baedeker łódzki

sobota, 15 października 2016

CENTRUM KSZTAŁCENIA MIĘDZYNARODOWEGO POLITECHNIKI ŁÓDZKIEJ.

Centrum Kształcenia Międzynarodowego – jednostka międzywydziałowa Politechniki Łódzkiej organizująca kształcenie w językach obcych w ramach studiów prowadzonych przez Politechnikę Łódzką. Dyrektorem IFE od 1996 roku jest Tomasz Saryusz-Wolski.

Historia uczelni

Powstanie Politechniki nierozerwalnie łączy się z historią i rozwojem przemysłowej Łodzi, która dzięki niezwykle szybkiemu rozwojowi przemysłu włókienniczego osiągnęła w drugiej połowie XIX wieku rangę drugiego pod względem liczby ludności miasta w Polsce. Ta sytuacja wymagała wysoko wykwalifikowanych pracowników, absolwentów wyższych szkół technicznych. Rozpoczęła się długa batalia o utworzenie uczelni technicznej w Łodzi.

Pierwsze działania podjęto po upadku Powstania Styczniowego. Powstał projekt powołania w Łodzi Instytutu Politechnicznego. Sprawę prowadził dyrektor główny Komisji Rządowej Oświecenia Publicznego – Witte. Zajęcia miały się rozpocząć od 1865 roku. Na rzecz przyszłej uczelni przekazano tereny, rozstrzygnięto konkurs na budowę gmachu, wynajęto tymczasowe pomieszczenia, pozyskano kadrę profesorską. Zaawansowane były prace związane z wyposażeniem Instytutu w urządzenia, aparaturę i literaturę. Powstał projekt Ustawy Instytutu, której ostateczna wersja w dniu 13 lipca 1866 roku została przesłana do zatwierdzenia cesarzowi Aleksandrowi II. Niestety, car nie zgodził się na utworzenie Instytutu Politechnicznego.

W końcu lat siedemdziesiątych XIX wieku ponowiono próby związane z powołaniem uczelni technicznej w Łodzi. Rada Miejska w dniu 31 stycznia 1876 roku wysłała list do gubernatora piotrkowskiego o wstawiennictwo w tej sprawie. Łódzcy przemysłowcy i kupcy zobowiązali się dać zabezpieczenie pożyczki w banku oraz oddali place pod budowę Instytutu. Niestety i te starania okazały się bezskuteczne.

Po odzyskaniu niepodległości, w 1921 roku wpłynął do Sejmu wniosek o utworzenie Politechniki Łódzkiej. Władze kraju okazały się niełaskawe dla Łodzi, idea powstania uczelni technicznej upadła kolejny raz.

Zrealizowała się ona dopiero po II wojnie światowej. Po kilku miesiącach starań władz Łodzi, w Ministerstwie Oświaty zdecydowano, że potrzeba zorganizowania w Łodzi Politechniki nie wymaga szerszego uzasadnienia. 8 maja 1945 roku przyjechał do Łodzi profesor z Politechniki Warszawskiej Bohdan Stefanowski. Już następnego dnia, wraz z najbliższymi współpracownikami, rozpoczął intensywną pracę nad stworzeniem uczelni.

Pomnik Bohdana Stefanowskiego, twórcy i pierwszego rektora Politechniki Łódzkiej.

Władze miejskie przyznały tymczasowe lokale dydaktyczne oraz pomieszczenia dla pracowników. Początkiem własnej bazy dydaktycznej stały się obiekty dawnej fabryki Rosenblatta położone w sąsiedztwie śródmiejskiej dzielnicy Łodzi.

Ilustrowana Republika, rok 1937.

Dekret powołujący Politechnikę Łódzką został podpisany 24 maja 1945 roku. Na początku ustanowiono wydziały: Mechaniczny, Elektryczny, Chemiczny oraz Oddział Włókienniczy. Na pierwszy rok studiów przyjęto 525 studentów, na wyższych latach naukę kontynuowało 458 studentów. W uczelni były 33 katedry, w których pracowało 33 profesorów, 15 adiunktów i 53 asystentów.

