczych przy ulicy Organizacji WiN 10  (wejście od ulicy Pasterskiej) Nitzan namalowała (napisała!) pierwszy mural należący do nurtu poezji ulicznej.


Nitzan napisała wiersz w oparciu o materiały przekazane przez Fundację Urban Forms oraz Centrum Dialogu im. Marka Edelmana, który dedykowany jest społeczności Bałut. Na białym tle, widnieje czarny tekst, nawiązujący do historii tego miejsca.


Utwór powstał w języku polskim i hebrajskim.


NITZAN MINTZ
IZRAEL
Artystka i poetka urodzona w Tel Awiwie. Zaczęła tworzyć poezję podczas służby w wojsku. Poszukując sposobów dotarcia ze swoimi wierszami do szerszego grona odbiorców, zaczęła umieszczać je na drewnianych deskach, które następnie przybijała do słupów.
Jej prace poruszają szeroki zakres tematów, ponieważ Nitzan - jak sama twierdzi - ma "milion rzeczy do przekazania". Zazwyczaj poezja, którą maluje w formie murali ma głębokie powiązanie z wybraną lokacją, łącząc charakter danego miejsca i tworząc spójną, piękną całość. Studiuje sztukę i poezję w szkole artystycznej Minshar.

Nitzan Mintz i Dede często tworzą razem i realizują wspólne projekty:

Nitzan Mintz & Dede, źródło fotografii: nitzanmintz.com

Źródła:
nitzanmintz.com

O pracach Dede i Untay'a można przeczytać w baedekerze:

Fot. Monika Czechowicz

czwartek, 28 września 2017

F jak FONTANNA - FONTANNY W ŁODZI


Gdy byłam mała i spacerowałam z moim tatą po Łodzi, on czasami zatrzymywał się i mówił: "O, popatrz Monisia, tutaj BYŁA kiedyś fontanna". Zastanawiałam się wtedy, czego takiego ważnego brakuje, że te fontanny nie mogą działać? Wody? Parę lat temu powstał projekt "Fontanny dla Łodzi", którego pomysłodawcą był prezes Zakładów Wodociągów i Kanalizacji w Łodzi. W ciągu 5-6 lat miało ich powstać kilkanaście…
"Niech wiedzą kawalerowie i panny, że Łódź ma piękne fontanny"....

Kaskadowa fontanna w parku w Helenowie, pocztówka z przełomu XIX i XX wieku.

Mogłoby się wydawać, że w mieście takim jak Łódź, pozbawionym dużej, zasobnej w wodę rzeki budowa fontann i doprowadzenie do nich wody jest zadaniem bardzo trudnym, o ile w ogóle możliwym. Jednak przeglądając zdjęcia archiwalne z okresu Łodzi przemysłowej zauważyć można, że już wtedy w mieście istniało co najmniej kilkanaście wodotrysków. Wkomponowywano je w przestrzeń parków, ogrodów, czy wnętrz pałacowych jako element ozdobny.

Fontanna w Helenowie, rok 1903.


Słowo "fontanna" wywodzi się z języka łacińskiego – od słów font, fontis, co oznacza źródło. W starożytności fontanny były właśnie tak pojmowane – jako źródła wody. Według Słownika Języka Polskiego fontanna to "(…) wodotrysk działający pod ciśnieniem, wraz z oprawą architektoniczną i rzeźbiarską". Z kolei wodotrysk to "(…) słup wody bijący w górę ze specjalnie wybudowanego zbiornika". Współcześnie, określenia fontanna i wodotrysk stosowane są jako synonimy.
Niemal we wszystkich językach słowo fontanna brzmi podobnie: po angielsku fountain, po francusku fontaine, po hiszpańsku fuente, po włosku fontana, po niemiecku fontäne, po rosyjsku фонта́н. Fontanny znane były we wszystkich epokach, są obecne w każdej kulturze, niemal we wszystkich zakątkach świata. Ich znaczenie jest tak oczywiste, że właściwie nie wymaga wyjaśnienia

Fontanna klasyczna z niecką wodną. Ogród Zakładów Wodociągów i Kanalizacji przy ulicy Wierzbowej.

