Plastuś
został ulepiony przez pierwszoklasistkę Tosię i zamieszkał w oryginalnym domku,
czyli piórniku. Plastuś jest cały z plasteliny, ma charakterystyczne, wielkie
uszy i zielone – także plastelinowe – spodenki. W swoim domku Plastuś nie
mieszka sam, tylko z piórnikowymi sąsiadami: Ołówkiem, Gumką Myszką,
Stalówkami, Piórem, Scyzorykiem, Linijką i Kredkami. I właśnie wraz z Tosią i
swoimi przyjaciółmi zza drewnianych ścian Plastuś przeżywa najróżniejsze
przygody w szkole i w domu.
Powieść
„Plastusiowy Pamiętnik” napisała Maria Kownacka w 1936 roku, ale pierwszy raz
czytelnicy mogli poznać przygody Plastusia już w 1931 roku w czasopiśmie dla
dzieci „Płomyczek”.
"Plastusiowy Pamiętnik", wydanie z 1950 roku.
W 1957 roku światło dzienne ujrzały kolejne przygody plastelinowego ludzika w książce „Przygody Plastusia”, w której to Plastuś wyjeżdża na wieś, a także odwiedza kuzynkę Tosi – Hanię. Powstały także inne kontynuacje: „Za żywopłotem”, „Plastusiowo”, „Plastusiowa farma” oraz „Misio i Plastuś”.
Maria Kownacka i... Plastuś.
Maria
Kownacka urodziła się 11 września 1894 roku w Słupie, w
powiecie gostynińskim. Do ósmego roku życia miała wyjątkowo pogodne i
szczęśliwe dzieciństwo, nagła śmierć matki tragicznie zaważyła na dalszych jej
losach. Już od 1912 roku prowadziła we wsi Dębowa
Góra (powiat kutnowski) tajne nauczanie dzieci.
W latach 1914-1915, a następnie 1918-1919 pracowała w szkole, którą sama założyła w majątku Krzywda ( powiat łukowski). Prowadziła jednocześnie przedszkole, szkołę i kursy dla dorosłych analfabetów. Robiła to samodzielnie, zupełnie bezpłatnie, mając zapewnione utrzymanie w domu siostry, żony właściciela majątku Krzywda.
W latach 1914-1915, a następnie 1918-1919 pracowała w szkole, którą sama założyła w majątku Krzywda ( powiat łukowski). Prowadziła jednocześnie przedszkole, szkołę i kursy dla dorosłych analfabetów. Robiła to samodzielnie, zupełnie bezpłatnie, mając zapewnione utrzymanie w domu siostry, żony właściciela majątku Krzywda.
Lata
od sierpnia 1915 roku do czerwca 1918 roku spędziła, wysiedlona, w Mińsku
Białoruskim, gdzie znów z zapałem pracowała społecznie. Po powrocie do Krzywdy
w czerwcu 1918 roku, witana przez ludzi ze spontaniczną radością, oddała się
znowu z całym entuzjazmem pracy w swojej biednej szkole – w izbie czworakiej,
bez pieca i bez podłogi.
Właśnie
wtedy powstały Jej pierwsze utwory pisane z myślą o pozbawionych książek
chłopskich dzieciach. Zadebiutowała w 1919 roku na łamach „Płomyczka” i
Płomyka”, a następnie współpracowała z licznymi czasopismami dziecięcymi. Z
powodu choroby krtani Maria Kownacka rozstała się z zawodem nauczycielki.
Przeniosła się Warszawy, gdzie rozpoczęła pracę w Bibliotece Ministerstwa
Reform Rolnych. Tu ukończyła kursy bibliotekarskie; włączyła się w wir pracy
twórczej i działalności Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. W 1928 roku
współorganizowała teatr „Baj”.
Utwory
książkowe Marii Kownackiej zaczęły się ukazywać w latach trzydziestych:
„Bajowe bajeczki i świerszczykowe skrzypeczki, czyli o straszliwym smoku i dzielnym szewczyku, prześlicznej królewnie i królu Gwoździku” (1935)
„Deszczyk
pada słonko świeci” (1935)
„Plastusiowy
pamiętnik” (1936)
„Kukuryku
na ręczniku” (1936)
„O
Jaśku co się z Rokitą założył” (1937)
„Cztery
mile za piec” (1937)
„Miała
babuleńka kozła rogatego” (1939)
„Proszę,
przepraszam, dziękuję” (1939)
Podczas
okupacji Maria Kownacka przebywała na wsi, gdzie prowadziła tajne nauczanie. Do
stolicy powróciła w 1944 roku. W czasie Powstania Warszawskiego była
współredaktorką czasopism dla dzieci „Jawnutka” i „Dziennik
Dziecięcy”. Po wojnie zajmowała się wyłącznie twórczością literacką.
