WŁADYSŁAW KRÓL – piłkarz i hokeista, ulubieniec łódzkich kibiców.

31 stycznia 2016 roku dzięki inicjatywie wychowanków Władysława Króla, legendarnego zawodnika i trenera Łódzkiego Klubu Sportowego, odsłonięto tablicę na domu, w którym mieszkał najsłynniejszy z ełkaesiaków, przy ulicy Kopernika 61.
28 stycznia 2016 roku minęła 25. rocznica śmierci łódzkiego sportowca i trenera.

Władysław Król (1907-1991) – polski sportowiec, reprezentant Polski w piłce nożnej i hokeju na lodzie, trener piłkarski i hokeja, działacz sportowy i wychowawca.

Urodzony 30 października 1907 w Kijanach koło Nałęczowa w robotniczej rodzinie Szczepana i Rozalii Tarka, po ukończeniu miejscowej szkoły powszechnej uczęszczał do Szkoły Rzemiosł w Lublinie, gdzie uzyskał uprawnienia mechanika (1926). W tym zawodzie pracował kolejno w: Lubelskiej Wytwórni Samolotów, a po przeniesieniu się do Łodzi w1928 roku,  w Fabryce Maszyn Włókienniczych Müllera i Seidla, a następnie (1931-1946) w Elektrowni Łódzkiej S.A. (jako mechanik brygadzista).

Po pierwszych sportowych wprawkach w Nałęczowie, rozpoczął zawodnicze życie w lubelskim Wojskowym Klubie Sportowym w 1921 roku, najpierw w piłkarskim zespole juniorów (mimo, iż jako uczeń objęty był zakazem gry w drużynach klubowych), a potem, od 1924 roku - seniorów.

Za namową piłkarza ŁKS Antoniego Kowalskiego dalsze jego losy związane były z Łodzią i Łódzkim Klubem Sportowym (debiut w I zespole 14 marca 1928).

Mecz piłki nożnej Polska - Jugosławia na Stadionie Wojska Polskiego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Drużyna Polski w składzie: Spirydion Albański (w czarnej koszulce), Jan Pająk (stoi 6. z prawej), kapitan reprezentacji Jerzy Bułanow (klęczy 2. z lewej), Józef Kotlarczyk (stoi 2. z lewej), Jan Kotlarczyk (stoi 4. z lewej), Aleksander Mysiak (stoi 3. z lewej), Edmund Majowski, Artur Woźniak (klęczy 2. z prawej), Józef Nawrot (stoi 7. z lewej), Gerard Wodarz (stoi 1. z lewej), Władysław Król, Józef Ciszewski oraz trener Józef Kałuża (stoi 2. z prawej). Warszawa, rok 1933.

Mecz ŁKS Łódź - Wisła Kraków - Władysław Król przy piłce. Łódź. lipiec 1935 roku. 

Wkrótce Król staje się ulubieńcem kibiców i najlepszym strzelcem w historii klubu (96 bramek w I lidze). W 1932 został wicekrólem strzelców polskiej I ligi, ustępując jedynie Kajetanowi Kryszkiewiczowi.

W okresie międzywojennym rozegrał ponad 500 meczów w barwach ŁKS (wliczając spotkania towarzyskie), w których zdobył 295 goli.

Mecz piłki nożnej Polska - Czechosłowacja na Stadionie Legii w Warszawie. Drużyna Polski: bramkarz Spirydion Albański (stoi 4. z prawej), Jan Kotlarczyk (stoi 2. z lewej), Józef Kotlarczyk (stoi 2. z prawej), Władysław Król (stoi 5. z prawej), Michał Matyas (stoi 3. z prawej), Henryk Martyna (stoi 1. z lewej), Aleksander Mysiak (stoi 3. z lewej), Józef Nawrot (stoi 1. z prawej), Karol Pazurek (kuca 1. z lewej), Edmund Majowski, kapitan Jerzy Bułanow (stoi 4. z lewej). Warszawa, 15 października 1933 roku.

Władysław Król po 300 meczu w barwach ŁKS. Łódź, 20 września 1936 roku.

W piłkarskiej reprezentacji Polski wystąpił w czterech meczach, zdobywając dwie bramki.

Mecz piłki nożnej Polska – Dania na Stadionie Wojska Polskiego im. Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Piłkarze polskiej reprezentacji przed meczem. Widoczni m.in.: Józef Kotlarczyk (1. z lewej), bramkarz Adolf Krzyk (2. z lewej), Władysław Szczepaniak, Antoni Gałecki, Erwin Nytz, Ryszard Piec, Jerzy Piec, Michał Matyas, Longin Pawłowski, Władysław Król, Ernest Wilimowski (5. z prawej). Warszawa, rok 1937.

"Głos Poranny", rok 1938.

Władysław Król brał między innymi udział w eliminacjach do Mistrzostw Świata w 1934 roku. Był desygnowany na Igrzyska w Helsinkach, które miały odbyć się w 1940 roku.

Przez całą karierę zawodniczą związany z ŁKS Łódź.

Mecz piłki nożnej Warszawa - reprezentacja Polski. Fragment meczu. Od lewej widoczni m.in.: Kazimierz Rusin, Marian Schaller i Władysław Król w walce o piłkę. Warszawa, kwiecień 1934 roku.

Okazało się jednak, że największą pasją jego sportowego życia był hokej na lodzie. Zainteresował się nim zawodniczo zimą 1929/1930 z chwilą powstania sekcji ŁKS.

Był organizatorem, trenerem zespołu i jak się okazało, jedynym łódzkim hokeistą okresu międzywojennego, który awansował do drużyny narodowej (debiut w Krynicy 26 lutego 1934), w której rozegrał (1934-1939) 19 spotkań i zdobył 3 bramki (ostatni mecz hokejowy grał w lidze 5 lutego 1950 z Górnikiem Janów).

Reprezentacja Warszawy na mecz z SC Brandenburg w Katowicach – trzeci od prawej Władysław Król. Grudzień 1934.

Król wystąpił m.in. w międzynarodowych turniejach w Krynicy, Szwajcarii, mistrzostwach świata w Pradze (1938) i IO. Obok piłki nożnej i hokeja - grał także w tenisa. Przez wiele lat (1931-1938) był w klubie niedościgniony, ale tylko raz (1938) zdobył w singlu tytuł mistrza Łodzi.

Mistrzostwa świata w hokeju na lodzie w Pradze. Fragment meczu hokeja na lodzie Polska - Litwa. Widoczni m.in.: Mieczysław Burda i Władysław Król. Praga, luty 1938 roku.

Władysław Król wielokrotnie reprezentował Polskę w hokeju na lodzie. W drużynie hokejowej grał od chwili jej powstania w 1929 roku do 1951. Wystąpił m.in. w turnieju hokeja na lodzie podczas Igrzysk Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen 1936 oraz na mistrzostwach świata w Pradze w roku 1938.

Grupa polskich hokeistów przed hotelem podczas Zimowych Igrzysk Olimpijskich w Garmisch-Partenkirchen. Widoczni m.in.: Mieczysław Kasprzycki, Adam „Roch” Kowalski, Władysław Król, Władysław Lemiszko, Witalis Ludwiczak, Czesław Marchewczyk, Henryk Przeździecki, Kazimierz Sokołowski, Józef Stogowski, Roman Stupnicki, Andrzej Wołkowski, Edward Zieliński. Garmisch-Partenkirchen, luty 1936 roku.

Polscy hokeiści na chwilę przed meczem hokeja na lodzie z H. C. Davos. Widoczni m.in.: Andrzej Wołkowski i Józef Stogowski, Witalis Ludwiczak, Władysław Król, Mieczysław Burda. Davos, styczeń 1938.

Mistrzostwa świata w hokeju na lodzie w Pradze w lutym 1938 roku. Reprezentacja Polski w hokeju na lodzie. Stoją od lewej: Adam Kowalski, Mieczysław Burda, Czesław Marchewczyk, Józef Stogowski, Zbigniew Kasprzak, Witalis Ludwiczak, Edward Zieliński, Władysław Król, Andrzej Wołkowski.

Pracę szkoleniowo-trenerską Król rozpoczął od hokeja (1931) doskonaląc swoje umiejętności poprzez wiele kursów przed i po II wojnie światowej. W czasie opieki nad hokeistami ŁKS (1931-1962) wyszkolił wielu świetnych zawodników, a wśród nich olimpijczyków: K. Birulę-Białynickiego, W. Kosyla, J. Potza.

Obóz treningowy hokeistów w Katowicach. Grupa hokeistów na lodowisku. Stoją od lewej: Staniszewski, Andrzej Wołkowski, Edward Zieliński, Kazimierz Materski, Czesław Marchewczyk, Jan Maciejko, Adam Kowalski, Władysław Król, Witalis Ludwiczak, Kazimierz Sokołowski , Franciszek Głowacki, Sokołowski. Rok 1935.

"Głos Poranny", rok 1938.

Hokeistów w Łódzkim Klubie Sportowym Król trenował od początku powstania tej dyscypliny w klubie. Największe sukcesy to: wicemistrzostwo Polski w 1946 roku oraz brązowy medal wywalczony rok później. W 1953 roku wraz z juniorami ŁKS Łódź sięgnął po mistrzostwo Polski.

Od 1946 roku po uzyskaniu uprawnień instruktorskich prowadził treningi zespołów piłkarskich.

"Express Ilustrowany", rok 1949.

Prowadził m.in. drużynę Widzewa Łódź w rozgrywkach II ligi w latach 1950–1951, by później objąć drużynę ŁKS Łódź  i poprowadzić ją do największych sukcesów w historii klubu. W 1957 klub pod jego wodzą zdobył Puchar Polski, a w 1958 pierwsze w historii Łodzi Mistrzostwo Polski. (słynni "rycerze wiosny").

W latach 1949–1950 był trenerem kadry narodowej.

Ukoronowaniem wieloletniej pracy szkoleniowej z młodzieżą piłkarską był tytuł mistrza Polski juniorów, który zdobył ŁKS (1962) pod wodzą swojego zasłużonego piłkarza, hokeisty i szkoleniowca.

Władysław Król był trenerem i wychowawcą wielu łódzkich sportowców. Był również aktywnym działaczem społecznym Łódzkiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej, a także w Łódzkim Klubie Olimpijczyka oraz w Radzie Programowej Muzeum Sportu i Turystyki w Łodzi. W 1978 roku został jednym z laureatów konkursu Fair-Play, organizowanego przez Polski Komitet Olimpijski i redakcję „Sztandaru Młodych”. Został także doceniony przez łodzian, jako jedna z najważniejszych postaci w historii miasta, w konkursie „I ty możesz przejść do historii”.

Odznaczony m.in. Krzyżami: Oficerskim (1979) i Kawalerskim (1972) OOP.

Zmarł w Łodzi 29 stycznia 1991 roku,  pochowany został na Starym Cmentarzu przy ulicy Ogrodowej.

źródła:

http://www.lodz.sport.pl/

http://www.olimpijski.pl/

http://web.archive.org/

źródła fot. archiwalnych:

Narodowe Archiwum  Cyfrowe

http://naszglospoznanski.pl/

http://lksfans.pl/

Fot. współczesne Monika Czechowicz