Każde miasto posiada swoich bohaterów. Mistrzów w swoim fachu stanowiących jego wizytówkę, pozwalającą na proste skojarzenie nazwiska z miejscem tworzenia. Także z Łodzią związane są wielkie sławy polskiej kultury i nauki. Oczywiście listę najsłynniejszych łodzian rozpoczyna Julian Tuwim, jeden z największych polskich poetów okresu dwudziestolecia międzywojennego, twórca znakomitych wierszy zarówno dla dorosłych jak i dla dzieci. Pomimo, iż większość swojego życia spędził w Warszawie to jednak tu się urodził (w 1894 roku), spędził dzieciństwo i lata szkolne i do końca życia Łódź uznawał za miasto ojczyste, o czym zresztą żartobliwie pisał w wierszu Łódź:
(...)Gdy w Polsce będzie pomników mych
Więcej niż grzybów po deszczu,
I w każdym mieście zacznie się krzyk:
"Ja Ciebie wydałem, wieszczu!"-
Niechaj potomni przestaną snuć
Domysły "w sprawie Tuwima",
Bo sam oświadczam: mój gród - to Łódź,
To moja kolebka rodzima!
Więcej niż grzybów po deszczu,
I w każdym mieście zacznie się krzyk:
"Ja Ciebie wydałem, wieszczu!"-
Niechaj potomni przestaną snuć
Domysły "w sprawie Tuwima",
Bo sam oświadczam: mój gród - to Łódź,
To moja kolebka rodzima!
Tak więc Tuwim zawsze powracał
myślami do Łodzi i tu też powstawały jego pierwsze utwory poetyckie zawarte w wydanym
już w Warszawie w 1918 roku tomiku wierszy „Czyhanie
na Boga” oraz wydanym w 1920 roku „Tańczącym
Sokratesie”.
Kamienica przy ulicy Kilińskiego 46. W latach młodości Juliana Tuwima była to ulica Widzewska 44. To tutaj, w dwupokojowym mieszkaniu z kuchnią 13 września 1894 roku przyszedł na świat.
W latach 1916-1918 studiował prawo i filozofię w Warszawie. W tym też czasie rozpoczął współpracę z pismami i kabaretami między innymi "Pikador", "Qui Pro Quo", "Skamander", "Wiadomości Literackie", "Cyrulik Warszawski".
W okresie II wojny światowej przebywał na emigracji w
Rumunii, Francji, Portugalii, Brazylii, skąd w 1942 roku przybył do Nowego
Jorku. Tam też powstał jego poemat "Kwiaty
polskie", w którym nawiązuje do czasów dzieciństwa spędzonych w Łodzi.
W czerwcu 1946 roku Tuwim powrócił do kraju.
W latach 1947-1950 był kierownikiem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi. Poetę dwukrotnie wyróżniono Nagrodą Literacką miasta Łodzi (1928 i 1949 roku), doktoratem honoris causa w 1949 roku nadanym mu przez Uniwersytet Łódzki, Nagrodą Pen Clubu za przekład Puszkina (1935) oraz nagrodą państwową (rok 1951).
W latach 1916-1918 studiował prawo i filozofię w Warszawie. W tym też czasie rozpoczął współpracę z pismami i kabaretami między innymi "Pikador", "Qui Pro Quo", "Skamander", "Wiadomości Literackie", "Cyrulik Warszawski".
"Głos Poranny", rok 1933.
W latach 1947-1950 był kierownikiem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi. Poetę dwukrotnie wyróżniono Nagrodą Literacką miasta Łodzi (1928 i 1949 roku), doktoratem honoris causa w 1949 roku nadanym mu przez Uniwersytet Łódzki, Nagrodą Pen Clubu za przekład Puszkina (1935) oraz nagrodą państwową (rok 1951).
Dziś poeta ma swoją ulicę i
oczywiście pomnik - „Ławeczkę”, przy ulicy Piotrkowskiej 104. Tam też zmęczony
przechodzień może obok niego usiąść i podumać nad czasem minionym, gdy poezja
była jedna z głównych „rozrywek” społeczeństwa. Ponadto Tuwimowi poświęcona
jest jedna ze stałych wystaw w muzeum Historii
Miasta Łodzi w Pałacu Poznańskiego.
Wystawa w Muzeum Miasta Łodzi.
Od
2013 roku na bocznej ścianie bramy prowadzącej do kamienicy umieszczono z
inicjatywy Uniwersytetu Łódzkiego tablicę pamiątkową z wizerunkiem Juliana
Tuwima.
źródła:
Ryszard Bonisławski. Łódź Juliana Tuwima. Łódzkie korzenie poety.
Janusz Stradecki. Julian Tuwim. Biografia.
Fot. archiwalne ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz