Pierwsze Dziesięciolecie Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych 1901-1910.

6 stycznia 1899 roku zawiązane prywatne Towarzystwo przemysłowców łódzkich otrzymało zgodę na budowę i eksploatację „wąskotorowych elektrycznych kolei dojazdowych ogólnego użytku od miasta Łodzi do miast: Zgierza i Pabianic”.

Budowa kolei odbywała się pod kontrolą Państwowego Inspektora Budowy, Radcy Kolegialnego inż. komunikacji Ławrija Millera i pod kierunkiem wybranego przez Towarzystwo i zatwierdzonego przez Ministra Komunikacji – głównego inżyniera budowy Wiesława Gerlicza.

Prace przy budowie centralnych stacji rozpoczęte zostały we wrześniu 1899 roku, powstały linie prowadzące do Zgierza, Pabianic, Konstantynowa i Aleksandrowa.

Ruch tymczasowy na liniach: pabianickiej i zgierskiej, został otwarty w styczniu 1901 roku.

W 1907 doku, do tej pory prywatne Towarzystwo zawiązało się w „Towarzystwo Akcyjne Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych”. Władze Towarzystwa stanowił Zarząd składający się z pięciu Dyrektorów Zarządu, trzech Kandydatów i trzech członków Komisji Rewizyjnej. 

W pierwszych latach byli to:

Alfred Biedermann – prezes

Henryk Grohman

Edward Herbst

Juliusz Heinzel

Karol Scheibler

Kandydaci:

Stanisław Lorentz

Teodor Meyerhoff

Wiesław Gerlicz

Komisja Rewizyjna:

August Daube

Robert Schweikert

Edward Macher

Wybudowane linie:

pierwsza: linia Łódź – Pabianice z odnogą do Rudy Pabianickiej

druga: linia Łódź – Zgierz i Łódź – Aleksandrów

trzecia: linia Łódź – Konstantynów

„Pierwsze Dziesięciolecie Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych 1901-1910”, wydanie z 1913 roku. 

Zbiory Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.