Współpracowała ze scenami lalkowymi, placówkami oświatowo–wychowawczymi,
zajmowała się również działalnością społeczną i publicystyczną. Wielkim
powodzeniem cieszył się teatrzyk „Supełka i Węzełka” wymyślony przez
Marię Kownacką w 1952 roku dla dzieci z sanatorium w Szklarskiej Porębie.
Spośród
licznych książek wydanych przez pisarkę po 1945 roku największe powodzenie
zyskały:
„Kajtkowe
przygody” (1948)
„Tajemnica
uskrzydlonego serca” (1948)
„Dzieci
z Leszczynowej Górki” (1952) – wspólnie z Zofią Malicką
„Rogaś
z Doliny Roztoki” (1957 )
„Szkoła
nad obłokami”(1958)
„Głos
przyrody”(1963) – wspólnie z Marią Kowalewską
„Plastusiowo” (1963)
„W
Świerszczykowie” (1965)
„Wiatrak
profesora Biedronki”(1965) – wspólnie z Janem Edmundem Kucharskim„Skarb pod
wiatrakiem”(1967) – wspólnie z Janem Edmundem Kucharskim
„Wesołe
przedszkole”(1969)
„Teatrzyk
Supełków” (1970)
„Cztery
mile za piec” (1970)
„Za
żywopłotem”(1971)
oraz „Co
słonko widziało” (1975 – 1978), sześcioczęściowy cykl poświęcony
kalendarzowym porom roku.
Maria Kownacka, dowód uznania odznaczona została wysokimi odznaczeniami państwowymi, w tym
Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.
Najbardziej
ceniła sobie jednak Order Uśmiechu przyznany przez dzieci w roku 1970.
Ilustratorem
pierwszych książkowych wydań „Plastusiowego Pamiętnika” był Stanisław Bobiński,
ilustrator wielu pozycji literatury dziecięcej. Na zdjęciu powyżej wydanie z roku 1948 z rysunkami Bobińskiego.
W 1980 roku na podstawie powieści Marii Kownackiej powstała, zrealizowana w łódzkim Se-ma-forze bajka o przygodach Plastusia i od razu znalazła
szerokie grono miłośników.
"Plastusiowy Pamiętnik". Źródło: YouTube.pl.
„Plastusiowy
Pamiętnik” to osiem odcinków, które emitowane były w ramach „wieczorynki”,
programu dla dzieci – na dobranoc. Główną twórczynią serialu jest Zofia Ołdak,
która napisała scenariusz, dialogi, po części stworzyła scenografię i wyreżyserowała
całą bajkę.
Głosu
Plastusiowi użyczył znany i lubiany aktor, satyryk i reżyser Andrzej Zaorski.
Pomnik
Plastusia na szlaku Łodzi Bajkowej został odsłonięty 10 października 2012 roku,
znajduje się w pobliżu Szkoły Podstawowej nr 173 i placu zabaw w Parku im.
Henryka Sienkiewicza. Metrowej wysokości Plastuś, trzyma szkolny dzwonek,
którym każdego ranka budzi swoich przyjaciół z piórnika i wita dzieci z
pobliskiej szkoły.
Autorzy:
Adam Kilian (projekt postaci) i Marcin Mielczarek (rzeźba).
Pomnik
powstał w ramach projektu „Łódź Bajkowa” i jest jedną z kilku postaci, które
już pojawiły się w naszym mieście:
-
Miś Uszatek, ul. Piotrkowska 87
-
Mały Pingwin Pik-Pok, al. Unii Lubelskiej 4
-
koty Filemon i Bonifacy, pl. Zwycięstwa 1
-
Piotruś i jego zaczarowany ołówek, ul. Traugutta 18
- Wróbelek
Ćwirek przed łódzką Palmiarnią
-
Trzy Misie, Skansen Łódzkiej Architektury Drewnianej, ul. Piotrkowska 282
-
Maurycy i Hawranek, ZOO ul. Konstantynowska 8/10
-
Ferdynand Wspaniały, al. Piłsudskiego przy ul. Sienkiewicza
źródła:
źródła
fotografii archiwalnych:
Zobacz jeszcze:
SZLAKIEM BAJKOWEJ ŁODZI - "Zaczarowany ołówek".
SZLAKIEM BAJKOWEJ ŁODZI - Maurycy i Hawranek.
Pomnik Ferdynanda Wspaniałego przed Galerią Łódzką.
WRÓBELEK ĆWIREK PRZED ŁÓDZKĄ PALMIARNIĄ
SZLAKIEM BAJKOWEJ ŁODZI - Bonifacy i Filemon.
SZLAKIEM BAJKOWEJ ŁODZI - MIŚ USZATEK
SZLAKIEM BAJKOWEJ ŁODZI - PINGWINEK PIK-POK
Fot.
Monika Czechowicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz