ŚCIANA

(fragmenty)

Krzysztof Andrzej Wojcieszek:

Urodziłem się w Łodzi 29 listopada 1958 roku. Aż do 1993 roku mieszkałem w tym mieście. Mój dom rodzinny został rozebrany, a jedynym śladem są resztki farby olejnej na ścianie kuchni, która przylegała do sąsiedniego budynku i pozostała po rozbiórce. Ścianę tę malowałem sam. O tym jest ta historia.

I

Już nie żyję… Umarłem dla miasta

Już nie żyję… Odszedłem na zawsze…

Cień pozostał przybity do ściany

zlękniony – nie dał się oderwać.

Tkanki miękkie rozdarte na tynku

przyklejone do murów liszajem

pozostały…

Nawet ślady stóp w lepkiej glinie

chcą pozostać, pozostać na zawsze…

Ale kości poddane ruchowi

przyciągają już to, co zostało

W końcu głowa, bezcenna ma głowa

Już zasypia na obcej poduszce

Wiem – nie trzeba wyjeżdżać daleko

aby poznać tą ssącą tęsknotę

Trzy dni drogi na pieszo wystarczy,

trzy dni drogi na pieszo wystarczy…

Nie udało się tego uniknąć

Jak tysiąc mych przodków przede mną

wyruszyłem do brzegu nadziei

zostawiając prywatną historię

I poznałem co znaczy tęsknota

żal prawdziwy po mojej Itace

  

XI

Co zostało z mego życia

w tej kochanej szarej Łodzi?

Tamta ściana malowana

moją ręką

co przewodzi moim myślom,

mym wspomnieniom

przywołując dawne sprawy

ściana w rozebranym domu

świadek cierpień i zabawy,

mych radości, smutków, chwały

płaty farby, co zostały

są świadectwem,

jak pieczęcie

na testamencie

że tu byłem, chłopiec mały

że wyrosłem i odszedłem

domu swego nie ustrzegłem

przed rękoma

co zabrały

każdą cegły odrobinę

tę przewinę

dobrze czuję

choć żałuję

to z nią zginę

nie wybacza emigrantom

los łaskawy

takiej sprawy,

nie wybacza

tego

los…

Przyjdzie kara?

Taki los.

I na tym dość.

Może zgnije moja kość

Gdzieś na Dołach?

Jeśli wrócić wtedy zdołam,

jeśli wrócić wtedy zdołam…

Zdołam!

29 listopada 2007 roku

Tekst wyróżniony w Konkursie Literackim im. W. Reymonta zorganizowanym przez redakcję miesięcznika „Piotrkowska 104”.

Kwiaty łódzkie. Poezja miasta.

Fot. Monika Czechowicz