baedeker łódzki: Widzewski mural: Boniek, Możejko, Pięta i Surlit.

piątek, 6 sierpnia 2021

Widzewski mural: Boniek, Możejko, Pięta i Surlit.

Niedaleko stadionu Widzewa, na ścianie bloku przy ulicy Kazimierza 9 w Łodzi, powstał mural upamiętniający zdobycie przez Widzew Łódź pierwszego mistrzostwa Polski. Mural to wspomnienie historycznego sezonu 1980/81.

Baedeker obserwował powstawanie muralu.

Na muralu, który jest reprodukcją archiwalnej fotografii zostali upamiętnieni piłkarze Widzewa w chwili triumfu na boisku. Wśród uchwyconych na zdjęciu zawodników znaleźli się Zbigniew Boniek, Andrzej Możejko, Marek Pięta i Krzysztof Surlit.

Zbigniew Boniek/ stadion w Amsterdamie, 1986.

(źródło fotografii https://pl.wikipedia.org/)

- polski piłkarz, trener, działacz piłkarski i biznesmen.

Umieszczany na liście stu najlepszych piłkarzy w historii światowej piłki nożnej według FIFA. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta, kapitan reprezentacji Polski w piłce nożnej, uczestnik trzech turniejów finałowych mistrzostw świata - Argentyna 1978, Hiszpania 1982 (3. miejsce), Meksyk 1986 (łącznie 16 meczów i 6 goli). Dwukrotny klubowy mistrz Polski w barwach Widzewa Łódź, mistrz Włoch, zdobywca Pucharu Włoch, a także między innymi Pucharu Europy (1985) i Pucharu Zdobywcy Pucharów (1984) z Juventusem, zdobywca Pucharu Włoch i medalista mistrzostw Włoch z AS Romą. Jeden z pięciu polskich piłkarzy, którzy zdobyli Puchar Europy. Laureat III miejsca w Plebiscycie Złotej Piłki w 1982 roku. Piłkarz 50 i 60-lecia tygodnika "Piłka Nożna". Jako pomocnik wybrany do jedenastki stulecia Polskiego Związku Piłki Nożnej. W 2002 roku selekcjoner reprezentacji Polski w piłce nożnej. W latach 1999-2001 wiceprezes Polskiego Związku Piłki Noznej ds. marketingu, od 26 października 2012 prezes Polskiego Związku Piłki Nożnej. Od 5 kwietnia 2017 członek Komitetu Wykonawczego UEFA. Od 2021 wiceprezydent UEFA.

"Dziennik Łódzki", rok 1982.

Marek Pięta (1954-2016)

(źródło fotografii https://widzew.com/)

- polski piłkarz i działacz piłkarski.

Po zakończeniu kariery prezes Polskiego Związku Piłkarzy, Stowarzyszenia Byłych Piłkarzy Widzewa Łódź im. Ludwika Sobolewskiego, a także członek Izby ds. Rozwiązywania Sporów Sportowych Polskiego Związku Piłki Nożnej. Karierę piłkarską rozpoczynał w Górniku Wałbrzych. W 1978 roku przeniósł się do Widzewa Łódź, w którego barwach, 31 lipca 1978, w meczu ze Stalą Mielec, zadebiutował w Ekstraklasie (ówcześnie I lidze).W sezonie 1978/79 sięgnął z Widzewem po wicemistrzostwo Polski, a w kolejnym sezonie powtórzył ten sukces. Natomiast w sezonach 1980/1981 i 1981/82 zdobywał z nim Mistrzostwo Polski. W 1982 roku Marek Pięta przeniósł się do niemieckiego Hannoveru 96. W Hannoverze występował przez dwa sezony, występując w 30 ligowych meczach tej drużyny i strzelając 5 bramek. W 1984 roku w barwach Hannoveru 96 Marek Pięta zakończył karierę piłkarską. Po zakończeniu kariery pozostał aktywny w środowisku piłkarskim. Współtworzył, a następnie był prezesem Stowarzyszenia Byłych Piłkarzy Widzewa Łódź, był inicjatorem powstania Polskiego Związku Piłkarzy - zrzeszonej w FIFPro, jedynej organizacji chroniącej praw i interesów pracowniczych piłkarzy w Polsce, uznawanej przez PZPN. Od czasu powstania Polskiego Związku Piłkarzy, tj, 28 lutego 1997 roku, był jego prezesem. Zasiadał także w Izbie ds. Rozwiązywania Sporów Sportowych przy PZPN. W 2015 roku był jednym z inicjatorów reaktywacji Widzewa Łódź, który ogłosił upadłość z powodu kłopotów finansowych. Dzięki m.in. jego staraniom Widzew już jako nowy podmiot, odrodził się i rozpoczął występy na 5 szczeblu rozgrywkowym. Marek Pięta zmarł 11 listopada 2016 roku w wieku 62 lat, na skutek choroby nowotworowej, do ostatnich chwil pozostając aktywnym zawodowo.

