Zielona ofensywa. 20 tysięcy nowych drzew 🌳🌳🌳

W Łodzi niemal każda inwestycja to dziś również inwestycja w zieleń. Przy nowych ulicach, budynkach, placach zabaw czy innych miejscach rekreacji drzewa nie są dodatkiem, ale bardzo ważnym elementem każdego projektu. Zielona ofensywa nie zwalnia tempa - w 2025 roku w Łodzi posadzono aż 20 tysięcy nowych drzew.

Każde z tych 20 tysięcy nowych drzew będzie w stanie zatrzymać kilkadziesiąt kilogramów pyłów i innych zanieczyszczeń. W skali całego miasta są to tony brudu, które nie będą zanieczyszczać powietrza. Drzewa dają cień, obniżają temperaturę podczas upałów (ulice obsadzone zielenią są latem nawet o 8-10 st.C chłodniejsze), zatrzymują wodę po deszczu i tłumią hałas ruchliwych ulic. To też najprostszy, najtańszy i najbardziej skuteczny sposób na poprawę warunków życia w mieście. Im więcej drzew, tym miasto jest zdrowsze i bardziej odporne na zmiany klimatu.

Nowe łódzkie drzewa to gatunki dobrze znoszące miejskie warunki:

🌳 Klon zwyczajny jest odporny na zmiany temperatur i szybko rośnie, dając tak cenny cień.

🌳 Lipa drobnolistna świetnie znosi zarówno upały, jak i okresy bez deszczu, a przy okazji wspiera miejskie zapylacze.

🌳 Wiśnia "Kanzan" dodaje koloru wiosną i sprawia, że w mieście jest ładniej.

🌳 Platany, które posadzono na ulicy Piotrkowskiej, są szczególnie odporne na zanieczyszczenia, suche powietrze i nieco ograniczoną przestrzeń korzeniową.

W 2026 roku planowane jest co najmniej tyle samo nowych nasadzeń. Drzewa nadal będą pojawiać się wszędzie tam, gdzie poprawią komfort życia mieszkańców i jakość przestrzeni. Każde drzewo to mały krok w stronę zdrowszego, lepszego miasta, a systematyczne nasadzenia z roku na rok zmieniają Łódź w miejsce, w którym naprawdę chce się żyć.

"Echo", rok 1929.

"Ilustrowana Republika", rok 1929.

🌳Źródło: Łódź.pl

🌳Archiwalne wycinki prasowe pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi

🌳Fot. Monika Czechowicz

"Ilustrowana Republika", rok 1934.

🌳 Przeczytaj jeszcze:

baedeker łódzki: Ogrodnik Miasta Stefan Rogowicz i Zielona Ostoja - park jego imienia przy ulicy Wycieczkowej.

Święta po łódzku, czyli kugle i świąteczna pianola

"Rozwój", rok 1912.

"Rozwój", rok 1912.

Boże Narodzenie symbolicznie zawarte jest w obrazie drzewka - choinki, która do centralnej Polski przybyła z północnej części Niemiec. Poprzez napływ fachowców włókienników z Saksonii choinka upowszechniła się również w Łodzi.

"Rozwój", rok 1919.

"Rozwój", rok 1921.

"Rozwój", rok 1922.

"Republika", rok 1923.

"Głos Poranny", rok 1933.

W latach międzywojennych zachowywano jeszcze zwyczaj ustawiania choinki po środku świątecznego stołu. Zwykle zdobiono drzewko białymi gwiazdkami wykonanymi z pasków papieru, a szczególną dekoracją były szklane kule, bombki zwane z niemiecka "kuglami".

"Echo", rok 1928.

Z czasem główne miejsce zajęła wysoka choinka, stawiana w rogu pokoju. Dzieciom mówiono, że została przyniesiona przez aniołka, a ubierano ją w tajemnicy, ozdabiając także słodyczami.

"Panorama", dodatek niedzielny "Republiki", rok 1930.

W czasie Bożego Narodzenia w domach łódzkich tkaczy jeszcze w końcu XIX wieku popularna była też tzw. świąteczna pianola - konstrukcja z iglastych gałązek na drewnianym, półmetrowym stelażu, która przywędrowała wraz z rodzinami tkaczy z rejonu Sudetów i Śląska. Wieńczył ją drewniany wiatraczek, poruszany powietrzem ogrzewanym przez świeczki, symbolizujące światło rodzącego się życia.

źródło:

Łódź.pl 

Wycinki prasowe pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi

"Dziennik Łódzki", rok 1946.

"Dziennik Łódzki", rok 1959.

Nadeszły pierwsze choinki 🎄🎄🎄

"Dziennik Popularny", rok 1975.

Zbiory Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.

Fot. Monika Czechowicz

🎄🎄🎄

Ślizgawka ❄️❄️❄️

"Dziennik Łódzki"

Zbiory Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.

Przeczytaj w baedekerze:

Dyscypliny sportowe uprawiane w dawnej Łodzi - łyżwiarstwo i hokej na lodzie.

Łódzka Gwiazdka' 1886.

"Dziennik Łódzki", rok 1886.

Zbiory Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.

Fot. Monika Czechowicz 

Świąteczne fotonocowanie

Fot. Monika Czechowicz

W sprawie neonów 😊

"Dziennik Łódzki", rok 1886.

Zbiory Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi.

Fot. Monika Czechowicz 

Stefan Miecznikowski, „sumienie Łodzi”.

Stefan Miecznikowski stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych kapelanów środowisk opozycyjnych i NSZZ Solidarność w Łodzi.

Kronika Miasta Łodzi; 2010, [nr] 3 (51) [Urząd Miasta Łodzi] 

Fot. Stefan Stromajer

Po wprowadzeniu stanu wojennego, 13 grudnia 1981 roku, zorganizował przy kościele jezuitów Ośrodek Pomocy dla Internowanych i ich Rodzin – pomagano głównie osobom represjonowanym przez władze PRL. Ośrodek udzielał pomocy materialnej (pakiety żywnościowe, wsparcie dla rodzin), prawnej i duchowej – objął kilkaset rodzin.

Kronika Miasta Łodzi; 2010, [nr] 3 (51) [Urząd Miasta Łodzi] 

Fot. Stefan Stromajer

Ojciec Miecznikowski był też mianowany referentem duszpasterstwa w zakładach karnych i aresztach – co dawało mu możliwość opieki duchowej nad uwięzionymi działaczami opozycji.

Kronika Miasta Łodzi; 2010, [nr] 3 (51) [Urząd Miasta Łodzi]

Fot. Stefan Stromajer

W czasach opresji regularnie odprawiał msze „za Ojczyznę”, organizował spotkania dyskusyjne i duszpasterstwo twórców – dzięki temu kościół jezuitów w Łodzi stał się symbolem nadziei i oporu.

Kronika Miasta Łodzi; 2010, [nr] 3 (51) [Urząd Miasta Łodzi]

Fot. Stefan Stromajer

W 1982 roku był inicjatorem powstania Duszpasterstw Środowisk Twórczych, Ludzi Pracy, w 1984 roku Dziennikarzy, w 1985 Środowisk AK i Harcerzy, Piłsudczyków i Duszpasterstwa Trzeźwości. W 1985 roku inspirator powstania galerii sztuki w kościele oo. Jezuitów oraz pisma "Nawa św. Krzysztofa". W 1987 roku patronował seminarium poświęconemu mniejszościom narodowym.

Stefan Miecznikowski (1921-2004)

- duchowny katolicki, jezuita, kapelan łódzkiej "Solidarności".

źródło fotografii: Miecznikowski Stefan - Biogramy Encyklopedia Solidarności

Urodził się 25 sierpnia 1921 roku w Warszawie. W wieku 17 lat wstąpił do Towarzystwa Jezusowego (zakon jezuitów) i w 1940 roku rozpoczął nowicjat. Święcenia kapłańskie przyjął 16 kwietnia 1950 roku z rąk ówczesnego prymasa Stefana Wyszyńskiego.
Po studiach teologicznych pełnił różne funkcje – był między innymi magistrem nowicjatu w Kaliszu.
W 1967 roku został przydzielony do Łodzi jako duszpasterz akademicki – pracował przy kościele jezuitów przy ul. Sienkiewicza 60.

Przeczytaj w baedekerze:

Kościół pw. Najświętszego Imienia Jezus... czyli świątynia łódzkiej "Solidarności"

Dzięki wcześniejszym doświadczeniom – między innymi harcerskim – Stefan Miecznikowski był bardzo ceniony jako wychowawca i opiekun duchowy młodzieży.

"Dziennik Łódzki", rok 1990.

Po przemianach ustrojowych został honorowym członkiem łódzkiej „Solidarności”.
W 1992 roku Rada Miejska Łodzi przyznała mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Łodzi.
Zmarł 27 grudnia 2004 roku w Gdyni, pochowany został w Łodzi na Cmentarzu Katolickim na Dołach.

Grobowiec Jezuitów na łódzkim cmentarzu Doły, miejsce spoczynku Stefana Miecznikowskiego.

Przeczytaj w baedekerze:

baedeker łódzki: Łódź. Cmentarz Rzymsko-katolicki pw. św. Wincentego à Paulo

"Dziennik Łódzki", rok 1990.

W 2023 roku przy kościele Podwyższenia Świętego Krzyża w Łodzi odsłonięto jego popiersie/ pomnik – jako wyraz pamięci o jego działalności dla łodzian i miasta.

Jest patronem jednej z ulic w łódzkim Śródmieściu.

Ojciec Stefan Miecznikowski to postać, która łączy w sobie wiele ról: duchownego, wychowawcy, opiekuna, człowieka zaangażowanego społecznie i politycznie – działającego w trudnych czasach PRL-u. Jego praca na rzecz represjonowanych, internowanych i ich rodzin była realnym wsparciem. Dla wielu łodzian pozostał autorytetem moralnym i duchowym.

Źródła:

Miecznikowski Stefan - Biogramy Encyklopedia Solidarności
niedziela.pl
Jezuici.pl
kalisz.ap.gov.pl
uml.lodz.pl
wystawy.ipn.gov.pl

Kronika Miasta Łodzi; 2010, [nr] 3 (51) [Urząd Miasta Łodzi] 

Fot. Stefan Stromajer

Fot. archiwalne pochodzą ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi
oraz stron:

Miecznikowski Stefan - Biogramy Encyklopedia Solidarności

Kronika Miasta Łodzi; Urząd Miasta Łodzi. Fot. Stefan Stromajer

Fot. współczesne Monika Czechowicz