Niektóre z fontann zapisały się w historii miast, stając się świadkami ich rozwoju lub upadku. Są to urządzenia starsze od rzymskich akweduktów. Na całym świecie istnieją setki wspaniałych fontann, stanowiących często atrakcje turystyczne same w sobie.
Nadawanie wodzie formy strumienia, sadzawki czy kaskady wynikało pierwotnie z nawiązania do naturalnych obiektów środowiska przyrodniczego. Można przypuszczać, że podobnie było w przypadku fontann. Pierwotnym wzorem dla nich było najprawdopodobniej źródło, czyli samoczynny, naturalny i skoncentrowany wypływ wody podziemnej na powierzchnię terenu. Strumień wody, który wydostawał się, np. ze szczelin murów, również mógł stanowić bodziec do budowy takich obiektów.
Zanim przejdę do fontann znajdujących się na terenie Łodzi, ciekawostka:
fontanna (a raczej zdrój) w Monschau, miejscu zwanym "miastem tkaczy" - rodzinnym mieście Karola Wilhelma Scheiblera, przedstawiająca etapy powstawania tkanin:

Robiąc te zdjęcia pomyślałam, że jest to bardzo dobry pomysł na zdroje w naszym "mieście tkaczy"...

Pod koniec XIX wieku oraz w pierwszych dziesięcioleciach wieku XX  fontanny łódzkie umiejscawiane były głównie w domach i ogrodach należących do zamożnych przemysłowców. Do 1930 roku należące również do nich parki prywatne przeważały liczbowo nad parkami miejskimi. Parki otaczały lub sąsiadowały z rezydencjami potentatów łódzkiego przemysłu: Karola Anstadta, Karola Wilhelma Scheiblera, Ludwika Grohmanna, Juliusza Heinzla, Edwarda Herbsta czy Józefa Richtera.

Fontanna w dawnym ogrodzie Edwarda Herbsta.

Na skutek przemian własnościowych po II wojnie światowej większość z tych parków stała się parkami miejskimi, dostępnymi dla wszystkich mieszkańców. Bardzo modne było wówczas budowanie fontann na środku stawu. Obecnie wodotryski działają w 6 z 32 parków Łodzi, choć w przeszłości fontann parkowych było zdecydowanie więcej.
W latach 70. i 80. XX wieku wraz z rozwojem osiedli mieszkaniowych zaczęto budować fontanny w nowych miejscach, na placach w pobliżu bloków. Fontanny stanowiły tam jeden z elementów małej architektury potrzebny na osiedlu, tak jak zlokalizowane obok nich place zabaw, ławki czy kwietniki. 

Fontanna na skwerze im. Henryka Dubaniewicza.

Obecnie w tych miejscach funkcjonuje dwukrotnie więcej fontann niż w parkach miejskich. Prawdopodobnie przyczynił się do tego projekt ,,Fontanny dla Łodzi” realizowany od 2004 roku przez łódzki ZWiK. Jego celem jest promowanie łódzkiej ,,kranówki” oraz stworzenie poczucia, że Łódź, choć pozbawiona dużej rzeki, jest miastem zasobnym w wodę. Być może uznano, że place i skwery są łatwiej dostępne i bardziej reprezentacyjne od parków, stąd też w ostatnim dziesięcioleciu liczba fontann na nich znacznie wzrosła. 
Od początku XXI wieku rozpoczęła się w Łodzi budowa tzw. galerii handlowych. W ich wnętrzu fontanny stały się nieodłącznym elementem dekoracyjnym, wpływającym bardzo pozytywnie na odczucia klientów.

Fontanna w Galerii Łódzkiej, ulica Piłsudskiego 15/23.

Aktualnie w przestrzeni Łodzi istnieją co najmniej 53 fontanny. Spośród nich 37 na pewno działa, a 16 pozostaje nieczynnych. Zarówno w przeszłości jak i obecnie, najwięcej fontann znajduje się w centrum miasta. Jest ich tutaj aż 22, z czego włączonych pozostaje 19. Te, które są nieczynne mają prawie 100 lat – są to wewnętrzne fontanny przyścienne powstałe w dawnych rezydencjach i pałacach łódzkich fabrykantów. 
Większość obecnie czynnych łódzkich fontann wybudowana została po 2000 roku i funkcjonuje w bardzo dobrym stanie. Również bardzo dobrze, pod względem estetycznym, prezentują się wszystkie fontanny nie będące własnością Urzędu Miasta, np. tzw. Kalafiory przed Wydziałami UŁ, fontanna przy szpitalu im. N. Barlickiego, czy fontanna w Palmiarni Łódzkiej.

Fontanna w ogródku dydaktycznym Palmiarni Łódzkiej.

Najwięcej nie działających i obecnie niszczejących wodotrysków znajduje się w parkach i na osiedlach. Kiedyś były to bardzo popularne miejsca do budowania fontann, ale obecnie odchodzą one jakby w zapomnienie. Być może przyczyniła się do tego zmiana funkcji miasta. Dominujący przemysł sprzyjał potrzebie istnienia i rozbudowy miejsc, w których ludzie mogli wypocząć po ciężkiej pracy, równocześnie położonych blisko ich miejsc zamieszkania. Fontanny wśród zieleni pomagały w relaksie, czy pozwalały ochłodzić się w upalne dni. Obecnie, Łódź jest miastem usługowym i potrzeba istnienia takich miejsc nie jest już tak pilna. Co więcej zmienił się również sposób spędzania wolnego czasu. Coraz więcej mieszkańców wybiera się w wolnych chwilach nie do parków, ale do galerii handlowych, które są nie tylko miejscami zakupów, ale przede wszystkim kompleksami rekreacyjno-rozrywkowymi.

Fontanna w łódzkiej Manufakturze, utworzona w dolinie rzeki Łódki.

Fontanny łódzkie poprawiają wizualnie przestrzeń miejską. Wzbogacają ją o ciekawe elementy dekoracyjne, które stanowią jednocześnie, potrzebne w mieście takim jak Łódź, elementy wodne. Dla mieszkańców są ozdobą, ale również miejscem do zabaw i odpoczynku.

WSZYSTKIE (chyba wszystkie..?) ŁÓDZKIE FONTANNY:

Fontanna przy pałacu Edwarda Herbsta, ulica Przędzalniana 72, zbudowana w pierwszej połowie lat 80. XIX wieku, pierwotny właściciel Edward Herbst (fontanna klasyczna z niecką wodną).

Fontanna w ogrodzie przy pałacu Poznańskich. Przez wiele lat fontanna była ozdobą ogrodu otaczającego willę rodziny Urbanowskich na ulicy Cmentarnej. Fontanna, której autorem jest najprawdopodobniej Wacław Konopka, powstała ok. roku 1903-1910, klasyczna z niecką wodną.

Fontanna w parku im. Henryka Sienkiewicza. Powstała w 1922 roku (fontanna klasyczna z niecką wodną). 

Plac Wolności. Zabytkowa miejska studnia zwana przez łodzian „Fontanną miłości”, powstała w latach 30. XX wieku. Wykonali ją uczniowie Szkoły Rzemiosł Towarzystwa Salezjańskiego w Łodzi. Nieczynna i zapomniana na wiele lat, odzyskała swoją dawną świetność dzięki projektowi „Fontanny dla Łodzi”. Rekonstrukcji obiektu – z zachowaniem oryginalnych elementów i za zgodą miejskiego konserwatora zabytków – podjął się Łódzki Zakład Wodociągów i Kanalizacji. Uruchomiona ponownie 15 lipca 2004 roku.

W Ogródku Dydaktycznym Palmiarni, ulica Piłsudskiego 61.Powstała w latach 30. XX wieku (fontanna klasyczna z niecką wodną).

Fontanna w Parku Widzewskim, powstała w latach 60. XX wieku (klasyczna z niecką wodną, nieczynna), ostatnio odmalowana.
Post Scriptum z 2022 roku: Fontanna w Parku Widzewskim znów działa, ale... straciła nieco wdzięku:


"Dziennik Łódzki", rok 1961.

Fontanna Parku Staromiejskim. Powstała w latach 50. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

W parku 3 Maja. Fontanna powstała na przełomie lat 50. i 60. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

W ogrodzie Szpitala im. Norberta Barlickiego, ul. Kopcińskiego 22. Powstała w  latach 50./60. XX wieku (fontanna klasyczna z niecką wodną).

W ogrodzie Zakładów Wodociągów i Kanalizacji przy ulicy Wierzbowej. Fontanna klasyczna z niecką wodną.