Krzysztof Surlit (1955-2007)

(źródło fotografii https://stadionowioprawcy.net/)

– polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika.

Zawodnik m.in. Widzewa Łódź, Zawiszy Bydgoszcz, Nîmes Olympique i US Dunkerque. Młodzieżowy reprezentant Polski do 21 lat. Swoją karierę związał z Widzewem Łódź. Rozegrał w jego barwach 151 meczów, strzelił 30 goli. Do największych jego sukcesów zaliczyć można gole strzelone Manchesterowi United i Juventusowi w półfinale Pucharu Europy. Surlit został zgłoszony do kadry na mistrzostwa świata w piłce nożnej 1978, jednak nie pojechał do Argentyny. W 1983 wyjechał do Francji, grając dla zespołów Nîmes Olympique i US Dunkerque.

Jego specjalnością były wykonywane ze znacznej odległości rzuty wolne, z których zdobył większość strzelonych przez siebie bramek (swoimi kopnięciami wprawiał piłki w tak dużą prędkość, że jeśli trafiał w światło bramki, istniało małe prawdopodobieństwo obronienia strzałów przez bramkarzy). Po zakończeniu kariery piłkarskiej próbował swoich sił jako sędzia oraz trener piłkarski.

Ostatni mecz w swoim życiu rozgrywał 23 września 2007 w Szczecinie, występując w pokazowej potyczce i broniąc barw zespołu Gwiazd Polskiej Piłki Nożnej, grającej przeciw drużynie oldboyów miejscowej Pogoni. Zasłabł na boisku, po czym przewieziono go do szpitala, jednak próby reanimacji nie powiodły się. Spoczął na katolickiej części cmentarza na Zarzewie w Łodzi.

"Dziennik Popularny", rok 1978.

Andrzej Możejko (1949-2021)

(źródło fotografii https://sport.interia.pl/)

– polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy. Karierę piłkarską rozpoczynał w Łódzkim Klubie Sportowym. W 1969 rozpoczął zasadniczą służbę wojskową w szeregach Marynarki Wojennej. Dzięki dobrym występom w meczach pomiędzy jednostkami trafił do występującej w trzeciej lidze Floty Gdynia. W 1971 został piłkarzem trzecioligowego wówczas Widzewa łódź. Pierwszy kontakt z Możejką, trener Leszek Jezierski i kierownik drużyny Widzewa, Stefan Wroński nawiązali po meczu sparingowym łódzkiej drużyny z Flotą Gdynia, który odbywał się w Jeleniej Górze. Mimo tego, że Możejko podpisał już wcześniej kontrakt wstępny z Wisłą Tczew, ostatecznie trafił do Łodzi. Z klubem przeszedł drogę z trzeciej do pierwszej ligi, a także z sukcesami występował w europejskich pucharach, tworząc jedną z najlepszych drużyn w historii Widzewa Łódź, nazywaną ''Wielkim Widzewem'', która eliminowała z rozgrywek europejskich ówczesnych potentatów, m.in. Manchester City, Manchester United czy Juventus. 7 marca 1976 w wygranych przez Widzew 3:0 derbach Łodzi Możejko zdobył swoją pierwszą bramkę w I lidze, pokonując w 2'ej minucie gry Jana Tomaszewskiego. W 1981 i 1982 roku zdobywał z klubem mistrzostwo Polski, w 1977, 1979 i 1980 sięgał z nim po srebrne medale mistrzostw Polski. W łódzkiej drużynie spędził 11 sezonów. Wystąpił w ponad 300 oficjalnych meczach Widzewa.

"Dziennik Łódzki", rok 1985.

Możejko rozegrał 183 spotkania w najwyższej klasie rozgrywkowej strzelając 6 goli, 81 w drugiej lidze, 17 w Pucharze Polski, 5 (2 gole) w Puvhare Ligi, 2 w Pucharze Europy Mistrzów Klubowych, 10 w Pucharze UEFA, a także 5 w rozgrywkach Pucharu Intertoto i nieokreśloną w kronikach liczbę meczów w trzeciej lidze. Z dorobkiem 183 występów w I lidze, zajmuje wraz z Krzysztofem Kamińskim 7. miejsce w klasyfikacji wszech czasów Widzewa Łódź. W 1982 wyjechał za granicę podpisując kontrakt z fińskim klubem Kokkolan Palloveikot, skąd w 1983 przeniósł się do innej fińskiej drużyny, Rauman Pallo. Do Polski powrócił w 1985 i na stałe osiadł w Łodzi. W latach 1985–1986 występował w drugoligowym Starcie Łódź. W ligowym meczu z Polonią Bytom doznał złamania nogi w sześciu miejscach i rozszczepienia więzadła. Karierę zakończył w 1987 roku jako zawodnik Kolejarza Łódź. W środowisku piłkarskim nosił pseudonim ''Johnny''. Występował jako lewy obrońca i przez wielu uważany był za jednego z najlepszych polskich piłkarzy na tej pozycji lat 70. i 80. XX wieku. Uchodził za szybkiego, przebojowego zawodnika, a przy tym ulubieńca publiczności, cenionego za determinację i zaangażowanie podczas meczów. Największym atutem i cechą, która wyróżniała tego piłkarza była szybkość. Charakterystycznym dla niego zachowaniem było stawanie na piłce w trakcie gry, czym doprowadzał do irytacji rywali.