Politechnika rozwijała się bardzo dynamicznie. Szybko adaptowano budynki po fabryce Rosenblatta, sytuacja lokalowa uczelni poprawiała się w każdym roku. W miarę upływu czasu rosła liczba studentów, przybywało kadry akademickiej, a zadania uczelni znacznie się zwiększały.

W dalszych latach powstały kolejne wydziały i jednostki uczelni:

1947 - Wydział Włókienniczy – obecnie Technologii Materiałowych i Wzornictwa Tekstyliów,
1950 - Wydział Chemii Spożywczej – obecnie Biotechnologii i Nauk o Żywności,

1956 - Wydział Budownictwa Lądowego – obecnie Budownictwa, Architektury i Inżynierii Środowiska,
1969 - Filia Politechniki Łódzkiej w Bielsku-Białej,

1970 - Instytut Inżynierii Chemicznej na prawach wydziału – obecnie Wydział Inżynierii Procesowej i Ochrony Środowiska,
1970 - Międzywydziałowy Instytut Papiernictwa i Maszyn Papierniczych – obecnie Instytut Papiernictwa i Poligrafii.
1976 - Wydział Fizyki Technicznej i Matematyki Stosowanej – obecnie Fizyki Technicznej, Informatyki i Matematyki Stosowanej,
1981 - Wydział Budowy Maszyn w Filii w Bielsku-Białej,
1991 - Wydział Organizacji i Zarządzania,
1991 - Centrum Komputerowe,
1992 - Wydział Inżynierii Włókienniczej i Ochrony Środowiska w Filii w Bielsku-Białej,
1993 - International Faculty of Engieering - obecnie Centrum Kształcenia Międzynarodowego,
1994 - Centrum Diagnostyki i Terapii Laserowej,
2001 - Filia w Bielsku-Białej przekształca się w samodzielną uczelnię,

2009 - Kolegium Goospodarki Przestrzennej,
2011 - Kolegium Logistyki,
2011 - Kolegium Towaroznawstwa.

W 2015 roku Komisja Europejska przyznała Politechnice Łódzkiej logo HR Excellence in Research za atrakcyjne warunki pracy i rozwoju dla naukowców. Politechnika Łódzka jest pierwszą uczelnią techniczną i trzecią w Polsce, którą wyróżniła KE.

LOGO HR EXCELLENCE IN RESEARCH

Centrum Kształcenia Międzynarodowego Politechniki Łódzkiej

znane na świecie jako International Faculty of Engineering (IFE) jest jednostką ogólnouczelnianą Politechniki Łódzkiej od ponad 20 lat organizującą kształcenie na kierunkach technicznych w języku angielskim i francuskim.

Dzięki szeroko rozwiniętej współpracy z uniwersytetami europejskimi wszyscy studenci IFE mają możliwość wyjazdu na kilkumiesięczne studia i praktyki zagraniczne.

Głównym celem procesu kształcenia realizowanego w ramach IFE jest wyszkolenie inżynierów, którzy, poza kompetencjami dziedzinowymi, będą posiadali umiejętności miękkie, a także doskonałą znajomość języków obcych. Dzięki temu będą oni mogli w przyszłym życiu zawodowym pełnić rolę lidera na międzynarodowym rynku pracy.

IFE DAJE MOŻLIWOŚCI:

rzetelnego wykształcenia inżynierskiego,

rozwoju kompetencji językowych,

jednoczesnego studiowania na polskiej i prestiżowej uczelni zagranicznej,

kreowania swojej przyszłej kariery w międzynarodowych firmach.

IFE ZAPEWNIA:

bezpłatne studia dzienne prowadzone w oparciu o nowoczesny model kształcenia,

jeden obowiązkowy semestr w uczelni zagranicznej - mobility semester,

możliwość uzyskania podwójnego dyplomu,

realizację części programu metodą rozwiązywania problemów - PBL,

uzyskanie wymiernych efektów kształcenia poprzez przejście od „systemu nauczania” do systemu wspomagania „uczenia się”,

wykorzystanie metod e-learning,

rozwijanie kompetencji poszukiwanych przez pracodawców,

przygotowanie do uczenia się przez całe życie - Lifelong Learning.

STUDIA I STOPNIA (inżynierskie) (3,5 lub 4 letnie)

w języku angielskim

w języku francuskim

STUDIA II STOPNIA (magisterskie) (2 letnie)

w języku angielskim

IFE W LICZBACH 2015

350 osób rekrutowanych każdego roku,
prawie 1 400 studentów z czego 25% to studenci zagraniczni,
prawie 2 500 absolwentów,
26 krajów reprezentowanych przez studentów zagranicznych,
ok. 300 studentów IFE wyjeżdżających na semestr lub dwa do uczelni europejskich,
350 wykładów prowadzonych w językach obcych,
115 umów wymiany podpisanych z uczelniami zagranicznymi,
5 umów o podwójnym dyplomie (École Nationale Supérieure d'Arts et Métiers ParisTech, École Catholique d'Arts et Métiers (ECAM), INSEEC Business School, Groupe Sup de Co La Rochelle, HTW Saar)
2 umowy o podwójnym dyplomie w trakcie negocjajcji (X (École Polytechnique), Universidade de Vigo)
25 wykładowców z różnych polskich uczelni wyższych
14 wykładowców z uczelni zagranicznych

źródło:

http://www.ife.p.lodz.pl/

Przeczytaj jeszcze:

Fabryka Schweikerta i... Politechnika Łódzka.

Łódź, ulica Żwirki 36 - Przedsiębiorstwo Szai Rosenblatta.

Firma Paula Desurmonta, czyli dzisiejszy Instytut Fizyki Politechniki Łódzkiej.

LabFactor – NOWY BUDYNEK WYDZIAŁU INŻYNIERII PROCESOWEJ i OCHRONY ŚRODOWISKA.

ŁÓDZKA FABRYKA INŻYNIERÓW.

Hydrobus Politechniki Łódzkiej.

Fot. współczesne Monika Czechowicz
Fot. archiwalna ze zbiorów Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Łodzi

czwartek, 13 października 2016

To ładnie, po łódzku... czyli dawna przędzalnia Franciszka Ramischa.

Przędzalnia i tkalnia Franciszka Ramischa powstawała stopniowo od 1889 roku. Początkowo, od roku 1879, Ramisch prowadził ręczną tkalnię wyrobów bawełnianych i zatrudniał 8 robotników, którzy produkowali około 10 tysięcy chustek. W 1889 roku fabryka miała już maszynę parową i 64 krosna mechaniczne, zatrudniała 70 robotników.

Projekt pierwszych budynków wykonał architekt miejski Hilary Majewski. W 1893 roku wybudowano przędzalnię według projektu Fryderyka Miksa, a w późniejszych latach wzniesiono dodatkowe budynki, zaprojektowane przez Franciszka Chełmińskiego, z zastosowaniem dekoracji secesyjnych. Fabryka wypełniła przestrzeń pomiędzy ulicami Piotrkowską i Mikołajewską (dzisiejsza Sienkiewicza) na szerokości trzech działek osadniczych. W 1897 roku pracowało w niej 227 robotników, a w roku 1905 – 452, firma wykazywała wtedy 545 tysięcy rubli rocznego obrotu. I wojna światowa przyniosła zniszczenie maszyn, głównie krosien.

W 1924 roku powstała Spółka Akcyjna – Fabryka Wyrobów Bawełnianych „Franciszek Ramisch”, o kapitale 1 068 tysięcy złotych. Produkcja firmy ograniczała się do przędzy bawełnianej, przędzalnia wyposażona została w 23 tysiące wrzecion cienkoprzędnych i 4 520 wrzecion niciarkowych. Zatrudnienie w 1935 roku wynosiło około 500 osób.

W pomieszczeniach udostępnionych przez Ramischów mieściły się biura utworzonego w 1929 roku Zrzeszenia Producentów Przędzy Bawełnianej w Polsce. Działali w nim m.in.: Gustaw Geyer, Stefan Osser, Arno Kindermann, Paweł Biedermann, Aleksander Piwkowski, Leon Albrecht.

Po upaństwowieniu mieściły się tu Łódzka Przędzalnia Przemysłu Bawełnianego, a później Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. gen. Waltera. Od 1999 roku budynki fabryczne są wykorzystywane przez różne firmy.