Pasaż Rubinsteina, "Łódzka syrenka". Fontanna (klasyczna z niecką wodną), powstała w 1961 roku, stworzył ją artysta rzeźbiarz Edward Nowicki.
Przeczytaj w baedekerze: 

Na skwerze im. Henryka Dubaniewicza. Fontanna powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna w parku im. Jana Matejki. Powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

Plac Dąbrowskiego. Fontanna powstała ok. 1970 roku (klasyczna z niecką wodną, nie istnieje). W roku 2009 na jej miejscu stanęła, nie przez wszystkich łodzian lubiana fontanna "Fala":

Plac Dąbrowskiego. Fontanna powstała w 2009 roku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna przy Szpitalu im. Mikołaja Kopernika, ulica Pabianicka 62. Powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną). W 2015 roku fontanna została poddana renowacji. Prace zostały współfinansowane ze środków pochodzących z darowizny posła Piotra Misztala, właściciela firmy CEM-MIX.

Fontanna w Parku Podolskim. Powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna w Parku Podolskim. Powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna w parku im. Stefana Żeromskiego na Teofilowie. Powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna na terenie WIMY, al. Piłsudskiego 135 (klasyczna z niecką wodną, nieczynna).

Fontanna przy zakładzie Organika, ulica Ciasna 21a. Powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną, nieczynna).

Fontanna przed Centrum Zdrowia Matki Polki, ulica Rzgowska 281/289. Powstała w 1988 roku (klasyczna z niecką wodną). Nie jestem pewna czy jest czynna, niecka jest wypełniona wodą, może trafiłam na moment, gdy była wyłączona?

Pasaż im. Leona Schillera. Fontanna powstała w 1994 roku (klasyczna z niecką wodną). Na drugim zdjęciu fontanna w czasie trwania LIGHT MOVE FESTIVAL.

Ulica Kusocińskiego 140. Fontanna powstała w 2001 roku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna w parku im. Andrzeja Struga. Powstała w 2002 roku (klasyczna z niecką wodną, nieczynna).

Fontanna przy pałacu Biedermanna, ulica Franciszkańska 1/3. Powstała w 2002 roku (klasyczna z niecką wodną).

W ogródku restauracji Mexicana, ulica Piotrkowska 67. Fontanna powstała w 2002 roku (klasyczna z niecką wodną).

W Galerii Łódzkiej, ulica Piłsudskiego 15/23. Powstała 2002 roku ( klasyczna z niecką wodną).

Fontanna przed Instytutem Europejskim, ulica Piotrkowska 262. Powstała w 2002 roku (klasyczna z niecką wodną, nieczynna).

W parku im. Władysława Reymonta. Powstała w 2004 roku (fontanna pływająca). Fontannę zaprojektowała łódzka rzeźbiarka Zofia Władyka-Łuczak. Instalacja jest pierwszą wykonaną w ramach programu „Fontanny dla Łodzi”.

Na skwerze im. Powstania Węgierskiego 1956 roku. Fontanna powstała 2006 roku.

Fontanna przed Wydziałem Prawa Uniwersytetu Łódzkiego, nazywana "Kalafiorem". Ulica Kopcińskiego 8/12. Powstała w 2012 roku, klasyczna z niecką wodną.

Podobna fontanna przed Biblioteką Uniwersytetu Łódzkiego. Ulica Matejki 32/38. Powstała 2006 roku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna w Centrum Handlowym Manufaktura, ulica Ogrodowa 17. Powstała w 2006 roku (klasyczna z niecką wodną).

W Centrum Haldlowym Manufaktura, ulica Ogrodowa 17. Powstała w 2006 roku (fontanna sucha).

Fontanna przy Centrum Dialogu im. Marka Edelmana (klasyczna, z niecką wodną).

Pl. Niepodległości. Fontanna przedstawiająca św. Faustynę. Powstała w 2008 roku (klasyczna z niecką wodną). 

Nowe fontanny w parku Helenów. Powstały w 2017 roku.

Ulica Jana Długosza 28/30. Fontanna powstała w 2010 roku (sucha).

Ulica Kusocińskiego 1. Powstała w 2010 roku (fontanna sucha).

Fontanna "Meduza". Powstała w 2010 roku, klasyczna z niecką wodną. Port Łódź, ulica Pabianicka 245.

Fontanna "Rozgwiazda". Powstała w 2010 roku, klasyczna z niecką wodną. Port Łódź, ulica Pabianicka 245.

Fontanna klasyczna z niecką wodną. Powstała w 2010 roku,  Port Łódź, ulica Pabianicka 245.

Ulica Żeromskiego 116, kampus Politechniki Łódzkiej. Powstała w 2011 roku, fontanna pływająca.

Przed centrum handlowym "Sukcesja", fontanna sucha.