"Odgłosy", rok 1983.

Niestety trzech ostatnich sportowców, którzy zostali uwiecznieni na muralu już nie żyje. Andrzej Możejko zmarł w maju tego roku. Mural upamiętnia także ich.

"Dziennik Łódzki", rok 1981.

Widzew świętował niedawno jubileusz 40-lecia wywalczenia tytułu. To ostatni z etapów święta. Wcześniej klub na jednej z trybun stadionu umieścił zdjęcia sprzed lat i gościł na jednym z meczów mistrzowską drużynę.

Fot. baedeker łódzki

"Dziennik Łódzki", rok 1985.

Mural stworzył Maciej Bielewicz z firmy namalujemyto.pl. – Łódź jest miastem kamienic, ale również murali. Cieszę się, że udało się ten projekt zrealizować i zakończyć obchody 40-lecia tak, jak sobie zaplanowaliśmy. Dla mnie ważne było to, by uhonorować bohaterów tego historycznego sezonu, ale również stworzyć coś dla tych, którzy tego tytułu nie pamiętają. Mam nadzieję, że mural będzie służył przez lata– mówił Michał Rydz, wiceprezes Widzewa.

Mural powstał dzięki współpracy klubu ze Wspólnotą Mieszkaniową ul. Kazimierza 9, zarządem Widzewskiego TBS oraz rodzinami i bliskimi piłkarzy, którzy zostali na nim uwiecznieni.

- Widzew Łódź zwrócił się do nas z pytaniem o możliwość stworzenia takiego malunku i mając na uwadze, że to nasz klub, wywodzący się z naszego osiedla, to wyraziliśmy jako zarząd zgodę i efekty mamy na ścianie

- mówił Arkadiusz Pruski, radny osiedla Stary Widzew.

Mural namalowany na ścianie bloku na Widzewie, niedaleko stadionu. Przedstawia Zbigniewa Bońka cieszącego się z gola i zbierającego gratulacje od kolegów z zespołu.

"Dziennik Łódzki", rok 1981.

Wielki Widzew

(źródło fotografii https://www.widzewtomy.net/)

Widzew Łódź – polski klub piłkarski. 4-krotny mistrz Polski, 7-krotny wicemistrz Polski, zdobywca Pucharu Polski, Superpucharu Polski, wicemistrz Polski Juniorów starszych, mistrz Polski klubów robotniczych, 2-krotny zwycięzca grup Pucharu Intertoto, półfinalista Pucharu Europy Mistrzów Klubowych, uczestnik fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA, fazy pucharowej Pucharu UEFA i Pucharu Zdobywców Pucharów. Jest najbardziej utytułowanym łódzkim klubem piłkarskim, zajmuje 9. miejsce w tabeli wszech czasów ekstraklasy. Kontynuator tradycji sportowych założonego w 1910 roku TMRF Widzew. Dawniej klub działał jako wielosekcyjny prowadząc oprócz piłki nożnej między innymi sekcje koszykówki oraz boksu, które działają obecnie jako odrębne stowarzyszenia.

W dniu 25 listopada 2010 roku za wybitne zasługi sportowe, osiągnięte na przestrzeni lat klub ten został odznaczony Diamentową Odznaką PZPN.

W 2015 roku z powodu kłopotów finansowych spółka RTS Widzew Łódź SA upadła, a na jej miejsce powołano nowy podmiot – Stowarzyszenie Reaktywacja Tradycji Sportowych Widzew Łódź, który w sezonie 2015/16 wystartował w rozgrywkach IV Ligi. W 2017 roku stowarzyszenie przekształciło się w spółkę akcyjną o nazwie: Widzew Łódź Spółka Akcyjna. W 2020, po pięciu latach, drużyna powróciła na zaplecze Ekstraklasy.

Wielka data w historii polskiej piłki. 16 marca 1983 roku Widzew wyeliminował przeżywający najlepszą erę w swojej historii Liverpool. Piłkarze Widzewa po meczu na Anfield (Fot. PAP/CAF/Andrzej Zbraniecki)