baedeker łódzki: 02/13/15

piątek, 13 lutego 2015

LITZAMNNSTADT GETTO – ULICA DREWNOWSKA 15

Pod tym adresem, przy ulicy Drewnowskiej 15 w Łodzi mieszkał Wilhelm Caspari, wybitny lekarz i specjalista chorób nowotworowych.

W roku 1941 trafił do łódzkiego getta, wraz z transportem niemieckich Żydów z Frankfurtu.

Również w gettcie pracował zawodowo.

Wilhelm Caspari urodził się 4 lutego 1872 roku we Frankfurcie n. Menem. Studiował medycynę na uniwersytetach we Fryburgu i Berlinie. Po otrzymaniu tytułu doktora medycyny (rok 1895) był asystentem w Instytucie Psychologii Zwierząt Wyższej Szkoły Rolniczej w Berlinie. Habilitował się z fizjologii żywienia. W 1908 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a następnie (1920) stanowisko kierownika oddziału badania raka w Państwowym Instytucie Terapii Doświadczalnej we Frankfurcie n. Menem. Opublikował liczne prace dotyczące badań z zakresu klimatologii biologicznej i onkologii. Skoncentrował się wówczas na badaniu przyczyn choroby nowotworowej i jej leczeniu. Światowy sukces wyników jego prac sprawił, że został zaproszony do ośrodka badawczego w Speyrsche Klinik we Frankfurcie n. Menem, w którym pracował do 1933 roku. W roku 1930 reprezentował Niemcy na międzynarodowym kongresie lekarskim w Madrycie.

19 października 1941 roku został deportowany z transportem Żydów z Frankfurtu nad Menem do getta łódzkiego i zamieszkał przy ulicy Drewnowskiej 15, a od 10 września 1943 przy ulicy Pieprzowej 4. Natychmiast otrzymał pracę w tamtejszym szpitalu przy ulicy Łagiewnickiej. W miarę możliwości i warunków kontynuował pracę badawczą w kierowanej przez siebie pracowni histopatologicznej. Od lutego 1942 do grudnia 1943 roku wygłaszał przed zespołami medycznymi referaty na temat odżywiania w panujących w getcie warunkach.

Podczas tzw. „szpery” we wrześniu 1942 roku jego żona Gertruda została deportowana do obozu śmierci w Chełmnie n. Nerem (Kulmhof). Ponieważ wtedy zlikwidowano też szpitale w getcie (oprócz szpitala chorób zakaźnych), Caspari za wstawiennictwem Przełożonego Starszeństwa Żydów otrzymał pracę w urzędzie statystycznym. Pracował tam nad dokumentowaniem liczby zgonów i ich przyczyn oraz nad ustalaniem podziału żywności według jej kaloryczności i zawartych w niej witamin. Deportacja żony wpłynęła negatywnie na stan psychiczny prof. Caspariego. Po likwidacji przez Niemców specjalnych talonów na dodatkową żywność podupadł na zdrowiu. Osłabiony zmarł 21 stycznia 1944 roku na pogrypowe zapalenie płuc i został pochowany na cmentarzu przy ulicy Brackiej.