Trzy fontanny w centrum handlowym "Sukcesja". Klasyczne z niecką wodną.

Fontanny na osiedlu Retkinia-Północ, klasyczne z niecką wodną.

Fontana osiedlowa przy zbiegu ulic Odolanowskiej 7 i M. Gandhiego 11. Powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną, nieczynna).

Fontanna osiedlowa na Bałutach (ulica Tybury 8, nieczynna). Powstała w latach 60. XX wieku.

"Dziennik Łódzki", rok 1963.


Fontanna przyścienna w kamienicy Rachmila Lipszyca (ulica Piramowicza 11/13, nieczynna).

W willi Teschemachera, ulica  S.Wigury 12a, zbudowana w latach  90. XIX wieku, fontanna przyścienna (podobne fontanny przyścienne znajdują się jeszcze w  pałacu Gustawa A. Kindermanna przy ulicy Piotrkowskiej 151 i w pałacu Juliusza R. Kindermanna przy Piotrkowskiej 137).

W ogrodzie willi Teschemachera mieści się część restauracji "Soplicowo". Tutaj miła niespodzianka w postaci klasycznej fontanny ogrodowej i kaskad. Miło posiedzieć i coś zjeść.

Podobna fontanna znajduje się w ogrodzie dawnej willi Ignacego Rassalskiego, dziś ogródek restauracji "Revelo".

Fontanna "Kaskada" w parku im. ks. Józefa Poniatowskiego powstała w latach 50./60. XX wieku (fontanna pływająca). Od 2018 roku łodzian cieszy jej nowa wersja (tzw. fontanna sucha) 😊

Ulica Włókiennicza 10, przed wojną Kamienna. Ulica słynna dzięki piosence Agnieszki Osieckiej "Kochankowie z ulicy Kamiennej" – do muzyki Wojciecha Solarza. W 2004 roku, z inicjatywy członków grupy artystycznej "Krag", odsłonięto płaskorzeźbę-fontannę Kochankowie z ulicy Kamiennej.
Fontannę zaprojektował Wojciech Gryniewicz. Wykonana z brązu, przedstawia parę zakochanych, ukrytych przed deszczem pod ortalionowym płaszczem (na kochanków z góry kapie woda 5 minut dziennie). Fontanna powstała w 2004 roku (drobna forma architektoniczna z akcentem wodnym).

Fontanna (tzw. "sucha") na terenie odrestaurowanej EC1, ulica Targowa 1/3.

Fontanna w parku im. Stanisława Moniuszki, zainstalowana w 2020 roku.

Jeszcze drobne formy architektoniczne z akcentami wodnymi, nazywane fontannami, chociaż ich cech nie posiadają -  zdroje przy ulicy Piotrkowskiej. Autorami rzeźb są Magdalena Walczak i Marcin Mielczarek, a koncepcję architektoniczną opracował Krzysztof  Wardecki. 
Wykonawcą projektu jest Zakład Wodociągów i Kanalizacji w Łodzi.

Ulica  Piotrkowska 143. Fontanna (zdrój) powstała w 2009 roku (drobna forma architektoniczna z akcentem wodnym).

Róg ulicy Piotrkowskiej i pasażu im. Leona Schillera. Fontanna (zdrój) powstał w 2009 roku (drobna forma architektoniczna z akcentem wodnym).

Róg ulicy Piotrkowskiej i pasażu im. A. Rubinsteina. Fontanna (zdrój) powstała w 2009 roku (forma architektoniczna z akcentem wodnym).

Ulica Piotrkowska 30/32 przy ulicy Jaracza. Fontanna powstała w 2009 roku. Drobna forma architektoniczna z akcentem wodnym (zdrój).

Na zakończenie - fontanny już nie istniejące:

W parku Helenowskim, zbudowana ok. 1882 roku, pierwotny właściciel Karol Anstadt (fontanna kaskadowa).

W parku Helenowskim, zbudowana ok. 1882 roku, pierwotny właściciel Karol Anstadt (fontanna klasyczna z niecką wodną).

W parku Helenowskim, zbudowana ok. 1882 roku, pierwotny właściciel Karol Anstadt (fontanna pływająca,).

W parku Źródliska II, zbudowana ok. 1884 roku, pierwotny właściciel Karol Wilhelm Scheibler (fontanna klasyczna z niecką wodną,).

W parku im. Jana Kilińskiego, zbudowana w latach 80. XIX wieku (fontanna klasyczna z niecką wodną).

Przed rezydencją Finstera, ulica Dowborczyków 28, zbudowana w latach 80. XIX wieku, pierwotny właściciel Ludwik Grohmann (fontanna klasyczna z niecką wodną).

Przed rezydencją Ludwika Meyera, ulica Moniuszki 6/7, zbudowana w drugiej połowie lat 80. XIX wieku (fontanna klasyczna z niecką wodną).

Przed szpitalem im. dr. S. Sterlinga (dawny szpital żydowski fundacji Leony i Izraela Poznańskich), ulica Sterlinga 1/3, fontanna zbudowana w drugiej połowie lat 80. XIX wieku, prawdopodobnie fontanna klasyczna z niecką wodną.

Przed pałacem Juliusza Heinzla w parku Julianowskim, zbudowana w  latach  90. XIX wieku, fontanna klasyczna z niecką wodną. Nie istnieje także pałac, zbombardowany przez Niemców w 1939 roku, rozebrany w 1942.

Przed pałacem  Juliusza Heinzla, ulica Okólna 166, zbudowana w latach 90. XIX wieku (fontanna klasyczna z niecką wodną).

Przed pałacem Karola i Scheiblerów, w parku Źródliska II (fontanna klasyczna z niecką wodną). 

W ogrodzie przy pałacu Poznańskich, ulica Ogrodowa 15 (powstała  ok. 1902 roku, fontanna klasyczna z niecką wodną).

W pałacu Karola Poznańskiego, ulica Gdańska 32. Powstała na  początku XX wieku (fontanna przyścienna).

Przed rezydencją Steinertów, ulica Piotrkowska 274. Powstała ok. 1910 roku (klasyczna z niecką wodną).

W parku Źródliska I. Powstała w latach 50. XX wieku ( fontanna pływająca).

W parku im. Adama Mickiewicza. Powstała w latach 50. XX wieku (fontanna pływająca).

W parku im. S. Staszica. Powstała w 1956 roku (fontanna pływająca). 

Fontanna przy Łódzkim Domu Kultury, ulica Traugutta 18. Powstała w 1968 roku (klasyczna z niecką wodną).

Przy dawnym Dworcu Fabrycznym, pl. B. Sałacińskiego. Powstała w latach 60./70. XX wieku (fontanna klasyczna z niecką wodną).

Fontanna u zbiegu ulicy Rydzowej 24 i Rojnej 41. Powstała w latach 70. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna przy ulicy Tymienieckiego 58. Powstała w latach 70./80. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).

Fontanna u zbiegu ulic Żubardzkiej i Inowrocławskiej. Powstała w latach 80. XX wieku (klasyczna z niecką wodną).


Notka powstała na podstawie pracy magisterskiej i badań przeprowadzonych przez Aleksandrę Suwart (2013) pt. „Fontanny Łodzi – historia i znaczenie w życiu miasta”, napisanej pod kierunkiem dra Adama Bartnika w KHiGW UŁ.


dr Adam Bartnik, mgr Aleksandra Suwart. Uniwersytet Łódzki, Instytut Nauk o Ziemi, Katedra Hydrologii i Gospodarki wodnej http://hydro.geo.uni.lodz.pl

oraz źródeł:
BIEŻANOWSKI W. Z dziejów kanalizacji i wodociągów łódzkich.
Fontanny dla Łodzi – folder promocyjno-informacyjny, 2007, ZWiK
JANUCHTA-SZOSTAK A.Woda w miejskiej przestrzeni publicznej.
KUSIŃSKA E.Woda w założeniach architektoniczno-urbanistycznych.
NOWAK A.Parki miejskie w przestrzeni Łodzi, [w:] Łódź: wybrane zagadnienia zagospodarowania przestrzennego, T. Marszał (red.).
SZCZEPAŃSKA M. Fontanny a rekreacyjna funkcja miasta.
WILCZAK M. Fontanny dla Łodzi, „Zieleń Miejska”.

Fot. współczesne Monika Czechowicz.
Fot. fontann na osiedlu Retkinia-Północ wykonał zaprzyjaźniony z baedekerem Pan Krzysztof Wandelt.

PS: muszę przyznać, że jeszcze nigdy nie spędziłam tylu godzin przy łódzkich fontannach... 😊 Dobry pomysł na lato w mieście!

Fot. archiwalne pochodzą ze stron: